نظر آيت‌الله مصباح درباره تاثیر انفاق
مفهوم قناعت در اين روايت به معناي اكتفا كردن به آنچه مورد نياز است مطرح شده و در مورد مصرف به‌كار مي‌رود نه در عرصه كار و توليد، زيرا بيكار بودن مطلوب نبوده و بايد خداپسندانه و پرتوان به تلاش پرداخت.
فارس: رئيس موسسه آموزش پژوهشي امام خميني(ره) با بيان اينكه قرآن راه رسيدن به خوبي‌ها را انفاق اموال دوست داشتني مي‌داند، گفت: اين مسئله موجب دل كندن از اموال شده و مانع از رسوخ حب دنيا در قلب انسان مي‌شود. آيت‌الله محمدتقي مصباح‌يزدي در جلسه نهم از سلسله جلسات تفسير ماه رمضان كه پنج‌شنبه شب در دفتر مقام معظم رهبري در قم برگزار شد، اظهار داشت: امام باقر (ع) در ادامه سفارشات خود به جابر او را دعوت مي‌كند كه به ساحت قناعت وارد شود كه راه آن نيز پرهيز از حرص است. وي با اشاره به اينكه امام باقر (ع) راه دور ماندن از حرص عظيم را زهد و دلبسته نبودن به دنيا معرفي مي‌كند، افزود: زهد و پارسايي نيز به وسيله كوتاه كردن آرزوها ممكن است كه در كلام امام معرفي شده است. رئيس موسسه آموزش پژوهشي امام خميني(ره) ابراز داشت: در مفهوم و تطبيق مصاديق اين كلمات ابهاماتي وجود دارد زيرا افرادي هستند كه تنبلي خود را با مفهوم قناعت توجيه مي‌كنند و همچنين جمع ميان مفهوم كوتاه كردن آرزوها با رواياتي كه علو همت را ارزشمند مي‌شمارند مشكل است. وي با بيان اينكه ميان دلبستگي به دنيا و كار و تلاش و توليد ثروت تفاوت‌هايي وجود دارد، تصريح كرد: زماني كه انسان رسيدن به لذات دنيوي را به عنوان هدف خويش قرار مي‌دهد دچار حب دنيا مي‌شود كه اين امر در روايات اسلامي مذموم شمرده شده است و يكي از علامت‌هاي كفر كه در قرآن به آن اشاره شده، ترجيح زندگي دنيا بر آخرت است. اين استاد حوزه علميه حضرت علي (ع) را به عنوان زاهدترين مردم بعد از پيامبر اسلام(ص) دانست و افزود: در نظر اميرالمومنين (ع) حكومت بر مردم هيچ ارزشي نداشت مگر اينكه به وسيله آن حقوق مردم به آنها داده شود اما همين امام با دست خويش قنات‌هاي بسياري حفر كرد و بلافاصله بعد از اينكه اين چاه‌ها به آب مي‌رسيد آنها را وقف نيازمندان مي‌كرد. مصباح‌يزدي با اشاره به احداث نخلستان‌ها بسيار توسط حضرت علي (ع) اظهار داشت: اين موارد هيچ ارتباطي با زهد و پارسايي ندارد زيرا قرآن كريم يكي از وظايف انسان‌ها را آباداني زمين مي‌داند. عضو خبرگان رهبري خاطرنشان كرد: بسيار از انسان‌ها از روي تنبلي يا نداشتن توان كار و توليد و راحت‌طلبي، قناعت پيشه مي‌كنند و اين يكي از ويژگي‌هاي انسان است كه خود را فريب مي‌دهد و چنان در اين مسئله پيشرفت مي‌كند كه بعد از چندي خود نيز اين نيرنگ را باور مي‌كند. وي گفت: دلبستگي نداشتن به دنيا به معناي اين است كه انسان بتواند به راحتي از اموال خود چشم‌پوشي كرده و آنها را در اختيار ديگران قرار دهد زيرا دلبستگي به يك امر موجب مي‌شود كه بشر در اسارت اموال خود قرار گيرد در حالي كه مي‌داند اين مسائل به ضرر دنيا و آخرت اوست. مصباح‌يزدي با اشاره به هدف اصلي دستورات اخلاقي ابراز داشت: تمام اين موارد براي از بين بردن دلبستگي به دنيا هستند و راه جلوگيري از اين مسئله نيز انفاق در خداست. اين استاد برجسته حوزه علميه افزود: انسان بايد از اموالي كه مورد علاقه اوست چشم‌پوشي كرده و آنها را در راه خداوند به افراد نيازمند ببخشد و براي اين كار مي‌تواند از اموال كوچك خويش شروع كند. رئيس موسسه آموزش پژوهشي امام خميني(ره) با بيان اينكه قرآن راه رسيدن به خوبي‌ها را