دسته‌گل‌هایی که دیوید کامرون به آب داده است/ انگلیس با کارت «خروج از اتحادیه‌ اروپا» بازی خواهد کرد؟

سرویس بین الملل«فردا»: نشریه نیویورکر در گزارشی به قلم جان کاسادی تحلیل جالبی را از وضعیت سیاسی- اجتماعی امروز انگلیس ارائه می دهد . وضعیتی نابسامان که سیاست های حزب محافظه کار و ل یدر آن دیوید کامرون به ارمغان آورده است.سیاست هایی که باعث می شود او به فکر بازی با کارت خروج از اتحادیه اروپا بیفتد.

********************************

در انگلستان اوضاع در چند روز اخیر برای دیوید کامرون، وزیر امور خارجه، و همچنین حزب محافظه‌کارِ لیبرال وی، از بد به افتضاح تبدیل شده است. چند هفته پیش از این، متوجه سقوط برنامه‌های ریاضتی دولت وی شده بودیم اما این فقط شروع مشکلات کامرون بیشتر نبود. او تلاش می‌کند تا روند اقتصادی را به مسیری دیگر ببرد و هم‌زمان می‌بایست به نیازمندی‌ها هم توجه نشان بدهد،‌ همچنین هم‌زمان ساقط فروپاشی در چندین موضوع اساسی کشور خود است، از اتحادیه‌ی اروپا گرفته تا موضوع مهاجرت تا ازدواج همجنس‌گراها. یک نظرسنجی منتشر شده در نسخه‌ی اخیر تایمز نشان می‌دهد حمایت از محافظه‌کاران تا 29 درصدِ کل جامعه، کاهش پیدا کرده است و این پایین‌ترین سطح حمایت از نخست‌وزیر از سال 2005 تاکنون است. این خبر نیازمندی حزب به مدرن‌سازی و همچنین تصحیح برخی موارد را نشان می‌دهد.

البته با توجه به اینکه اقتصاد بریتانیا همچنان در دوران بحران است، یا نزدیک به بحران است، عجیب نیست که اوضاع نظرسنجی‌های دولت هم این‌چنین بد شده باشد. هرچند حزب مخالف، حزب کارگر هم چندان وضعیت بهتری ندارد چون بسیاری از مردم این حزب را سرزنش می‌کنند که از همان ابتدا کشور را به چنین ورطه‌ای کشانده است و رهبر این حزب، اِد میلیباند هنوز باید تلاش‌های گسترده‌ای داشته باشد تا بتواند توجه‌ها و حمایت‌ها را جلب خود کند. تمامی این حقایق درست اما در طول عمر دولتی ناموفق، همیشه شرایط به نحوی پیش می‌رود که فاجعه‌ها همدیگر را تغذیه می‌کنند و مردم دیگر صبر و اعتماد خود را از دست خواهند داد. کامرون بتدریج دارد وارد این نقطه از حیات سیاسی خود می‌شود.

بعد از دو سال و نیم کاهش ممتد بودجه، حالا حتی تعدادی از محافظه‌کارها هم خواستار تغییر روندِ امور شده‌اند. همزمان، تلاش‌های کامرون برای ورود به قرن بیست و یک از لحاظ موضوعات اجتماعی با تمرکز بر قانونی کردن ازدواج همجنسگراها !! همراه شده است و این امر باعث شده است تا گروه‌های مخالفِ محافظه‌کار، مخصوصاً در روستاها شکل بگیرند. درنهایت مشکل اساسی، بحث طولانی و قدیمی حزب در مورد نقش بریتانیا در اتحادیه‌ی اروپا است. حالا چندین سال است که حزب مستقل بریتانیا، یک حزب پوپولیستی جناح راست خواستار خروج بریتانیا از اتحادیه‌ی اروپا است و محبوبیت این حزب رشد بیشتری یافته است و بتدریج دارد رای محافظه‌کاران را به جیب خود می‌ریزد. برخی نظرسنجی‌ها می‌گویند این حزب هم‌اکنون جایگاهی بالاتر از لیبرال‌های دموکرات یافته و هم‌اکنون سومین حزب مطرح در سیاست بریتانیا است.

