دست بالای ایران در سوریه چگونه آمریکا را خلع سلاح خواهد کرد؟
عدم دستیابی به دستاوردی ارزنده در صحنه سوریه و از سوی دیگر عدم یکپارچگی نیروهای معارض سوری سبب شده است که ژنو دو به عنوان برگ برنده برای سوریه در معادلات منطقه محسوب شود و آمریکایی ها به خوبی می دانند که وارد شدن به این رهگذر شکستی به شکست های آنها می افزاید.
سرویس سیاسی «فردا»؛ در سایه تحولات آمریکا و تعطیلی دولت این کشور و همچنین پررنگ شدن مساله هسته ای کشورمان در بعد بین الملی موضوع قابل توجهی مغفول مانده است که می توان از آن به عنوان یک تحول اساسی در معادلات منطقه یاد کرد. تغییر معادلات در سوریه امروز به خوبی از درون وقایع و تحولات این کشور محسوس است. پس از تهدیدات بی ثمر آمریکا علیه سوریه طرح روسی خلع سلاح شیمیایی سوریه که البته گفته می شود پایه ایرانی داشته است توانست معادلات بین المللی را علیه این کشور تغییر دهد.
در بعد داخلی نیز پیروزی ارتش سوریه در مناطق مختلف این کشور پایایه های داخلی حکومت بشار اسد را مقاوم کرد. این دو مساله در آستانه مذاکرات ژنو 2 می تواند به عنوان برگ برنده محور مقاومت به کار گرفته شود. از سوی دیگر عدم تعیین زمان مشخص برای برگزاری مذاکرات ژنو بر این موضوع دلالت دارد که آمریکای ها از این بیم دارند که با دست خالی وارد این مذاکرات شوند. اخضر ابراهیمی در کنفرانسی که چند روز قبل برای اعلام زمان برگزاری کنفرانس ژنو 2 برگزار شده بود اظهار داشت که «برگزاری این کنفراس در
ماه جاری میلادی، دشوار است به همین سبب نشست مقدماتی در اواخر ماه جاری و کنفرانس ژنو 2 هم به احتمال زیاد در ماه آینده میلادی برگزار خواهد شد.» به نظر می رسد این زمانگیری از سوی امریکایی ها انجام پذیرفته است تا در این میان بتوانند معادلات سوریه را به نفع خود تغییر دهد اما مسائل داخلی که سیاست خارجی این کشور را تحت شعاع قرار داده است مانعی در برابر این مساله بوجود آورده است. البته بن بستی که در مقابل امریکایی ها در سوریه بوجود آمده است به این سادگی ها قابل حل نیست. کاخ سفید همواره از شروع بحران در سوریه به دنبال تغییر حاکمیت این کشور به وسیله ابزار نظامی و جنگ نیابتی بوده است اما اینک معادلات سوریه به صورتی رقم خورده است که همگان تنها راه حل مساله این کشور را راه حل سیاسی و از شاهراه ژنو 2 می دانند. این موضوع خود شکستی در برابر سیاست های جنگ طلبانه آمریکا و همپیمانان عربی اش محسوب می شود که هزاران تروریست را با ادوات نظامی و هزینه هنگفت به این کشور گیسل داشتند تا حکومت بشار اسد را سرنگون سازند اما امروز برخی از اعضای شورای امنیت که خواهان کناره گیری بشار اسد از قدرت بودند، اعتراف کرده اند که بشار اسد باید
تا مدت قانونی دوران ریاست جمهوری در راس قدرت باقی بماند. آمریکایی ها در شورای امنیت نیز نتوانستند سیاست های خود علیه سوریه را به نتیجه برسانند. قطعنامه های این کشور علیه سوریه یکی پس ازدیگری به طور همزمان توسط چین و روسیه وتو شد. آمریکایی ها برای شکستن این بن بست حتی به تهدید علیه روسیه نیز متوصل شدند. سرگئی لاوروف، وزیر امور خارجه روسیه در همین زمینه اظهار داشت، «دوستان امریکایی ما در حال باج‌خواهی از ما هستند. هم‌اکنون دوستان غربی در تلاش هستند تا بی هیچ تشریفاتی قطعنامه‌ای را تحت ماده ۷ به تصویب برسانند.» مطابق با منشور سازمان ملل، ماده ۷ این منشور در صورت تهدید و یا نقض صلح و اقدامات خصمانه استفاده از زور را اجازه می‌دهد و این موضوع یعنی ادامه روند حمله نظامی آمریکا در سوریه و مهر تاییدی بر اقدام نظامی علیه حکومت بشار اسد. روسها در این زمینه اما کوتاه نیامدند چراکه از لحاظ استراتژیک دمشق امروز به عنوان دروازه مسکو تلقی می شود و هر گونه ضعف و کناره گیری روسها در زمینه سوریه می تواند ضربه شدیدی به آینده راهبردی کرملین وارد کند. مسائل داخلی سوریه نیز موید این مطلب است که سیاست های آمریکایی ها در اسقاط
