لیست اموال کابوس دولت محرمانه‌ها

اگر فکر می‌کنید ماجرای محرمانه‌ها به همینجا ختم می‌شود اشتباه می‌کنید، محرمانه‌ها غیر از مسائل مربوط به هسته‌ای و مذاکرات به مباحث نفتی هم مربوط می‌شد؛ بیژن نامدارزنگنه، وزیر نفت خیلی وقت پیش در پاسخ به ایراد منتقدان که معتقد بودند مصوبه دولت درباره قرارداد‎های نفتی، الگوی کاملا نامناسبی است که اگر اجرایی شود، سود بسیار زیاد و غیرمتعارفی را نصیب بیگانگان می‎کند و از منابع مالی دولت می‎کاهد و به‎جای جوانان تحصیلکرده ما، جوانان فرانسه، انگلیس، هلند و ایتالیا را از بیکاری نجات می‎‎دهد، گفته بود قرارداد محرمانه است و قابل انتشار نیست.

می‌توان از این دست، موارد دیگری را هم برشمرد اما خوب است یادآوری شود برخی دیگر از اقدامات هم در دولت یازدهم انجام شد که به تعبیر دولتی‌ها بهتر بود محرمانه بماند؛ یکی از این موارد نامه گلایه‌آمیز 4 وزیر در توصیف وضعیت اسفبار اقتصادی کشور بود که محمدباقر نوبخت پس از انتقاد از وزرا گفت: «‌ای‌کاش این نامه محرمانه می‌ماند»! حال در عرصه انتخابات، دولتی با چنین رویکردی از سوی یکی از رقبا با چالش شفافیت روبه‌رو شده است. پیشنهاد خیلی ساده است؛ بیایید در مقابل همه مردم همه کاندیداها اموال‌مان را اعلام کنیم، هر چه از اموال منقول و غیرمنقول که داریم را با مردمی که قرار است یکی از ما را انتخاب کنند در میان بگذاریم. مساله خیلی ساده است اما شما اگر جای دولت محرمانه‌ها بودید با این پیشنهاد چه می‌کردید؟

اینکه دولت چه حسی از چالش شفافیت دارد تقریبا روشن است اما اینکه برای حل این معضل چه باید کرد به نظر می‌رسد مشاوران دولت یازدهم مشورت خوبی به رئیس خود نداده‌اند. استراتژی رقیب‌هراسی و پی گرفتن روش بوش پسر و ترامپ در مقابل رقبا و فرار به جلو و متهم کردن رقبا به قتل و غارت و دیوارکشی و تندخویی و جنگ‌طلبی و بی‌برنامگی و پوپولیسم و در یک کلام دیو و دلبرسازی آن هم به شکلی که عملکرد خودمان حتما در قسمت دیو قرار می‌گیرد، ممکن است مسکن خوبی باشد ولی حتما درمان قطعی نیست، همان‌طور که نماینده به روستا‌ها فرستادن و ایجاد ارعاب که اگر به فلانی رای ندهید ممکن است به شکلی متضرر شوید هم راه‌حل مساله نیست. در زنگ حساب نه می‌شود انشا خواند نه می‌توان رجزخوانی کرد و رقیب را به زنگ آخر حواله داد باید حساب پس داد.