جدالی داخلی در آمریکا بر سر پرونده هسته‌ای ایران/ آیا اوباما در مقابل تندروها خواهد ایستاد؟
ایران به دنبال قطع و پایان دادن به تحریم‌ها به صورت جدی و سریع است. گفته می شود که به طور کل تمدید مذاکرات راه حلی است که بسیاری از اعضای تندرو کنگره آمریکا به دنبال آن هستند تا فرصتی ایجاد شود که آنان با تحمل تحریم های جدید به ایران این پروسه را از مسیر اصلی خارج کنند.
سرویس سیاسی «فردا»؛ جمهوری خواهان توانستند در انتخابات میان دوره مجلس نمايندگان و سنا به پيروزي چشمگيري دست پيدا کنند. پيروزي جمهوريخواهان در مجلس نمايندگان غيرمنتظره بود. رسانه‌ها می گویند مردم از دمکراتها ناراحت هستند و از این رو جمهوريخواهان توانستند اکثريت را در مجلس سنا هم از دست دموکرات ها خارج کنند. 
با پيروزي جمهوريخواهان در انتخابات کنگره و فرمانداري هاي آمريکا اين سئوال مطرح مي شود که جمهوريخواهان آيا قدرت کافي براي فشار بر اوباما در پرونده هسته اي را دارند؟ آنها چه سياستي را در اين خصوص دنبال خواهند کرد؟ مسلم است که جمهوری خواهان در احاطه لابی گسترده صهیونیست ها و از سوی دیگر لابی منافقین قرار دارند. جمهوری خواهان تفکرات تندرویی نسبت به ایران دارند. در این میان آنها بیش از هر چیز به نابودی برنامه هسته‌ای ایران که مد نظر رژیم صهیونیستی است، می اندیشند. اما این موضوعی است که باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا آنرا آرزویی دست نیافتنی برای آمریکا قلمداد کرده است. در این حیطه جنگ قدرتی میان کنگره و کاخ سفید برپاست. سئوالها پیرامون این
پرسش می گردد که کدام یک در زمینه لغو تحریم‌ها و تصمیمات در زمینه پرونده هسته‌ای ایران دست بالاتری دارد. آیا مجلس نمایندگان و سنا قدرت بیشتری در این زمینه دارند یا کاخ سفید در این زمینه تصمیم‌گیری می کند. اگر نگاهی به تحولات داخلی آمریکا در چند هفته گذشته در این زمینه بندازیم، متوجه می شویم که کاخ سفید تمهیداتی برای دور زدن کنگره اندیشیده بود. خبری که نیویورک تایمز منتشر کرد موید این مطلب است که اوباما می خواهد کنگره را دور بزند. این نشریه معتبر آمریکایی نوشت که « اوباما خواستار دست یافتن به توافقی با ایران شد که تصویب آن در کنگره ضروری نباشد.» خبرگزاری رویترز نیز در گزارشی نوشت که با در نظرگرفتن همه موارد، ایران به تمامی وعده‌ها و تعهدات خود عمل کرده است و از روی بی‌میلی امور این دست و آن دست نکردند. آنها تلاش نکردند که تقلب کنند، بنابراین مشکل عدم توافق هسته ای را باید در جای دیگری جستجو کرد و برخی از اعضای کنگره آماده ایجاد یک بحران سیاسی در خصوص توافق نهایی هستند. در این زمینه یک احتمال جدی که وجود دارد این است که ایران هزینه جدال اختلافات سیاسی میان کنگره و کاخ سفید را پرداخت کند. ممکن است که «باراک
اوباما» رئیس جمهور آمریکا در ابتدا کنگره را نادیده بگیرد و تحریم‌های تحمیل شده علیه ایران را به منظور رسیدن به توافق هسته‌ای به حالت تعلیق درآورد و بعد از آن از نمایندگان کنگره بخواهد تا وقتی قطعی شد که ایران به طور کامل به تعهدات خود طبق توافقات حاصل شده عمل کرده است، به طور کامل به تحریم‌ها پایان دهد. در اين ميان باب آيزر از افسران اطلاعاتي سابق آمريکا مي گويد:«رويه سياسي در آمريکا به صورتي است که مجلس نمايندگان يک طرح را تنظيم و تصويب مي کند و اين مصوبه به سنا مي رود و در نهايت با امضاي رئيس جمهور آمريکا به قانون تبديل مي شود. وقتي رئيس جمهور مخالف باشد مصوبه را امضاء نمي کند و با وتوي آن ، طرح مذکور متوقف مي شود. البته قوه مقننه اين امکان را دارد که در صورت وتوي طرح ازجانب رئيس جمهور، با دو سوم آراء وتوي رئيس جمهور را لغو کند. حال که جمهوري خواهان کنترل سنا را نيز در دست گرفته اند شايد فضاي سياسي آمريکا متفاوت شود. اما واقعيت اين است که تاکنون جمهوري خواهان نه در مجلس سنا و در مجلس نمايندگان، دو سوم کرسي ها را در اختيار نداشته اند تا جلوي باراک اوباما رئيس جمهور بايستند. با اين اوصاف، در دو سال آينده
