نگین‌های ممنوعه سنگفرش چشمان ایرانی
دبیر علمی انجمن جراحان پلاستیک و ترمیم چشم ایران گفت: از پزشکان و متقاضیان کاشت نگین و یا تغییر رنگ چشم می‌خواهیم تا زمانی که مجامع بین‌المللی این نوع جراحی‌ها را تأیید نکرده، برای آن اقدام نکنند.
منشاء اولیه وجود چنین ایمپلنت‌هایی در یکی از کشورهای اروپایی بود که محققان آن بر این عقیده بودند وقتی لنزهای رنگی می‌تواند به راحتی بر روی چشم گذاشته و بعد برداشته شود و یا نگین دندان نیز چنین خاصیتی را دارد، پس می‌توان برای چشم هم از این ایمپلنت‌ها استفاده کرد. از آن جا که کریستال‌ها برای بدن عموماً خنثی هستند و ایجاد التهاب نمی‌کنند؛ نگین‌هایی از جنس کریستال ساخته شد که (البته این نگین ها با جنس طلا هم در برخی از کشورها وجود دارد) برای زیبایی بر روی سفیدی چشم یعنی بافت صلبیه قرار می‌گیرد.
چگونه نگین ها در داخل چشم کاشته می‌شوند؟
در این جراحی دو لایه ملتحمه و پنون که لایه‌های لغزنده‌ای بر روی کره چشم هستند، برش داده و باز می‌شود و نگین که تراش بسیار ظریفی خورده، زیر آن قرار می‌گیرد. پس از مدتی که از قرمزی چشم بگذرد، نگین‌های کاشته شده از زیر این لایه‌ها مشخص می‌شود. هر چند به دلیل این‌که دولایه روی نگین را پوشانده است، درخشندگی که نگین بر روی دندان دارد را نمی‌تواند داشته باشد.
با توجه به این‌که ایران از لحاظ علم چشم پزشکی رتبه اول را دارد و جراحان زبده آن می‌توانند تبحر لازم را برای این نوع جراحی داشته باشند، آیا چنین عملی تا به حال در ایران انجام شده است؟
این عمل زیبایی در کشورهای معدودی صورت گرفته و در تهران نیز برای چند نفر در یکی از بیمارستان‌های خصوصی انجام شده است. از پزشکان و متقاضیان درخواست می‌کنیم تا زمانی که تأیید نشده و استانداردهای لازم آن ارائه نشده است، برای انجام این جراحی اقدام نکنند.
در صورتی که فرد به هر دلیلی از گذاشتن این نگین پشیمان شود، امکان برداشتن آن وجود دارد؟
بله. مجدداً می‌تواند جراحی و نگین را خارج کند.
از آن‌جا که چشم حساسیت بسیار زیادی دارد و بهبودی آن با اعضای دیگر بدن همانند پا و دست قابل مقایسه نیست؛ آیا باز کردن لایه‌های چشم یک فرد سالم و کاشتن نگین در آن و جراحی مجدد آن برای بیرون آوردن نگین بر اثر عفونت و یا پشیمانی بیمار از انجام آن باعث نابینایی و یا عوارض دیگر نمی‌شود؟
هیچ جراحی بدون عارضه نیست. زمانی که فرد برای درمان اقدام می‌کند، احتمالات درمان پس از جراحی بیشتر از عوارض آن است اما وقتی فردی سالم است و می‌خواهد صرفا برای زیبایی چنین جراحی را انجام دهد، ممکن است عوارض‌هایی را شامل عدم ترمیم مناسب لایه‌هایی که نگین در زیر آن گذاشته شده، عدم ترمیم لایه ملتحمه (باز و و بسته شدن لایه‌های ملتحمه منجر به اختلال حرکتی در چشم شود) و قرمزی مداوم در آن ناحیه را داشته باشد. اگر این نگین باعث عفونت نیز شود، می‌تواند به کره چشم صدمه بزند و در نهایت فرد بینایی خود را از دست دهد.
انجام این نوع جراحی زیبایی هنوز تأییدیه مجامع بین‌المللی پزشکی را دریافت نکرده و لازمه آن انجام مطالعات بسیاری درباره کارگزاری نگین در چشم است.
این نگین‌ها از کدام کشور وارد می‌شوند؟
برای نخستین بار در اروپا ساخته شد که در حال حاضر شرکت‌هایی در هلند آن را می‌سازند. البته از آن جا که مورد تأیید مجامع بین‌المللی نیست، انجام این جراحی در کشورهای اروپایی به خودی خود ممنوع است.
