جریان ۷۵۰ لیتر خون در صحنه تئاتر شهر چیست؟

خبرگزاری فارس: نمایش «هملت» به کارگردانی کریستوفر روپینگ از کشور آلمان در سی‌وششمین جشنواره تئاتر فجر در سه شب متوالی در سالن اصلی تئاتر شهر و با استقبال زیاد مخاطبان به صحنه رفت و تقریبا هرشب دست‌کم یکصد نفر بیش از ظرفیت حدود ۶۰۰ نفری این سالن به تماشای «هملت» نشستند و عده زیادی هم که بدون بلیت آمده بودند تا شاید راهی به سالن پیدا کنند، پشت در‌های بسته ماندند. این نمایش اگرچه روایتی از نمایشنامه مشهور ویلیام شکسپیر است و تاکنون کارگردانان ایرانی و خارجی زیادی آن را به صحنه برده‌اند، اما به دلیل دراماتورژی متفاوت و نوع نگاهی که در اجرا و روایت به داستان «هملت» داشت به جشنواره دعوت شد. یک ویژگی خاص این نمایش، طراحی صحنه آن بود که در عین سادگی به لحاظ آماده‌سازی شرایط پیچیده و متفاوتی را داشت. در «هملت» کمپانی تئاتر «کمِرش‌پیله» سه بازیگری که روی صحنه بودند در دفعات متعددی سطل‌های خون روی هم می‌ریختند و این باعث می‌شد پس از گذشت بیش از ۱۰۰ دقیقه نمایش، صحنه سالن اصلی پر از مایعی قرمز رنگ باشد. اما تماشاگران جمع شدن خون را آنچنان روی صحنه نمی‌دیدند چرا که زیرسازی ویژه‌ای برای آن انجام شده بود. این در حالی است که این سوال هم برای خیلی‌ها پیش آمد که این مایع قرمزی که شبیه خون است و مدام بر سر و صورت بازیگران ریخته می‌شود و در دهانشان می‌رود، چیست. حسین طاهربخش مدیر کمیته فنی جشنواره تئاتر فجر دراین باره گفت: آنچه به عنوان خون در نمایش «هملت» استفاده شد، آب انار و آب لبو بود که گروه آلمانی با خود به تهران آورده بودند. آن‌ها هر شب مقداری آب لبو و آب انار را با کمی سُس به همراه ۱۵۰ لیتر آب مخلوط می‌کردند و در طول این سه شب ما ۷۵۰ لیتر مایع را از روی صحنه سالن اصلی تئاتر شهر جمع کردیم. او درباره احتمال نفوذ این حجم مایع به کف صحنه، توضیح داد: شرط ما برای اجرای این نمایش در جشنواره همین بود که آب اصلا به کف نفوذ نکند. پیش از آمدن گروه و هنگامی که قرارداد حضور آن‌ها در جشنواره نهایی شد، هم تمام موارد تاکیدی مدنظر ما برای جلوگیری از هر آسیبی به صحنه و سالن به آن‌ها گفته شده بود و گروه آلمانی با دادن اطمینان خاطر، کار خود را به صحنه برد و با پوششی که روی سن سالن اصلی تئاتر شهر قرار دادند هیچ چیزی به آن نفوذ نکرد. وی گفت: گروه صحنه یک سازه آلومینیومی مشبکی را روی سن قرار دادند که ابتدا زیر آن را کاملا واترپروف (عایق در برابر نفوذ آب) کردند و روی آن هم شبکه به نحوی پوشیده شده بود که مایعات روی صحنه داخل شبکه مشبک ریخته شوند و نکته قابل توجه این بود که هر کدام از این فضا‌های مربع گونه به دیگری راه داشت تا اگر بازیگری سطل حاوی مایع را در جایی به اشتباه ریخت، هیچ کدام سرریز نشود و بعد از پایان نمایش تمام آن‌ها به یک اندازه پر شده بودند. طاهر بخش ادامه داد: وقتی هم نمایش ساعت ۲۱ تمام می‌شد بلافاصله پس از پایان اجرا، پوشش روی صحنه برداشته می‌شد تا آب داخل این سازه ساکشن و دور ریخته شود تا صحنه همان شب برای اجرای روز بعد آماده شود. به گفته وی برای خالی کردن صحنه و شستن این سازه هر شب از ساعت ۹ شب تا یک و نیم بامداد تمام گروه صحنه نمایش «هملت» با جمع زیادی از کارکنان تئاتر شهر مشغول کار بودند و با وجود اینکه گروه آلمانی کاملا مجهز بود و حتی کسانی که موظف به شستن لباس و اتو کشیدن هم بودند حضور داشتند، در بخش‌های مختلف بیش از ۱۰ نفر از کارکنان تئاتر شهر همکاری می‌کردند. طاهربخش همچنین در بخشی دیگری به دکور نمایش و وجود یک صفحه نمایش ال. ای. دی که در قالب چند شخصیت کارکرد داشت اشاره کرد و گفت: ما برای نصب یک صفحه که بتوان ترجمه متن را بر روی آن نشان داد، بحث‌های زیادی با کارگردان داشتیم، چون او نمی‌خواست هیچ صفحه نمایش دیگری روی صحنه‌اش باشد و معتقد بود اگرچه نمایش به زبان آلمانی است، احتیاجی به ترجمه نیست و حرکت بازیگران بیش از کلمات مهم است، اما اصرار داشتیم برای تماشاگران ایرانی حتما ترجمه‌ای وجود داشته باشد که در آخر قرار شد صفحه‌ای برای نشان دادن ترجمه نصب شود، اما روشنی آن واضح نباشد.