بازی شبه انقلابی‌ها در زمین چپ‌های رادیکال

روز شنبه ششم بهمن، میدان پاستور تهران شاهد تجمع سوپرانقلابی‌های کفن‌پوشی بود که در اعتراض به اظهارات محمدجواد ظریف، وزیر سابق امور خارجه و برخی مسائل سیاسی دیگر، اقدام به برگزاری تجمعی با عنوان «کودتا علیه اسلامیت و جمهوریت نظام توسط نفوذی‌ها» کردند. تجمع‌کنندگان در بخشی از بیانیه پایانی خود به شدت به سخنان ظریف در خصوص اجماع سران قوا و مسئولان نظام درباره عدم ابلاغ قانون حجاب و عفاف اعتراض کردند و به تهدید به اقداماتی چون «له کردن سران قوا به‌عنوان عناصر کودتاچی» پرداختند.

این تجمع که با شعارهای تند علیه ظریف و دیگر مسئولان کشور همراه بود، در حالی برگزار شد که هدف اصلی آن مخالفت با برخی سیاست‌ها و اظهارات سیاسی دولتمردان و نیز تلاش برای عزل و یا استعفای محمدجواد ظریف بود. شعارهایی چون «مرگ بر نفوذی» علیه ظریف و همچنین علیه رئیس مجلس و رئیس‌جمهور از دیگر شعارهای مطرح شده در این تجمع بود. در بیانیه پایانی این تجمع، حاضران تا ۱۲ بهمن به مسئولان کشور مهلت دادند تا در خصوص مطالباتشان واکنش نشان دهند، در غیر این صورت تهدید به اقدامات قضایی کردند. اگرچه به نظر می‌رسد این تجمع به نفع  گروه‌های رادیکال سیاسی و اجتماعی چپ و راست باشد؛ اما باید گفت که در عمل چنین اقدامات افراطی بیش از آنکه به حل مشکلات مردم کمک کند، به تشدید تنش‌ها و بی‌اعتمادی در سطح سیاسی و اجتماعی می‌انجامد و موجب رضایت رادیکالیسم چپ و راست می شود.

تجمع‌های رادیکال و تأثیرات منفی آن بر سیاست‌های کشور

این‌گونه اقدام‌ها که به دنبال برچسب‌زنی‌های افراطی و ایجاد قطب‌بندی‌های اجتماعی هستند، به وضوح فضا را برای رشد و توسعه نهادهای دولتی و مردمی تنگ می‌کند. درحالی‌که کشور نیازمند همگرایی برای حل مشکلات مردم است، چنین رفتارهایی تنها به ایجاد شکاف‌های بیشتر و تضعیف کارآمدی سیستم‌ها می‌انجامد. نهادهای مختلف باید به جای دخالت در مسائل سیاسی و دامن زدن به تنش‌های اجتماعی، انرژی خود را صرف حل مسائل اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کنند که مردم درگیر آن هستند.

درعین‌حال، چهره‌هایی که از این فضا بهره می‌برند، با ایجاد چنین جوهایی در تلاش هستند تا اهداف سیاسی خود را پیش ببرند، غافل از اینکه این فضای قطبی‌شده تنها به نفع رادیکال‌هاست و به ضرر سیاست‌های کارآمد و اصولی که به بهبود وضعیت کشور و رفع نیازهای واقعی مردم کمک کند. بنابراین، زمانی که این گروه‌ها با بهانه‌های مختلف از جمله لایحه عفاف یا انتصابات سیاسی به خیابان‌ها می‌آیند، باید در نظر داشت که در واقع آن‌ها به دنبال ایجاد تشنج و التهاب در جامعه هستند، نه اصلاح و بهبود شرایط.

حضور غضنفری و خطری جدی که باید گوشزد شود

کامران غضنفری، نماینده اصول‌گرای تهران در مجلس، یکی از چهره‌های برجسته‌ای بود که در تجمع سوپرانقلابی‌های کفن‌پوش روز شنبه ششم بهمن در میدان پاستور حضور یافت. وی در سخنانی در این تجمع، ضمن انتقاد شدید از حمایت مجلس از محمدجواد ظریف، وزیر سابق امور خارجه بر این نکته تأکید کرد که این حمایت مانع از قرائت گزارش کمیسیون امنیت ملی در خصوص انتصاب «غیرقانونی» ظریف به معاونت راهبردی ریاست‌جمهوری در صحن مجلس شده است.

غضنفری در ادامه خاطرنشان کرد که ظریف، در کتاب خاطراتش که در اواخر سال ۹۱ منتشر شد، به سفرش به آمریکا در سال ۵۵ اشاره کرده و گفته است که در آن زمان با حمایت و پشتیبانی ساواک به آمریکا رفت. این ادعا که به‌نوعی تلاش برای به چالش کشیدن اعتبار ظریف و مطرح کردن او به‌عنوان فردی با روابط مشکوک است، در واقع فضا را برای پی گیری معقول انتصاب غیر قانونی ظریف تنگ می کند.

با وجود این سخنان تند علیه ظریف، باید توجه داشت که حضور غضنفری در این تجمع و تأکید او بر مسائل سیاسی و شخصی، نه‌تنها کمکی به حل مشکلات اساسی کشور نمی‌کند، بلکه خود به شدت به فضاسازی‌های سیاسی و دامن زدن به اختلافات در سطح کشور دامن می‌زند. هرچند که او خود را نماینده اصول‌گرایان و طرفدار مقابله با سیاست‌های ظریف معرفی می‌کند؛ اما در واقع چنین رفتارهایی می‌تواند نتیجه‌ای جز تنش بیشتر در فضای سیاسی کشور نداشته باشد.

حضور افراد چون غضنفری در چنین تجمع‌هایی نشان از روندی خطرناک دارد که در آن برخی چهره‌های سیاسی به جای اینکه روی حل مسائل اقتصادی و اجتماعی تمرکز کنند، سعی در افشاگری‌ها و تقابل‌های سیاسی دارند که نه‌تنها به نفع مردم نیست، بلکه منجر به تشدید شکاف‌ها و بی‌اعتمادی‌ها در میان مسئولان و مردم می‌شود.

فضاسازی‌های سیاسی به جای تمرکز بر مسائل مردم

در شرایطی که کشور نیاز به هم‌افزایی و هم‌گرایی در سطح نهادهای حکومتی و مردمی دارد، چنین اظهاراتی تنها به افراطی‌تر شدن سیاست‌ها و افزایش بحران‌های اجتماعی کمک می‌کند.

به نظر می‌رسد که به جای آنکه این شخصیت‌ها به دنبال حل مشکلات معیشتی و اجتماعی مردم باشند، در تلاش هستند با استفاده از موضوعات سیاسی، به تنش‌های درون‌حکومتی دامن بزنند و در نهایت منافع سیاسی و حزبی خود را پیش ببرند.

در چنین شرایطی، مردم و جامعه باید از این فضاسازی‌ها دوری کنند و به جای آن، تمرکز خود را روی حل مشکلات روزمره کشور و مسائل اساسی بگذارند. این روندی که گروهی شبه انقلابی پی گرفتند در نهایت به نفع سیاسی کاران اصلاحات و به ضرر مردم است و در نهایت موجب تضعیف جریان اصول گرای عقلانی می شود و به جناح انقلابی ضربه می زند.

صبح نو