زندگی معلولان هم می‌تواند جذاب باشد، اگر ... / بایدها و نبایدهای زندگی با کودکان معلول
نکته مهم این‌ست که بدانید فرزند شما باوجود داشتن معلولیت در یکی از اعضای بدن خود، حق زندگی کردن دارد.این تفکر را شما باید برای او به وجود بیاورید که می‌تواند مانند سایر کودکانی که در اطراف خود می‌بیند به زندگی‌اش ادامه دهد و برای آن برنامه‌های بزرگی داشته باشد.
سرویس سبک‌زندگی فردا؛ مریم حدادی: از سخت‌ترین لحظات برای هر پدر و مادر، زمانی‌ست که متوجه معلولیت یا بیماری فرزند خود می‌شوند. شاید آن صحنه را هیچ‌گاه از یاد نبرند. پدر و مادر یک کودک معلول، بسته به نوع بیماری کودک، انرژی زیادی را باید هزینه کنند. نه تنها برای نگهداری و پرورش کودک، که خود والدین نیز به مرور زمان فرسوه می‌شوند و احتیاج به مشوق‌هایی دارند، تا در مقابل این همه تلاش برای کودک و در مقابل آن دریافت کم‌ترین پاسخی از سمت وی، بتوانند خود را سر پا نگه دارند. خانواده‌ای که یکی از کودکان آن معلول است، از ابعاد مختلف با سایر خانواده‌ها متفاوت است. ابعادی مانند مالی، اجتماعی، عاطفی و... این پدر و مادر هستند که بهتر است پس از شوک اولیه در مواجهه با این اتفاق بتوانند خود را مدیریت کنند و با توکل به خداوند، برای نگهداری و تربیت فرزند خود اقدام کنند. آگاهی‌ها و اطلاعات خود را افزایش دهند و سعی کنند آنها را در زندگی روزمره به کار بندند.
او حق زندگی دارد
در بسیاری موارد افراد معلول در کودکی و حتی بزرگ‌سالی تنها زنده هستند اما زندگی نمی‌کنند. این نکته مهمی‌ست که بدانید فرزند شما در عین داشتن معلولیت در یکی از اعضای بدن خود، حق زندگی کردن دارد. این تفکر را شما باید برای او به وجود بیاورید که می‌تواند مانند سایر کودکانی که در اطراف خود می‌بیند به زندگی‌اش ادامه دهد و برای آن برنامه‌های بزرگی داشته باشد. این طرز تفکر را ابتدا باید در خودتان ایجاد کنید تا بتوانید روی کودک‌تان نیز نتیجه آن را ببینید.
برای شروع، سعی کنید در اجتماع حضور داشته باشید. می‌دانیم که این پیشنهاد سخت و هزینه‌بردار است اما اولین پله برای رسیدن به آن چیزی است که مد نظر دارید. در این مرحله لازم است اختلال یا معلولیت فرزند خود را بپذیرید و آن را جزئی از وجود فرزندتان بدانید. حالا دیگر بسیاری از نگاه‌ها و رفتارهای مردم برای شما بی‌رنگ می‌شوند و تحت تاثیر آنها قرار نخواهید گرفت. این حضور اولین قدم برای بازخوانی توانایی‌های شما و فرزندتان است.
به مراکز آموزشی بروید
به مراکز آموزشی مخصوص کودکان معلول که در شهرتان وجود دارد سربزنید. این حضور هم برای شما خوب است و هم برای کودک. بودن چند ساعته فرزندتان در این محیط می‌تواند برای شما مانند یک زنگ تفریح باشد تا برای ساعات بعدی روز شارژ شوید. کودک هم در این محیط خود را میان افرادی می‌بیند که مثل او هستند و سطح توانایی‌شان شبیه هم است؛ و البته در این میان می‌تواند آموزش‌هایی را مرتبط با توانایی‌های شخصی‌خود دریافت کند.
