دراین روستادختران دبیرستان نمی‌روند+عکس

مهر: در خصوص تاریخچه این روستا گفته می شود چنعان نام مردی است که دارای خانه ای بزرگ، شبیه قلعه با حدود 40 تا 50 اتاق بود که بسیاری از کشاورزان منطقه، اقوام و فرزندان وی در هر یک از آن اتاقها زندگی می کردند و این روستا به علت وجود همین قلعه به روستای قلعه چنعان معروف شده هر چند از آن قلعه که آثار نهفته زندگی ساده و بی آلایش مردمانی «قانع به یک لقمه نان» و سختکوش را در دل خود دارد جز بقایایی نمانده است.

فرق این روستا با سایر روستاهای کشور این است که برخلاف روستا و تصور ما از روستا که اصولا دارای محیطی شاداب و سبز به واسطه داشتن زمینهای کشاورزی است از هیچ نوع سرسبزی و خرمی برخودار نیست و همانند یک شهر بدون هیچگونه برنامه ای رشد کرده به خصوص بلوارهای خیابانهای آن همانند کف دست هیچ چمنی ندارند.

زباله های پراکنده در اطراف روستا و در معابر مختلف آن هم از آن دست صحنه هایی است که در جای جای روستا به راحتی قابل مشاهده است و به جایی برای تفریح بچه های بازیگوش روستا تبدیل شده که در مخیله خود هیچ وقت فکر نمی کنند جایی که در آن بازی می کنند دارای انواع ویروسها و میکروبها است.

تلنبار شدن زباله های در جای روستای قلعه چنعان

حسین زرگانی رئیس شورای روستای قلعه چنعان با اشاره به اینکه این روستا طبق آمار رسمی وزارت کشور بعد از روستای عین2 در اهواز، دومین روستای بزرگ کشور است در بحث اختصاص اعتبار مورد ظلم واقع شده به گونه ای که امسال اعتباری که در اختیار ما قرار گرفت 150 میلیون تومان است که فکر می کنم حتی نمی توان با این مبلغ زباله های سطح روستا را جمع آوری کنیم.

آتش زدن زباله های روستا

زرگانی در خصوص علت وجود حجم بالای زباله در روستا می گوید: سال 80 یک خودروی حمل زباله به روستا اختصاص یافت ولی به علت حجم بالای کار و ناهمواری معابر هم اکنون به مرحله اسقاط رسید و در گوشه ای از روستا خاک می خورد. با وجود این به علت خانه های زیاد روستا ما به دو دستگاه خودروی حمله زباله احتیاج داریم. هم اکنون هم زباله های روستا جمع نمی شود ضمن اینکه در این مدت همیشه بدهکار کارگردان حمل زباله بوده ایم.

عادل سالمیان بزرگ خاندان طایفه «خنافره» اهواز که یکی از افراد معتمد محل به شمار می رود در این خصوص می گوید: متاسفانه مکانی برای جمع آوری زباله های روستا وجود ندارد و اغلب مردم مجبور هستند زباله ها را آتش بزنند که دود آن وارد خانه ها می شود و مشکلات فراوانی برای مردم پیش می آورد.

کمبود مدرسه و ازدحام بالا

سه باب مدرسه ای که در این روستا واقع شده به واقع در گردابی از زباله ها اسیر شده و سنگ و کلوخهایی که در یک متری درب مدرسه تلنبار شده باعث شده بچه های روستا هنگام تعطیلی با استفاده از آنها و پرتاب آن به سوی همدیگر، هفته ای چند «سرشکسته» روی دست پدر و مادر قرار دهند.

وجود سنگ و کلوخ در اطراف و یک متری درب مدرسه

سالمیان عنوان کرد: با وجود جمعیت بالای این روستا که دارای سه هزار و 500 خانوار است وجود سه مدرسه بسیار کم و مدارس ازدحام بی شماری دارند به همین دلیل انتظار ما از مسئولان افزایش تعداد مدرسه هاست.

وی افزود: یکی دیگر از مشکلات بخش آموزشی روستا، نبود دبیرستان است که یکی از مشکلات اهالی برای درس خواند فرزندان خود به شمار می رود و این مسئله برای دختران روستا بیشتر تشدید می شود چون مسئله حمل و نقل در روستا واقعا از معضلات روستا است. مدارس روستا هم یک نوبت برای پسران و یک نوبت برای دختران است در حالیکه وزیر آموزش و پرورش اعلام کرده مدارس کشور باید یک نوبته شوند.

رئیس شورای روستا نیز در خصوص کمبود مدرسه می گوید: مدتی قبل در رسانه ها اعلام کردم دختران روستا به علت نبود دبیرستان، ترک تحصیل می کنند زیرا تردد آنها مشکل ساز است و این یک واقعیت است که حداقل 50 درصد دختران روستا، مقطع دبیرستان را به علت نبود دبیرستان و دوری رها از دست می دهند.

