کیهان: كميت انقلاب لنگ مي ماند اگر ...

هفته بسيج يادآور دلاور مردي مردان بزرگي است كه زرين ترين صفحات تاريخ ايران را رقم زده اند. نيروي عظيمي كه با دم مسيحايي حضرت روح الله(ره) از ميان امت اسلامي برخاست و برپايه مردم نهادترين پديده بعد از انقلاب، آنچنان در عرصه مبارزه، جهاد و شهادت پاي در ميدان دفاع از نظام و كشور گذاشت كه حيرت همه جهانيان را برانگيخت. بسيج لطف جليه و بركت الهي است و به تعبير ملكوتي و بي نظير امام(ره) «شجره طيبه و درخت تناور و پرثمري است كه شكوفه هاي آن بوي وصل و طراوت يقين و حديث عشق مي دهد. بسيج مدرسه عشق و مكتب شاهدان و شهيدان گمنامي است كه پيروانش بر گلدسته هاي رفيع آن، اذان رشادت و شهادت سر داده اند. بسيج ميقات پابرهنگان و معراج انديشه پاك اسلامي است كه تربيت يافتگان آن نام و نشان در گمنامي و بي نشاني گرفته اند. بسيج لشكر مخلص خداست كه دفتر تشكيل آن را همه مجاهدان از اولين تا آخرين امضا نمودند.» بسيجيان، جوانان و پيران جوانمردي هستند كه روزگاري در روزهاي سخت و پرمخاطره دفاع مقدس كه دشمن با تكيه بر دنياي استكبار موجوديت و حيثيت ايران را نشانه گرفته و روز و شب بر آن مي تاخت، جانانه ايستادند و جنگيدند و سلحشورانه پيروز ميدان شدند و امروز نيز در صف مقدم دفاع از آرمانهاي انقلاب و ولايت قرار داشته و در مسير پيشرفت و سازندگي ايران اسلامي گام هاي بسيار موثري برمي دارند. بسيجي مرد ميدان عمل است. امروز كساني كه دغدغه انقلاب و نظام داشته و واقع گرايانه و بدون حب و بغض سياسي به مسايل جاري كشور نگاه مي كنند، همه اذعان دارند كه شاهراه رسيدن به اهداف بلند انقلاب، بازگشت به فرهنگ بسيجي و حاكميت تفكر بسيجي بر همه عرصه هاست. خدا بر درجات امام راحل(ره) بيفزايد كه مي فرمود؛ «اگر بر كشوري نواي دل نشين تفكر بسيجي طنين انداز شد، چشم طمع دشمنان و جهان خواران از آن دور خواهد شد و الّا هر لحظه بايد منتظر حادثه ماند.» بسيج را بايد به جد مهمترين بازوي اجرايي نظام در مسير رسيدن به اهداف و برنامه هاي آن دانست. به طور حتم اهداف چشم انداز ايران 1404بدون بسيج امكان تحقق نخواهند داشت. به همين دليل بايستي بسيج مركز تجمع باانگيزه ترين، مؤمن ترين، پرشورترين و كارآمدترين نيروهاي كشور باشد تا بتواند در برهه هاي مختلف و عرصه هاي گوناگون ماموريت هاي خود را چه در عرصه نظامي و چه فرهنگي، اقتصادي و اجتماعي به انجام برساند. اين روزها دولتمردان دست به تيغ جراحي برده و در پي نجات اقتصاد بيمار كشورند. طرح تحول اقتصادي و اجراي قانون هدفمندي يارانه ها كار بزرگي است كه دولت مي تواند بخش عمده اي از آن را بر دوش پرتوان بسيجيان بگذارد. جوانان برومند ايران اسلامي از ابتداي پيروزي انقلاب و شكل گيري بسيج بارها و بارها امتحان خود را در عرصه هاي مختلف به خوبي پس داده اند و چون دل در گرو انقلاب و كشور دارند، مؤمنانه و بدون كمترين چشمداشت نه تنها عمل بلكه مجاهدت جانانه مي كنند. رهبر معظم انقلاب نيز بسيج را يك حركت منطقي، اسلامي و منطبق بر نيازهاي دنياي اسلام توصيف