که از دوران رياست جمهوري اوباما باقي مانده است، بن بست سياسي در آمريکا ادامه خواهد داشت و جمهوري خواهان و دموکراتها درمقابل هم خواهند ايستاد.» بسیاری از قانونگذاران به اختیاری که رئیس‌جمهور آمریکا در دست دارد و می‌تواند از تحریم‌ها صرفنظر کند، اعتراض دارند و به طور قطع تنها کنگره می‌تواند تحریم‌ها را به صورت دائم لغو کند و در این میان حتی ممکن است اتفاقات جالب توجه دیگری همچون تغییرات قانونگذاری در آمریکا رخ دهد که به نفع ایران نباشد. این درحالی است که کارشناسان امریکایی مطرح می کنند که جمهوری خواهان با هنر مصالحه آشنایی ندارد و نمی دانند تعامل سازنده چیست! البته ایران به دنبال قطع و پایان دادن به تحریم‌ها به صورت جدی و سریع است. گفته می شود که به طور کل تمدید مذاکرات راه حلی است که بسیاری از اعضای تندرو کنگره آمریکا به دنبال آن هستند تا فرصتی ایجاد شود که آنان با تحمل تحریم های جدید به ایران این پروسه را از مسیر اصلی خارج کنند. این درحالی است که ایران با عمل به تعهداتش کار را برای اعضای تندروی کنگره آمریکا بسیار سخت کرده است. به هر حال اوباما دوسال بسیار سختی را با توجه به شکل گیری کنگره رقیب پیش رو
دارد و پرونده هسته ای ایران نیز در این زمینه یکی از چالشهای اصلی ریاست جمهوری دوسال پایانی وی است. البته این موضوع شاید از دوران ریاست جمهوری اوباما نیز فراتر رود و با پایان ریاست جمهوری وی اعتبار لغو تحریم ها پایان یابد. موضوعی که باید به آن نیز توجه شود. از حالا کاندیداهایی مانند هیلاری کلینتون در این زمینه وعده های انتخاباتی خود را مطرح کرده اند. از سوی دیگر اگر روند مذاکرات به خوبی پیش برود کنگره آمریکا در زمینه اجماع جهانی بر سر توافقات نمی تواند به طور منفی عمل کند و در انزوا قرار می گیرند. کارشناسان مطرح می کنند که اگر توافق جامعه به دست بيايد، اين توافق به تصويب شوراي امنيت سازمان ملل خواهد رسيد و از آنجايي که هر 5 عضو دائمي شوراي امنيت در اين مذاکرات هستند اگر چنين چيزي اتفاق بيفتد کنگره منزوي خواهد شد. جنگ‌طلبان کنگره درس خود را آموخته‌اند. آنها هم‌اکنون نگران هستند که بیش از این اخبار خوبی از مذاکرات مسقط درباره برنامه هسته‌ای ایران به گوش برسد. البته باید گفت که در چارچوب چنین فضایی با توجه به چرخش روسیه و به صدا در آمدن خطر چین برای آمریکا، آمریکایی‌ها باید نگران آلترناتیو ایران برای دور زدن
تحریم ها باشند. چیزی که به زعم بسیاری از کارشناسان این کشور که ایران را متحد طبیعی استراتژیک امریکا می خوانند، بسیار تلخ است. ایرانی که در قلب جهان قرار دارد، می تواند بسیار برای امریکا مشکل ساز باشد و تنش بیشتر با این کشور در شرایطی که دولت جدید ایران به فکر تنش‌زدایی است، به صلاح نیست. اوباما در این باره با استناد به سخنان رهبر معظم انقلاب در باره عدم تمایل ایران به دستیابی به بمب هسته ای بیان داشته است که اگر بتوانیم به توافقی برسیم که ما را مطمئن کند که راه ایران به سمت بمب را مسدود می‌کند، آن زمان می‌توانیم در برابر کنگره استدلال ارائه کنیم. این رویکرد خوشبینانه اوباما به هر لحاظ جالب توجه است اما باید به قدرت تصمیم گیری او نیز توجه کرد. تا به اینجا او نخواسته در مقابل ایران با کنگره آمریکا در بیفتد. حالا که کنگره اکثریت مخالفی پیدا کرده است باید دید که اوباما چه تصمیمی در این زمینه اتخاذ خواهد کرد.