در این اوضاع آشفته‌ی کامرون، مقامات حزب وی منتظر هستند ببینند او برای بازگرداندن رای‌ها به‌سمت حزب چه کاری خواهد کرد. متاسفانه کامرون هر سال نمی‌تواند در لندن المپیک برگزار کند. (انگلیسی‌ها هنوز لبریز غرور برگزاری این بازی‌ها در کشور خود هستند.) حالا توجه‌ها از المپیک پرت شده است و نگاه‌ها بیشتر به این احتمال نگاه می‌کند که بریتانیا از اتحادیه‌ی اروپا خارج بشود یا نه یا اینکه خواستار تغییرهایی گسترده‌ در نظام این اتحادیه بشوند.

از نگاه‌های محافظه‌کاران امروز، جیمز کامرون چهره‌ای طرفدار اتحادیه‌ی اروپا است اما در ماه‌های اخیر او دنباله‌روی حزب خویش شده است و نظرات‌اش بیشتر به جبهه‌ی راست چرخیده است. روز دوشنبه‌ی گذشته،‌ او واضح‌تر از همیشه از چنین احتمالی سخن گفت که کشورش آینده‌ای دیگر به جز آینده‌ای اتحادیه‌ی اروپا را امتحان کند: «آشکارا تمامی آینده‌های گوناگون را می‌توان برای بریتانیا تصور کرد. ما سرنوشت خویش را به‌دست خودمان داریم، می‌توانیم انتخاب‌های خودمان را داشته باشیم... باور دارم انتخاب می‌تواند ماندن در اتحادیه‌ی اروپا باشد تا با هم یک بازار داشته باشیم.» هرچند او پیغام خود را منتقل کرد: رابطه‌ی بریتانیا با اتحادیه‌ی اروپا شکننده است.

در این نقطه، کامرون آشکارا خواسته‌هایش را ارائه داده است. بریتانیا همین الان خواستار بازپس‌گیری بخشی از قدرت خود از براسِل شده است و همچنین کامرون تلاش می‌کند تا قدرت اصلی اتحادیه را با فرانسه و آلمان به شکلی منصفانه‌تر قسمت کند تا برابر خواسته‌های مردم خود باشد. هرچند اگر این استراتژی کار نکند، او چه خواهد کرد؟

هرچند کامرون آشکارا با چنین حرف‌هایی بیشتر در زمینه‌ی سیاست داخلی خود تلاش می‌کند. مشکلات اقتصادی اتحادیه‌ی اروپا، این اتحادیه را باعث شده تا موضوع این اتحادیه‌ی اقتصادی گسترده و چندملیتی جذابیت خود را از دست بدهد. نظرسنجی روزنامه‌ی «تایمز» نشان می‌دهد از هر پنج بریتانیایی، امروز تنها یک نفر طرفدار اتحادیه‌ی اروپا باقی مانده است - در این سطح از مشکلات اقتصادی این کشور،‌ چنین نظراتی عجیب هم نیست. نخست‌وزیر قول داده است در ماه ژانویه‌ی 2013 سخنرانی مهمی در مورد رابطه‌اش با همکاران‌اش در قاره‌ی اروپا ارائه دهد. یک راه می‌تواند درخواست همه‌پرسی آری یا نه از مردم بریتانیا برای باقی ماندن در این اتحادیه باشد، هرچند با توجه به عمدم محبوبیت اتحادیه، رای منفی مردم بریتانیا می‌تواند خلاف خواسته‌های سیاسی کامرون باشد. او قلباً همچنان طرفدار اتحادیه‌ی اروپا است. علاوه‌برین، تجارت گسترده و منافع مالی موجود حزب محافظه‌کار باعث می‌شود تا این حزب خواستار باقی ماندن این کشور در اتحادیه‌ی اروپا باشد.

شاید کامرون حرف از همه‌پرسی بزند ولی زمان آن را تا انتخابات بعدی انگلستان به عقب بیاندازد. یعنی در چند سال آینده سعی کند با فرانسه و آلمان مذاکره کند و بتواند جایگاهی بهتر در اتحادیه برای انگلستان طلب کند و جلوی خروج کشور خود از اتحادیه را بگیرد. کامرون امیدوار است با چنین حیله‌ای، مشکلات برای حزب کارگر درست کند که بیشتر طرفداران آن طرفدار باقی ماندن در اتحادیه هستند و همچنین باعث بشود این حزب در کنار حزب محافظه‌کار، رای طرفداران خروج از اتحادیه را به جیب محافظه‌کارها بریزند. از دیدگاه امریکایی‌ها،‌ تلاش نخست‌وزیر برای بازی در حضور در اتحادیه‌ اروپا و رابطه‌ی بریتانیا با این اتحادیه، اقدامی بی‌پروا است اما کامرون به چنین حدی سقوط کرده است.