كرده و حفظ فضيلت هاي انقلاب اسلامي را در گرو حضور بسيجيان در ميدان دانسته اند. يكي از آفات جدي عرصه هاي اجتماعي و اقتصادي ما، نگاه كاسب مآبانه و دنيازده آدمهاست. وقتي وارد مغازه اي مي شوي و نهايتاً در قبال اجحاف فروشنده و صرف هزينه هاي گزاف، متاع قابل و مناسبي نصيبت نمي شود. وقتي به اداره اي مي روي و دست آخر، كارت راه نمي افتد. وقتي ساعتها و روزها پشت در اتاق رئيس فلان اداره معطل مي ماني و باز هم كارت راه نمي افتد. وقتي كه «كلنگ»ها مرتب به زمين زده مي شوند و اعتبارات جاري مي شود و تو مي بيني كه جلوي چشمانت پولها هزينه شده، اما آجر روي آجر نمي آيد! وقتي مسئولي پيدا مي شود كه صد برابر آنچه عمل مي كند، حرف مي زند و قول هاي پياپي مي دهد و تو آخر مي بيني كه از اين همه حرف، آبي گرم نمي شود و ... همه به خاطر آن است كه آن كاسب، حبيب خدا نيست و چرب و شيرين دنيا چشم و دلش را كور و پر كرده و آن كارمند اداره اعتقادي به ارايه خدمت بي منت به نيت جلب رضايت الهي ندارد. آن آقاي رئيس به مسئوليتش به عنوان فرصتي براي خدمت به خلق نگاه نمي كند و به جاي كار، دائماً دندان خود را براي پست هاي بالاتر تيز مي كند. آن آقاي مسئول هم رفع نيازهاي مردم و خدمت به آنان را از پنجره گشايش رحمت الهي نمي بيند و اساساً باب تعهد و مسئوليت را تعطيل كرده است. همه اينها يعني خدمت بدون منت، تلاش براي رفع حوائج مردم، مسئوليت پذيري نه از دريچه تنگ دنيا بلكه به عنوان معبري براي عبادت و خدمت، نظم در امور و وجدان كاري، رعايت تقوي و تعهد در قول و عمل و... در فرهنگ بسيجي جمع اند. مسئولان ما بايد بپذيرند كه حلقه مفقوده عرصه مديريت و اداره كشور، همين فرهنگ بسيجي است. هفته بسيج بايد براي مسئولان كشور و حتي فرماندهان بسيجي ما در حد يك «بهانه» باشد و الّا بايد هر هفته و هر روز ما روز و هفته بسيج باشد كه كشورمان به سامان برسد. بياييم اعتراف كنيم كه دشمن اين موضوع را بهتر از خود ما فهميده كه نجات كشور و انقلاب و نظام در دست چه كساني است! چرا كه هر از گاهي با هر بهانه اي كه بتواند به آن متمسك شود، شديدترين حملات را عليه بسيج انجام مي دهد. ماجراي فتنه 88 و حمله عليه بسيجيان و دفاع مردانه و جانانه آنان در حفظ حريم ولايت و انقلاب كه يادتان هست؟ اما ما در مقابل اين همه دشمني، ضديت و حمله بيگانه و خودي عليه بسيج هيچگاه به فكر فرو نرفتيم و يا لااقل صداي قدمهاي مصممي كه بخواهد «فرهنگ بسيجي» را در اين كشور نهادينه كند، كمتر به گوشمان خورده است. رهبر معظم انقلاب بارها بر اين ضرورت تاكيد فرموده اند كه «اگر بسيج در دوران پس از جنگ نبود و اگر امروز هم نباشد، كميت اين انقلاب و اين نظام و همه حركت هاي سازنده اين كشور، لنگ است.» بايد كاري كرد كه نور انديشه و تفكر بسيجي بر دل يك يك مردم بتابد، كه اگر چنين شود افقهاي سعادت و پيشرفت اين كشور روشن تر، نزديك تر و دست يافتني تر شده، دوستان خدا افزون و از دشمنان دينش كاسته مي شود. آنگاه همه بر سبيل عدل قدم برمي دارند و آن مي شود كه... رضي الله عنهم و رضوا عنه.