با پيروزي جمهوريخواهان در انتخابات کنگره و فرمانداري هاي آمريکا اين سئوال مطرح مي شود که جمهوريخواهان آيا قدرت کافي براي فشار بر اوباما در پرونده هسته اي را دارند؟ آنها چه سياستي را در اين خصوص دنبال خواهند کرد؟ مسلم است که جمهوری خواهان در احاطه لابی گسترده صهیونیست ها و از سوی دیگر لابی منافقین قرار دارند. جمهوری خواهان تفکرات تندرویی نسبت به ایران دارند. در این میان آنها بیش از هر چیز به نابودی برنامه هسته‌ای ایران که مد نظر رژیم صهیونیستی است، می اندیشند. اما این موضوعی است که باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا آنرا آرزویی دست نیافتنی برای آمریکا قلمداد کرده است. در این حیطه جنگ قدرتی میان کنگره و کاخ سفید برپاست. سئوالها پیرامون این
پرسش می گردد که کدام یک در زمینه لغو تحریم‌ها و تصمیمات در زمینه پرونده هسته‌ای ایران دست بالاتری دارد. آیا مجلس نمایندگان و سنا قدرت بیشتری در این زمینه دارند یا کاخ سفید در این زمینه تصمیم‌گیری می کند. اگر نگاهی به تحولات داخلی آمریکا در چند هفته گذشته در این زمینه بندازیم، متوجه می شویم که کاخ سفید تمهیداتی برای دور زدن کنگره اندیشیده بود. خبری که نیویورک تایمز منتشر کرد موید این مطلب است که اوباما می خواهد کنگره را دور بزند. این نشریه معتبر آمریکایی نوشت که « اوباما خواستار دست یافتن به توافقی با ایران شد که تصویب آن در کنگره ضروری نباشد.» خبرگزاری رویترز نیز در گزارشی نوشت که با در نظرگرفتن همه موارد، ایران به تمامی وعده‌ها و تعهدات خود عمل کرده است و از روی بی‌میلی امور این دست و آن دست نکردند. آنها تلاش نکردند که تقلب کنند، بنابراین مشکل عدم توافق هسته ای را باید در جای دیگری جستجو کرد و برخی از اعضای کنگره آماده ایجاد یک بحران سیاسی در خصوص توافق نهایی هستند. در این زمینه یک احتمال جدی که وجود دارد این است که ایران هزینه جدال اختلافات سیاسی میان کنگره و کاخ سفید را پرداخت کند. ممکن است که «باراک
اوباما» رئیس جمهور آمریکا در ابتدا کنگره را نادیده بگیرد و تحریم‌های تحمیل شده علیه ایران را به منظور رسیدن به توافق هسته‌ای به حالت تعلیق درآورد و بعد از آن از نمایندگان کنگره بخواهد تا وقتی قطعی شد که ایران به طور کامل به تعهدات خود طبق توافقات حاصل شده عمل کرده است، به طور کامل به تحریم‌ها پایان دهد. در اين ميان باب آيزر از افسران اطلاعاتي سابق آمريکا مي گويد:«رويه سياسي در آمريکا به صورتي است که مجلس نمايندگان يک طرح را تنظيم و تصويب مي کند و اين مصوبه به سنا مي رود و در نهايت با امضاي رئيس جمهور آمريکا به قانون تبديل مي شود. وقتي رئيس جمهور مخالف باشد مصوبه را امضاء نمي کند و با وتوي آن ، طرح مذکور متوقف مي شود. البته قوه مقننه اين امکان را دارد که در صورت وتوي طرح ازجانب رئيس جمهور، با دو سوم آراء وتوي رئيس جمهور را لغو کند. حال که جمهوري خواهان کنترل سنا را نيز در دست گرفته اند شايد فضاي سياسي آمريکا متفاوت شود. اما واقعيت اين است که تاکنون جمهوري خواهان نه در مجلس سنا و در مجلس نمايندگان، دو سوم کرسي ها را در اختيار نداشته اند تا جلوي باراک اوباما رئيس جمهور بايستند. با اين اوصاف، در دو سال آينده