از عنبیه‌های مصنوعی که رنگ چشم را برای همیشه تغییر می‌دهند، بگویید؟
ماجرای این قرنیه‌ها از گذاشتن عنبیه‌های مصنوعی برای بیماران ژنتیکی که هیچ عنبیه‌ای در چشم نداشتند و یا لنز‌هایی که برای درمان آب مروارید داخل چشم گذاشته می‌شد، شروع شد. از طرفی بسیاری از افراد برای زیبایی لنزهای رنگی موقتی را استفاده می‌کردند که به راحتی روی چشم می‌گذاشتند و هر زمان که می‌خواستند برمی‌داشتند. ماحصل تمام این تکنیک‌ها این شد که عنبیه‌های مصنوعی با رنگ‌های مختلف ساخته شود تا افراد بتوانند رنگ چشم خود را به طور دائم تغییر دهند و دیگر مجبور به گذاشتن و برداشتن لنز نباشند.
این عنبیه‌ها در چشم فرد بیمار که عنبیه ندارد به راحتی قرار می‌گیرد و جراحی موفقی است اما این نوع عنبیه مصنوعی روی عنبیه فرد سالم قرار می‌گیرد که خطر احتمالی همین جا بروز پیدا می‌کند.
تقریبا هر عمل جراحی در داخل چشم، یک درصد شانس عفونت را به همراه دارد و عفونت داخل چشم نه تنها با عفونت سطح چشم بلکه با عفونت دست و پا هم قابل مقایسه نیست. عفونت چشم مساوی با درصد بالایی از شانس از بین رفتن بینایی است. در حقیقت طراحی این نوع لنز استاندارد لازم را دارد اما این‌که صرفاً برای زیبایی چشم را باز کنیم، اصلاً درست نیست.
عنبیه‌های مصنوعی مورد تأیید هستند؟
خیر. این محصول هم مورد تأیید مجامع بین‌المللی پزشکی نیست و Off Label است.
تغییر رنگ چشم همیشه متقاضی دارد؛ عوارض این نوع جراحی را بازگو کنید!
فرد در درجه اول با احتمال زیر یک درصد دچار عفونت و نابینایی خواهد شد اما به طور طبیعی به آب مروارید مبتلا می‌شود چرا که این دیسک رنگی به عنوان یک جسم غیرطبیعی در چشم است و با هر بار حرکت چشم می‌تواند به لنز صدمه بزند. حتی این عنبیه وقتی برای افرادی که شماره چشم‌هایشان 20 به بالا بود استفاده می‌شد، پس از مدتی دچار آب مروارید می‌شدند. فشار بالای چشم، التهاب در درون چشم و خونریزی‌های مکرر در بخش قدامی چشم از جمله عوارضی است که کاملاً قابل پیش‌بینی است. تا زمانی که این نوع جراحی‌ها مورد تأیید قرار نگرفته به طور 100 درصد ممنوع است اما هر گاه تأییدیه آن اعلام شد می‌توان آن را اجرایی کرد.
با توجه به عوارضی که به آن اشاره کردید آیا انجام این دسته عمل‌های زیبایی عجیب و غریب، بُعد روحی و روانی افراد و همچنین افزایش تقاضاهای نامعقول برای زیبا‌تر شدن را تحت شعاع قرار نمی‌دهد؟
هر هفته یک یا دو بیمار دارم که متقاضی عمل‌های عجیب و قریب از جمله گربه‌ای کردن حالت چشم‌ها، جک گذاشتن در پشت حدقه چشم برای برجسته شدن چشم و... هستند. اما به نظر می‌رسد جامعه علمی نباید زیر بار این چنین جراحی‌هایی برود و بر این معتقد باشند که چون این نوع عمل در فیلد کاریشان است، پس می‌توانند انجام دهند. در واقع باید ایمنی کار را سنجید و تا جایی که لازم است به فرد آگاهی داد. این مشاوره وظیفه همه جراحان است. از طرفی مجامع نظارتی با مشورت گرفتن از انجمن‌های علمی باید توصیه‌هایی را به صورت باید‌ها و نباید‌هایی برای برخی از جراحی‌ها و محصولات داشته باشند که حداقل این عمل‌های زیبایی با کمی کنترل و نظارت انجام گیرد.
دیدگاه تان را بنویسید