روزنامه آرمان؛ سید حمید حسینی*: یکی از ضروری ترین اقداماتی که کشور باید انجام دهد، این است که تکلیف قراردادهای جدید نفتی را مشخص کند.
ما در سالهای اخیر مدل قراردادی «بایبک» داشتیم که هم برای کشورمان و هم برای شرکتهای خارجی مشکلاتی به وجود آورده بود و با مدل قدیمی قراردادها امکان رقابت نداشتیم. به دلیل اینکه رقبای ایران مانند روسیه، عمان، قطر و حتی مکزیک عمدتا از طریق شریک کردن سرمایهگذاران در پروژههای نفتی جذب سرمایه میکردند، اما ما نمیتوانستیم.
این کشورها قراردادهای خدماتی جذابی را ارائه دادند که شرکتهای خارجی بتوانند در این حوزه به صورت طولانی مدت فعالیت کنند. در قراردادهای جدید، کشورمان مدلی طراحی کرده که هم امکان رقابت با دیگر کشورها وجود دارد و هم به اندازهای جذاب است که سرمایهگذاران سرمایه خود را وارد صنعت نفت کنند. متاسفانه مخالفان و منتقدان دولت بنا دارند به هر قیمتی مانع تایید و امضای این قراردادها شوند.
دولت و وزارت نفت هر قدر این قراردادها را اصلاح میکنند باز هم مخالفان مخالفت میکنند. وقتی سرمایهگذاران و شرکتهای صاحب سرمایه میبینند هیچ اجماعی در داخل کشورمان وجود ندارد، دچار تردید میشوند. در وضعیت کنونی پیشبینی میشود با وجود این مخالفتها تا پایان این دولت هیچ حرکت رو به جلویی در صنعت نفت و گاز ایران رخ ندهد.
یکی از اصلیترین حوزههایی که منجر به ورود سرمایه به کشورمان میشود، صنعت نفت و گاز است که متاسفانه عدهای نمیخواهند منافع ملی تامین شود. این مساله باعث میشود سرمایهگذاران خارجی فرار کنند و این ماجرا وزارت نفت را آچمز میکند. مخالفان عنوان میکنند قراردادهای جدید نفتی با منافع ملی ما منافات دارد. به طور کلی، باید ببینیم با چه دیدگاهی اینگونه اظهار نظر میکنند؟ ما باید منافع حداکثری را در نظر بگیریم. این افراد تصور میکنند همه کشورها باید از منافع ملی ایران تبعیت کنند. مسلم است وقتی قراردادی امضا میشود باید منافع طرفین مورد نظر قرار گیرد. اینکه ما بخواهیم همه مسائل بر وفق مراد ما باشد و ما مشخص کنیم که کشورهای دیگر چطور رفتار کنند تصور باطلی است. بنابراین باید این قراردادها با توجه به رقابتهای موجود و کاهش قیمت نفت مورد توجه قرار گیرد تا هم منافع ملی ما و هم منافع طرف مقابل تامین شود.
باید بگویم که انعقاد قراردادهای جدید نفتی از نان شب برای کشورمان واجب تر است. جالب است بدانید بسیاری از میادین نفتی کشورمان با کشورهای همسایه مشترک بوده و در حال غارت شدن هستند. به طور کلی هر روزی که ما در امضای قراردادهای نفتی تعلل کنیم میلیونها دلار از منافع ملی کشورمان از بین میرود. باید هر چه زودتر این قراردادها تعیین تکلیف شود و وزارت نفت باید هر سه مدل قراردادی را آغاز کند و در پایان این دولت سرنوشت قراردادهای جدید را مشخص کند. ما برای به سرانجام رسیدن قراردادهای جدید نفتی نیازمند یک مشارکت همگانی هستیم. این موضوع نیاز به کمک مجلس، دولت، و نهاد رهبری دارد و باید همه دست به دست هم دهند و به یک جمعبندی برسند.
* تحلیلگر مسائل انرژی
دیدگاه تان را بنویسید