حکومت اسد بی نتیجه مانده است. ارتش سوریه پیشروی خوبی در مبازره علیه تروریست ها داشته است و گروهک های تروریستی نیز هماهنگی لازم برای برخورد با ارتش سوریه را ندارند و گاها با یکدیگر درگیر می شوند. ارتش موسوم به آزاد که در زیر سایه تروریست های سوری علیه بشار اسد مبارزه می کند نیز گروه های تروریستی را به رسمیت نمی شناسند و همین موضوع سبب شده است تا به طور انفعالی در مقابل بشار اسد صف آرای کنند و به جنگ های تروریستی و ایجاد رعب و وحشت درمیان مردم سوریه دست بزنند. عدم دستیابی به دستاوردی ارزنده در صحنه سوریه و از سوی دیگر عدم یکپارچگی نیروهای معارض سوری سبب شده است که ژنو دو به عنوان برگ برنده برای سوریه در معادلات منطقه محسوب شود و آمریکایی ها به خوبی می دانند که وارد شدن به این رهگذر شکستی به شکست های آنها می افزاید. کارشناسان بین الملل بر این موضوع توافق نظر دارند که جنگ قدرتهای بزرگ و منطقه ای در سوریه معادلات نظام بین الملل را نیز دستخوش تغییر و تحول کرد. در این روند کشورهای مثل چین و روسیه توانستند قدرت را به شرق بازگردانند و نشان دهند که در مقابل ناتو می توانند به خوبی مقاومت کنند. جنبش مقاومت در منطقه
نیز پس از جنگ 33 روزه و جنگ 22 روزه توانست شکست دیگری را به طرف غربی تحمیل کند. تهدیدات نظامی آمریکا علیه سوریه و پس از آن عدم حمله نظامی به این کشور بیش از پیش ناتوانی آمریکایی ها در برابر سوریه را به نمایش گذاشت و این بدان معناست که امروز آمریکا نمی تواند به نمایندگی از کل جهان عمل کند و صحنه سوریه نشان داد که بازیگران بین المللی و منطقه ای نیز هستند که اثرگذاری مطلوبی بر مناسبات جهان دارند و این نتیجه مهمی است که تا به امروز می توان از معادلات سوریه برداشت کرد.
در بعد داخلی نیز پیروزی ارتش سوریه در مناطق مختلف این کشور پایایه های داخلی حکومت بشار اسد را مقاوم کرد. این دو مساله در آستانه مذاکرات ژنو 2 می تواند به عنوان برگ برنده محور مقاومت به کار گرفته شود. از سوی دیگر عدم تعیین زمان مشخص برای برگزاری مذاکرات ژنو بر این موضوع دلالت دارد که آمریکای ها از این بیم دارند که با دست خالی وارد این مذاکرات شوند. اخضر ابراهیمی در کنفرانسی که چند روز قبل برای اعلام زمان برگزاری کنفرانس ژنو 2 برگزار شده بود اظهار داشت که «برگزاری این کنفراس در
ماه جاری میلادی، دشوار است به همین سبب نشست مقدماتی در اواخر ماه جاری و کنفرانس ژنو 2 هم به احتمال زیاد در ماه آینده میلادی برگزار خواهد شد.» به نظر می رسد این زمانگیری از سوی امریکایی ها انجام پذیرفته است تا در این میان بتوانند معادلات سوریه را به نفع خود تغییر دهد اما مسائل داخلی که سیاست خارجی این کشور را تحت شعاع قرار داده است مانعی در برابر این مساله بوجود آورده است. البته بن بستی که در مقابل امریکایی ها در سوریه بوجود آمده است به این سادگی ها قابل حل نیست. کاخ سفید همواره از شروع بحران در سوریه به دنبال تغییر حاکمیت این کشور به وسیله ابزار نظامی و جنگ نیابتی بوده است اما اینک معادلات سوریه به صورتی رقم خورده است که همگان تنها راه حل مساله این کشور را راه حل سیاسی و از شاهراه ژنو 2 می دانند. این موضوع خود شکستی در برابر سیاست های جنگ طلبانه آمریکا و همپیمانان عربی اش محسوب می شود که هزاران تروریست را با ادوات نظامی و هزینه هنگفت به این کشور گیسل داشتند تا حکومت بشار اسد را سرنگون سازند اما امروز برخی از اعضای شورای امنیت که خواهان کناره گیری بشار اسد از قدرت بودند، اعتراف کرده اند که بشار اسد باید