نبود مکانی برای تفریح کودکان و بازی در محل جمع آوری زباله

زرگانی عنوان کرد: پیگیری ما برای ساخت دبیرستان هم به اینجا رسیده که آنها گفته اند زمین رایگان در اختیار ما قرار دهید تا ما ساخت دبیرستان را در برنامه قرار دهیم ولی زمینهای اینجا گران است و کسی حاضر نیست زمین رایگان در اختیار دولت قرار دهد این در حالی است که شرکت فولاد خوزستان که در همسایگی روستا قرار دارد پرداخت اعتبار مورد نیاز برای ساخت مدرسه را تقبل کرده است.

نبود مکانی برای تفریح و بازی کودکان

در جای جای روستا کودکانی را مشاهده می کنید که مشغول بازی هستند و تراکم خانه ها و جمعیت بالای روستا بیش از هر چیز به چشم می خورد ولی این کودکان هیچ جایی را برای بازی ندارند و اغلب در مکان تخلیه زباله ها و جاده های روستا بازی می کنند که در تمامی حالتها فوق العاده خطرآفرین است.

یکی از اهالی روستا در این خصوص می گوید: آقای رئیس جمهور در سفر دوم خود به صورت سرزده در روستایی به نام عطیش که در کنار ما قرار دارد حضور یافت و در آنجا دستور اختصاص امکانات فراوانی از جمله یک سالن ورزشی را داد ولی به علت تعداد کم اهالی این سالن در زمان فعلی تعطیل است ولی روستای ما با این تعداد جمعیت و جوان مستعد، هیچ جایی برای ورزش و بازی کردن در آن نیست.

نبود مرکز درمانی و عدم پذیرش بیمه روستایی در شهر

با وجود تمامی مخاطرات بهداشتی که ساکنان به خصوص کودکان را تهدید می کند نبود یک مرکز درمانی از مشکلات روستا است که یکی از مطالبه های جدی مردم فراهم آوردن چنین مکانی است هر چند در روستا یک مرکز بهداشت وجود دارد ولی به گفته برخی از ساکنان روستا، جوابگوی جمعیت بالای این روستا نیست و تنها در وقت اداری به مردم خدمات محدود ارائه می کند.

تلنبار شدن زباله های در جای روستای قلعه چنعان

رئیس شورای روستای در این خصوص عنوان می کند: مرکز بهداشت فعلی برخلاف اسم آن مرکز بهداشت نیست بلکه خانه بهداشت است زیرا خدمات آن محدود بوده و جوابگوی این تعداد جمعیت روستا نیست.

حسین زرگانی همچنین با اشاره به اینکه 70 درصد مردم روستا دارای بیمه روستایی هستند و اغلب مراکز درمانی سطح شهر این نوع بیمه را پذیرش نمی کنند به همین دلیل باید یک مرکز درمانی و خدمات بهداشتی در روستا احداث شود تا جوابگوی مراجعه های مردمی باشد و مردم مجبور نشوند در مراکز درمانی سطح شهر به علت عدم پذیرش بیمه روستایی هزینه های سرسام آور معالجه را پرداخت کنند.

وجود تنها یک اتوبوس برای جابه جایی مردم نیز از دغدغه های منطقه است که به علت تردد تنها چهار نوبت در روز مردم را با مشکلاتی مواجه کرده و به علت اینکه روستا تحت نظارت سازمان اتوبوسرانی شهر اهواز نیست بخش حمل و نقل آنها بدون متولی است. ضمن اینکه به گفته رئیس شورای روستا همین اتوبوس به علت عدم نظارت هرگونه که می خواهد کرایه ها را تغییر می دهد و باعث نارضایتی مردم می شود ولی انتظار ما اختصاص دو دستگاه اتوبوس برای این مسیر است.

فرسودگی خیابانها و مشکل تردد به خصوص هنگام بارندگی

زرگانی در خصوص آسفالت معابر نیز می گوید: خوشبختانه هم اکنون تنها دو خیابان روستا بدون آسفالت است که معاونت برنامه ریزی استانداری قول اختصاص 200 میلیون تومان برای آسفالت آنها تا پایان سال را داده است ولی انتظار ما به خصوص از بنیاد مسکن استان به عنوان متولی اصلی روستاها افزایش اعتبارات روستا است زیرا به هیچ وجه کفایت این همه نابه سامانی را نمی دهد.

وی افزود: دولت به ما می گوید شما جزو روستاهای خودتامین هستید و باید اعتبار مورد نیاز برای طرحهای خود را از طریق عوارض و سایر موارد از مردم دریافت کنید که اگر ما اصرار به دریافت این موارد کنیم در سال یک میلیون تومان هم نمی شود به همین دلیل ما برای پیشبرد فعالیتهای خود در روستا به شدت در تنگنا هستیم.

با احساسات مردم بازی نکنیم

یکی از اهالی می گوید: عید غدیر دو سال قبل یکی از نماینده ها گفت که این خیابان تا عید غدیر سال بعد آسفالت خواهد شد ولی اکنون دو سال است که از این وعده گذشته ولی خبری از آسفالت خیابان نیست.

زندگی در روستای قلعه چنعان

به هر حال این شرایط باعث شده که زندگی در این روستا با مشکلاتی همراه باشد و مسئولان امر باید دراین خصوص تمهیدات لازم را اتخاذ کنند.

بهداشت، حمل و نقل و تحصیل و... ازجمله مواردی است که باید در این روستا به شکل کامل و مطلوب پیگیری شود.