احتمالا برای رسیدن به این مراکز آموزشی مجبور باشید هزینه‌ای بیشتر از حد معمول متحمل شوید یا دوری راه و نبود امکانات حمل و نقل را تحمل کنید. اما عقب نکشید، به نتیجه‌ای که بدست می‌آورید فکر کنید و کودکی شادتر و تواناتر که بعد از این آموزش‌ها در کنار شما خواهد بود.
با روانشناس پیش بروید
این که شما در این مسیر کم بیاورید و خسته بشوید کاملا طبیعی است. اما نباید اجازه بدهید این حس در شما پایدار شود. به سراغ یک روانشناس قابل اعتماد بروید که تمام ابعاد زندگی مادی و معنوی شما را در نظر بگیرد. از توصیه‌ها و روش‌هایی که او به شما می‌دهد استفاده کنید و زندگی را بر اساس همین روش‌ها پیش ببرید.
اجازه بدهید کودک شما هم تحت درمان همین روانشناس قرار بگیرد و ابعاد وجودی خود را به کمک راهنمایی‌های او بهتر بشناسد. این راه حل بهتر از آن است که با والدین سایر کودکان معلول دور هم جمع شوید و از سختی‌ها و مشقت‌های نگهداری فرزندان‌تان سخن بگویید. در این‌گونه جمع‌ها اغلب انرژی مثبت زندگی خود را کم می‌کنید و آستانه تحمل‌تان پایین می‌آورید.
به زندگی برگردید
زمانی که شما درگیر مراحل درمانی کودک‌تان قرار می‌گیرید نباید با دنیای بیرون از چهارچوب‌های خودتان خداحافظی کنید. شما والدین کودکان دیگرتان هم هستید و هنوز نقش همسری را دارید. خودتان را هم فراموش نکنید. تا زمانی که شما پر انرژی باشید می‌توانید سیستم خانواده را جلو ببرید و به آنها مسیر حرکت بدهید. کافی‌ست تلاش کنید تا در میان مشکلات و خستگی‌ها گم نشوید.
یک روش صحیح
برای برخورد با کودک‌تان یک روش صحیح تربیتی را پیش بگیرید. در کنار همه زحماتی که برای بهبود جسم و یا ذهن او دارید، روشی را برای برخوردتان در نظر بگیرید. مطمئن باشید که نتیجه این رفتارها را در آینده‌ای نه چندان دور در ابعاد مختلف زندگی او خواهید دید. اجازه ندهید محبت‌های پدر و مادرانه‌تان شکل ترحم به خود بگیرند و فرزندتان، به این شیوه از برخوردها عادت کند و تا همیشه خود را وابسته به حضور فرد یا افراد در کنار خود بداند.
البته روی دیگر سکه جایی است که والدین سعی می‌کنند فرزند معلول خود را انکار کنند. این ترد شدن از سوی پدر و مادر برای کسی که توانایی‌های وجودی خود را به خوبی نشناخته است می‌تواند آسیب‌زا باشد و او را به رشدی که می‌تواند داشته باشد، نرساند.
خواهر و برادری
اگر کودک معلول شما خواهر و برادری سالم دارد، برای آنها توضیح دهید که او را باید همانطوری که هست بپذیرند و با او رفتاری مناسب داشته باشند. بهترین راهکار این است که آنها را در کارهای خواهر یا برادر معلول‌شان شریک کنید و بخواهید که همانند شما با او به درستی رفتار کنند. در مراقبت و دلواپسی از آن کودک خاص زیاده‌روی نکنید که باعث دل‌چرکی خواهر یا برداردش بشود و روابط آنان را سرد کند. با این راه حل کودک معلول جایگاه خودش در خانواده را متزلزل نمی‌یابد و می‌تواند روی تک‌تک افراد خانواده حساب باز کند و به دامنه فعالیت‌های خود وسعت دهد.
دیدگاه تان را بنویسید