انفاق اموال دوست داشتني مي‌داند، تاكيد كرد: اين مسئله موجب دل كندن از اموال شده و مانع از رسوخ حب دنيا در قلب انسان مي‌شود. وي در ادامه به روايتي از رسول اكرم (ص) اشاره كرد و گفت: پيامبر اسلام (ص) مي‌فرمايند «دو خطر را در كمين امت خويش مي‌بينم، نخست پيروي از هواي نفس و ديگري آرزوهاي دور و دراز». مصباح‌يزدي اظهار داشت: پيامبر داراي صفت «طبيب دوار بطبه» است و اين به معناي اين است كه بيهوده به بيان مسائل و مشكلات امت خويش نمي‌پردازد و زماني كه سخن از اين دو مورد مطرح مي‌كند اهميت مطلب را نشان مي‌دهد. عضو خبرگان رهبري به مفهوم اميد و آرزو در علم اخلاق اشاره كرد و گفت: آرزويي كه انسان را از تكليف شرعي و رسيدن به سعادت و كمال باز مي‌دارد، مذموم شمرده مي‌شود. وي آرزوهاي دور و دراز را كه تنها هدفشان رسيدن به شهرت يا مسائل دنيوي است خلاف عقل دانست و تاكيد كرد: آرزوي پيشرفت در امور معنوي يا رسيدن به ثروت براي كمك به محرومان به هيچ وجه مذموم نيست اما بايد دقت كرد كه در اين زمينه از خيال بافي پرهيز كرد. استاد حوزه علميه قم به نيت خالص در آروزها به عنوان مهم‌ترين عامل ارزش‌گذاري آن اشاره كرد و افزود: مفهوم آرزوهاي مذموم، نامعقول بودن آنهاست كه مانع از وظايف شرعي و رسيدن به كمال مي‌شوند. رئيس موسسه آموزش پژوهشي امام خميني(ره) در ادامه به بيان تعبير زيباي امام باقر(ع) در مورد قناعت پرداخت و اظهار داشت: امام باقر(ع) در توصيه‌هاي خود به جابر او را دعوت مي‌كند كه از ساحت قناعت وارد شود و اين نشان از اهميت مسئله دارد كه عرصه مباركي را براي اين مفهوم در نظر مي‌گيرد. وي تصريح كرد: مفهوم قناعت در اين روايت به معناي اكتفا كردن به آنچه مورد نياز است مطرح شده و در مورد مصرف به‌كار مي‌رود نه در عرصه كار و توليد، زيرا بيكار بودن مطلوب نبوده و بايد خداپسندانه و پرتوان به تلاش پرداخت. مصباح‌يزدي افزود: در روايات اسلامي به حرص، حسد و تكبر به عنوان اركان كفر ياد شده است و اين موارد در علم اخلاق مذموم شمرده مي‌شوند و امام باقر(ع) نيز راه رسيدن به قناعت را پرهيز از حرص بيان كرده است. اين استاد برجسته حوزه علميه با اشاره به وجود دائمي حرص در انسان ابراز داشت: آدمي هيچگاه به داشته‌هاي خود راضي نمي‌شود زيرا يكي از غرايز او حرص و افزون‌طلبي است و در واقع فطرت انسان كمال بي‌نهايت را مي‌طلبد اما گاهي اوقات در تطبيق آن دچار اشتباه مي‌شود. عضو خبرگان رهبري با بيان اينكه امام باقر(ع) راه پرهيز از حرص عظيم را زهد و پارسايي معرفي مي‌كند گفت: زهد در اينجا به معناي دل بسته نبودن به دنياست، اما صرف نظر كردن از لذايذ مادي براي انسان بسيار مشكل است. وي تصريح كرد: انسان بايد همواره به تمام لحظات زندگي خويش فكر كند و به اين واقعيت پي ببرد كه از تك‌تك اين لحظات مي‌توان براي رسيدن به فيض عظيم و بي‌پايان معنوي دست يافت و تنها زماني كه به ارزش واقعي عمر خود آگاه شد مي‌تواند از حرص جلوگيري كند. مصباح‌يزدي افزود: بسيار از انسان‌ها اين واقعيت را فراموش مي‌كنند و شاهد هستيم كه حتي در اين نظام افرادي هستند كه پي در پي به دنبال افزايش مال و دارايي خود بوده و به مرگ و سرانجام زندگي خود نمي‌انديشند زيرا دچار غفلت شده و اسير خيالات خود هستند و دچار جنون در حرص شده‌اند. رئيس موسسه آموزش پژوهشي امام خميني(ره) تصريح كرد: زماني كه اين حرص عظيم در انسان وجود داشته باشد موجب مي‌شود كه در راه افزايش دارايي خود به ديگران ظلم روا دارد.
دیدگاه تان را بنویسید