تا مدت قانونی دوران ریاست جمهوری در راس قدرت باقی بماند. آمریکایی ها در شورای امنیت نیز نتوانستند سیاست های خود علیه سوریه را به نتیجه برسانند. قطعنامه های این کشور علیه سوریه یکی پس ازدیگری به طور همزمان توسط چین و روسیه وتو شد. آمریکایی ها برای شکستن این بن بست حتی به تهدید علیه روسیه نیز متوصل شدند. سرگئی لاوروف، وزیر امور خارجه روسیه در همین زمینه اظهار داشت، «دوستان امریکایی ما در حال باج‌خواهی از ما هستند. هم‌اکنون دوستان غربی در تلاش هستند تا بی هیچ تشریفاتی قطعنامه‌ای را تحت ماده ۷ به تصویب برسانند.» مطابق با منشور سازمان ملل، ماده ۷ این منشور در صورت تهدید و یا نقض صلح و اقدامات خصمانه استفاده از زور را اجازه می‌دهد و این موضوع یعنی ادامه روند حمله نظامی آمریکا در سوریه و مهر تاییدی بر اقدام نظامی علیه حکومت بشار اسد. روسها در این زمینه اما کوتاه نیامدند چراکه از لحاظ استراتژیک دمشق امروز به عنوان دروازه مسکو تلقی می شود و هر گونه ضعف و کناره گیری روسها در زمینه سوریه می تواند ضربه شدیدی به آینده راهبردی کرملین وارد کند. مسائل داخلی سوریه نیز موید این مطلب است که سیاست های آمریکایی ها در اسقاط
حکومت اسد بی نتیجه مانده است. ارتش سوریه پیشروی خوبی در مبازره علیه تروریست ها داشته است و گروهک های تروریستی نیز هماهنگی لازم برای برخورد با ارتش سوریه را ندارند و گاها با یکدیگر درگیر می شوند. ارتش موسوم به آزاد که در زیر سایه تروریست های سوری علیه بشار اسد مبارزه می کند نیز گروه های تروریستی را به رسمیت نمی شناسند و همین موضوع سبب شده است تا به طور انفعالی در مقابل بشار اسد صف آرای کنند و به جنگ های تروریستی و ایجاد رعب و وحشت درمیان مردم سوریه دست بزنند. عدم دستیابی به دستاوردی ارزنده در صحنه سوریه و از سوی دیگر عدم یکپارچگی نیروهای معارض سوری سبب شده است که ژنو دو به عنوان برگ برنده برای سوریه در معادلات منطقه محسوب شود و آمریکایی ها به خوبی می دانند که وارد شدن به این رهگذر شکستی به شکست های آنها می افزاید. کارشناسان بین الملل بر این موضوع توافق نظر دارند که جنگ قدرتهای بزرگ و منطقه ای در سوریه معادلات نظام بین الملل را نیز دستخوش تغییر و تحول کرد. در این روند کشورهای مثل چین و روسیه توانستند قدرت را به شرق بازگردانند و نشان دهند که در مقابل ناتو می توانند به خوبی مقاومت کنند. جنبش مقاومت در منطقه
نیز پس از جنگ 33 روزه و جنگ 22 روزه توانست شکست دیگری را به طرف غربی تحمیل کند. تهدیدات نظامی آمریکا علیه سوریه و پس از آن عدم حمله نظامی به این کشور بیش از پیش ناتوانی آمریکایی ها در برابر سوریه را به نمایش گذاشت و این بدان معناست که امروز آمریکا نمی تواند به نمایندگی از کل جهان عمل کند و صحنه سوریه نشان داد که بازیگران بین المللی و منطقه ای نیز هستند که اثرگذاری مطلوبی بر مناسبات جهان دارند و این نتیجه مهمی است که تا به امروز می توان از معادلات سوریه برداشت کرد.
دیدگاه تان را بنویسید