امید ابراهیمی؛ از نکا تا بندر، از پترزبورگ تا دوحه

ورزش سه: اگر اهل فضای مجازی باشید، این روز‌ها بار‌ها به هشتگ «فرمانده» برخورد کرده‌اید؛ این همان لقبی است که هواداران استقلال به پاس زحمات چند ساله مالک پیراهن شماره ۶ تیم خود به امید ابراهیمی داده بودند؛ همان لقبی که بار‌ها با آن تشویقش کردند و حالا چرخ گردون روزگار این لقب را به فضای مجازی برده و عاملی برای تاختن به پسر نکایی فوتبال ایران شده است. امید ابراهیمی آن روز‌هایی که با شهرداری نکا فوتبالش را شروع کرد، شاید آرزو‌های بزرگی داشت، اما نمی‌دانست چقدر می‌تواند به آن‌ها برسد. پشتکار زیاد و بخت بلندش، اما او را پله‌پله بالا آورد و در فاصله ۴، ۵ سال به شهرداری بندرعباس در لیگ یک و سپس سپاهان در لیگ برتر رساند. بازیکنی که سبک فوتبالش بسیار مورد علاقه امیر قلعه‌نویی بود، در سپاهان توانست توانایی‌های فنی‌اش را نشان دهد و استعدادهایش خیلی زود شکوفا شد. او ۴ سال با پیراهن سپاهان آنقدر درخشید که سرمربی وقت این تیم در بازگشت به استقلال نتوانست سرلیست خود برای آبی‌ها را ابراهیمی قرار ندهد. آن روز‌ها هم امید خرید بزرگی برای استقلال محسوب می‌شد و با استقبال خوبی که هواداران از او کردند پیش‌بینی می‌شد سال‌ها در قلب‌شان باقی بماند. ابراهیمی در مدت ۴ سال حضور در استقلال به همه آنچه می‌خواست رسید، از بهترین گلزن فصل آبی‌ها شدن گرفته تا بستن بازوبند کاپیتانی و البته حضور در جام جهانی ۲۰۱۸ دستاورد‌های مهمی بود که امید آن‌ها را لمس کرد و با گذر از این روز‌های سخت طبیعی است حق خود بداند در سال‌هایی که منتهی به اواخر فوتبالش است، بخواهد جایی بازی کند که پول بیشتری دریافت کند. حتی اگر برای رسیدن به این خواسته مجبور باشد قید استقلال را بزند. اگرچه ابراهیمی در استقلال بزرگ‌تر شد و توانست موفقیت‌های خوبی به دست آورد، البته که او به مرد محبوب هواداران آبی تبدیل شده بود، اما به هر دلیلی ترجیح داد فوتبالش را در خارج از ایران و فوتبال قطر دنبال کند. هرچند که شاید اگر برخی تناقض‌گویی‌های مدیران باشگاه نبود و رفتار‌های شفاف‌تری با یکی از بهترین بازیکنان تیم ملی در جام جهانی می‌شد، ابراهیمی سخت‌تر تصمیم به رفتن می‌گرفت. با این حال نمی‌شود به او بابت ترانسفر به الاهلی قطر خرده گرفت و انگ خیلی مسائل را به او زد. او در جام جهانی و به خصوص دیدار با مراکش در روزی که تیم ملی سعید عزت‌اللهی را به دلیل محرومیت در اختیار نداشت، به قدری خوش درخشید که شاید خیلی از ما انتظار خروجش از فوتبال ایران می‌کشیدیم. امید در میدان سخت سنت‌پترزبورگ اگر نگوییم بهترین، یکی از بهترین بازیکنان تیم ملی لقب گرفت و در میانه میدان تا زمانی که از ناحیه دنده مصدوم نشده بود، مردانه جنگید و اجازه عبور هیچ بازیکنی از خود را نداد. به واسطه همین عملکرد او ترک استقلال به مقصد قطر چندان عجیب به نظر نمی‌رسد. ابراهیمی حالا در فوتبال قطر چالش جدیدی را تجربه می‌کند. او با رفتنش استقلال را در خط هافبک با مشکلاتی مواجه خواهد کرد، اما مساله مهم برای خودش اولین تجربه لژیونر شدن است. قبل از امید بسیاری از بازیکنان فوتبال ایران راه قطر را در پیش گرفتند و خیلی‌هایشان دستاوردی جز پول نصیب‌شان نشد. امید، اما در فاصله ۴ سال به جام جهانی قطر به کشور میزبان این رقابت‌ها رفته و از آنجایی که کورسوی امیدی به ماندن در فهرست تیم ملی برای جام جهانی بعدی دارد، بی‌تردید تلاشش را به کار خواهد بست تا روز‌های خوشی را در الاهلی سپری کند. اتفاقی که می‌تواند او را همچنان در بین هواداران فوتبال ایران محبوب نگه دارد.