توالی لودگی در «گشت ۲»/ در ستایش بد بودن!

سرویس فرهنگی فردا:

در ستایش مقام بد بودن

سید حسام الدین حسینی

چند سال پیش با سعید سهیلی مصاحبه‌ای کردم درباره نظرش نسبت به فیلم‌های جشنواره. گفت: «وقتی اجازه نمی‌دهند حرف‌های مهم زده شود و همه‌چیز را سانسور می‌کنند وضعیت همین می‌شود. من هم می‌روم فیلم کمدی می‌سازم. من از فیلم کمدی ساختن متنفرم. ولی به فیلمی که می‌خواهم بسازم پروانه نمی‌دهند.» حالا چند سالی گذشته و دولت عوض‌شده؛ اما رویه سهیلی عوض نشده است. بعدازآن مصاحبه او کلاشینکف را ساخت. امسال هم که با گشت 2 به جشنواره آمده است. هر دو کمدی. هر دو بی‌خاصیت. با ظاهری پرمدعا اما ترسو و ریاکار.

فیلم سخیف‌تر از گشت ارشاد است. به‌جز یکی دو متلک جنسی فرخ نژاد، اصلاً خنده نمی‌گیرد. آنچه به‌کل وجود ندارد فیلم‌نامه است. به‌احتمال‌زیاد خیلی از اتفاقات بداهه و سر صحنه رخ‌داده است. فیلم‌ساز عزیز ما به‌جای فیلم‌نامه‌نویسی، سکانس نویسی کرده و برای ربط دادن این سکانس‌ها به یکدیگر تلاشی نکرده است. مسئله فیلم در هر سکانس جابه‌جا می‌شود. با ترکیبی از فیلم‌های قیصر، کیفر، مارمولک و چند فیلم دیگر موجود ناقص‌الخلقه‌ای پدید آمده که نه فیلم است و نه کمدی. فیلم می‌خواهد بگوید اوضاع فرق چندانی نکرده هنوز هم دختر و پسرها را می‌گیرند. خب که چه بشود؟ دوست دارید تماشاگر برایتان دست بزند؟ چه خواسته کوچکی. فیلم وا‌رفته و هدر شده است. فیلم بد خود مقامی دارد. فیلمی است که خوب از کار درنیامده؛ اما این مجموعه تصاویر مبتذل بی‌ربط به هم مانده تا به مقام بد بودن برسد.

سؤال بزرگ این است که چرا چنین فیلمی باید در بخش مسابقه باشد. می‌خواهید سالن‌ها را پرکنید؟ آن‌همه فیلمی که از جشنواره بیرون کردید واقعاً همه‌شان از این‌هایی که راه دادید بدتر بودند؟ مسئولیت این جشنواره فاجعه‌بار زجرآورِ کشنده با کیست؟ وای از این‌همه بی‌مسئولیتی. وای از این جشنواره.