که از دوران رياست جمهوري اوباما باقي مانده است، بن بست سياسي در آمريکا ادامه خواهد داشت و جمهوري خواهان و دموکراتها درمقابل هم خواهند ايستاد.» بسیاری از قانونگذاران به اختیاری که رئیس‌جمهور آمریکا در دست دارد و می‌تواند از تحریم‌ها صرفنظر کند، اعتراض دارند و به طور قطع تنها کنگره می‌تواند تحریم‌ها را به صورت دائم لغو کند و در این میان حتی ممکن است اتفاقات جالب توجه دیگری همچون تغییرات قانونگذاری در آمریکا رخ دهد که به نفع ایران نباشد. این درحالی است که کارشناسان امریکایی مطرح می کنند که جمهوری خواهان با هنر مصالحه آشنایی ندارد و نمی دانند تعامل سازنده چیست! البته ایران به دنبال قطع و پایان دادن به تحریم‌ها به صورت جدی و سریع است. گفته می شود که به طور کل تمدید مذاکرات راه حلی است که بسیاری از اعضای تندرو کنگره آمریکا به دنبال آن هستند تا فرصتی ایجاد شود که آنان با تحمل تحریم های جدید به ایران این پروسه را از مسیر اصلی خارج کنند. این درحالی است که ایران با عمل به تعهداتش کار را برای اعضای تندروی کنگره آمریکا بسیار سخت کرده است. به هر حال اوباما دوسال بسیار سختی را با توجه به شکل گیری کنگره رقیب پیش رو
دارد و پرونده هسته ای ایران نیز در این زمینه یکی از چالشهای اصلی ریاست جمهوری دوسال پایانی وی است. البته این موضوع شاید از دوران ریاست جمهوری اوباما نیز فراتر رود و با پایان ریاست جمهوری وی اعتبار لغو تحریم ها پایان یابد. موضوعی که باید به آن نیز توجه شود. از حالا کاندیداهایی مانند هیلاری کلینتون در این زمینه وعده های انتخاباتی خود را مطرح کرده اند. از سوی دیگر اگر روند مذاکرات به خوبی پیش برود کنگره آمریکا در زمینه اجماع جهانی بر سر توافقات نمی تواند به طور منفی عمل کند و در انزوا قرار می گیرند. کارشناسان مطرح می کنند که اگر توافق جامعه به دست بيايد، اين توافق به تصويب شوراي امنيت سازمان ملل خواهد رسيد و از آنجايي که هر 5 عضو دائمي شوراي امنيت در اين مذاکرات هستند اگر چنين چيزي اتفاق بيفتد کنگره منزوي خواهد شد. جنگ‌طلبان کنگره درس خود را آموخته‌اند. آنها هم‌اکنون نگران هستند که بیش از این اخبار خوبی از مذاکرات مسقط درباره برنامه هسته‌ای ایران به گوش برسد. البته باید گفت که در چارچوب چنین فضایی با توجه به چرخش روسیه و به صدا در آمدن خطر چین برای آمریکا، آمریکایی‌ها باید نگران آلترناتیو ایران برای دور زدن
تحریم ها باشند. چیزی که به زعم بسیاری از کارشناسان این کشور که ایران را متحد طبیعی استراتژیک امریکا می خوانند، بسیار تلخ است. ایرانی که در قلب جهان قرار دارد، می تواند بسیار برای امریکا مشکل ساز باشد و تنش بیشتر با این کشور در شرایطی که دولت جدید ایران به فکر تنش‌زدایی است، به صلاح نیست. اوباما در این باره با استناد به سخنان رهبر معظم انقلاب در باره عدم تمایل ایران به دستیابی به بمب هسته ای بیان داشته است که اگر بتوانیم به توافقی برسیم که ما را مطمئن کند که راه ایران به سمت بمب را مسدود می‌کند، آن زمان می‌توانیم در برابر کنگره استدلال ارائه کنیم. این رویکرد خوشبینانه اوباما به هر لحاظ جالب توجه است اما باید به قدرت تصمیم گیری او نیز توجه کرد. تا به اینجا او نخواسته در مقابل ایران با کنگره آمریکا در بیفتد. حالا که کنگره اکثریت مخالفی پیدا کرده است باید دید که اوباما چه تصمیمی در این زمینه اتخاذ خواهد کرد.
دیدگاه تان را بنویسید