سریال تلخ خداحافظی با ستارگان؛ این بار مجتبی جباری!

سرویس ورزشی فردا: قانون نانوشته ای در فوتبال ایران وجود دارد که همواره در حال اجراست و از یک بازیکن به بازیکنی دیگر منتقل می شود و گویا قرار نیست این شکل و شیوه برخورد با بازیکنانی که روزگاری اسطوره های فوتبال ملی و باشگاهی بوده اند، به پایان برسد.

هنوز یادمان نرفته سال هایی را که تیم های حاشیه خلیج فارس از کویت و قطر گرفته تا امارات و عمان و عربستان، برای برگزاری مراسم خداحافظی بازیکنان بزرگ و نامدار خود از تیم ملی فوتبال ایران دعوت بعمل می آوردند تا در یک بازی باشکوه، اسطوره فوتبال خود را به دوران بازنشستگی بدرقه کنند. اما از همان زمان هم هیچ خاطره ای از برگزاری یک مراسم آبرومند و باشکوه برای خداحافظی بازیکنان تاریخ ساز فوتبال کشورمان نداشته ایم.

حالا این روزها نوبت به یکی دیگر از بازیکنان محبوب فوتبال ایران رسیده است. مجتبی جباری که روزگاری همه کاره باشگاه استقلال بود و ستاره بی چون و چرای آبی ها به حساب می آمد، این روزها با بی مهری تمام به گوشه ای فرستاده شده و تکلیفی نامشخص دارد. استقلالی که هر 3 قهرمانی خود در لیگ برتر فوتبال کشور را با حضور مجتبی جباری به دست آورده و حالا شماره 8 محبوب از لیست بازیکنان این تیم کنار گذاشته شده و قراردادش نیز یکطرفه فسخ شده است.

مثالی از یک نمونه اروپایی برای مدیران استقلال

برخلاف باور بسیاری از اهالی فوتبال ایران، تماشای مسابقات معتبر اروپایی می تواند فقط جنبه تفریح و سرگرمی یا کري خوانی داشته باشد. اما در حقیقت بسیاری از این مسابقات ابعاد آموزنده متعددی دارند که اگر از سوی ما مورد الگوبرداری قرار گیرد، حال و روزمان خیلی بهتر از این خواهد شد. در این بین مسائل فنی به کنار، اما جنبه های مدیریتی و رفتاری چنین رقابت هایی هم واقعا در خور تأمل است.

در آخرین نمونه، شاید بد نباشد مسئولان باشگاه استقلال نیم نگاهی به نوع رفتار مدیران بارسلونا یا خاویر ماسکرانو بیندازند و آن را با عملکرد خود در قبال مجتبی جباری مقایسه کنند. ماسکرانو با هیچ مترو معیاری جزو اسطورهای باشگاه بارسلونا محسوب نمی شود. یعنی بعید است حتی ۱۰سال دیگر هم هواداران بلوگرانا موقع مرور اسامی بزرگترین بازیکنان نسل فعلی این تیم، یادی از این بازیکن کنند، اما به هر حال او بازیکن متعصب و مؤثری بود که چند سال در این تیم زحمت کشید. پست اصلی ماسکرانوهافبک دفاعی بود، اما تقریبا تمام طول مدت بازی اش در بارسا را بدون کمترین غرولندی در پست مدافع میانی بازی کرد و از قضا گاهی لحظه های درخشانی را هم آفرید؛ از جمله آن تکل تاریخی دقیقه ۹۰ زیر پای ویلشر در بازی با آرسنال که به طرز معجزه آسایی مانع از حذف بارسا شد و این تیم را به نیمه نهایی لیگ قهرمانان رساند و بعد فاتح جام کرد.

ماسکی اما امسال جایی در اندیشه های والورده نداشت و باشگاه به این جمع بندی رسید که او را بفروشد. اصل مطلب اما اینجاست که در چند روز گذشته که پروژه انتقال ستاره آرژانتینی به لیگ چین قطعی شد، مدیران بارسا برای رئیس کوچک سنگ تمام گذاشتند. ابتدا همه جام هایی را که در حضور او فتح شده بود را گرد هم جمع کردند تا هاسکی عکسی به یادگار با آنها بیندازد، سپس یک نشست خبری با حضور همه ستارگان تیم برای خداحافظی او ترتیب دادند و این یکی از معدود لحظات دنیا بود که دوربین ها، تصویری از اشک ریختن لیونل مسی شکار کردند، در نهایت هم پیش از بازی برگشت پنجشنبه شب برابر اسپانیول در کوپا دل ری بازیکنان برایش تونل افتخارزدند تا ماسکرانو از بین آن بگذرد و در کنار فرزندان خردسالش با هواداران خداحافظی کند.

حالا به ایران بیایید؛ جایی که مجتبی جباری، بزرگترین سهامدار موفقیت های استقلال در دهه ۸۰ قرار است به هر دلیلی از باشگاه جدا شود. البته که انتخاب بازیکن حق باشگاه است، اما آیا حفظ حرمت بازیکنی در قواره های جباری اهمیت ندارد؟ چطور می شود او را سر تمرین راه نداد، از دستش شکایت کرد و در نهایت روز آخر نقل و انتقالات نیم فصل، قراردادش را فسخ کرد تا دستش به جایی بند نباشد؟ استقلال اما همه این کارها را کرد و علاوه بر این، برابر گشوده شدن بنرهای حاوی نم جباري روی سکوها مقاومت کرد تا نشان دهد ما ایرانی ها کجای قصه ایستاده ایم.