اثری از ورزش در برنامه‌های نامزدها دیده نمی‌شود!
مثل همه بخش‌های دیگر جامعه ورزش هم توقع شنیدن برنامه‌ها و افق دید کاندیداهای ریاست جمهوری را در حوزه ورزش دارد و در پی آن توقعاتی هم دیده می‌شود.
خبرنگار مهر، این روز‌ها بحث انتخابات در همه پهنه این سرزمین داغ داغ است. هر کسی در ابعاد مختلف سیاسی، اقتصادی، برجامی، اجتماعی، فرهنگی و ... انتظارهایی از رئیس جمهور آینده ایران دارد و همه سراپا گوش شده اند تا برنامه‌ها را در همه این ابعاد گوش کنند و آن را ارزیابی کنند و افق دید کاندیدا را با اطلاعات خودشان روی کفه ترازو بگذارند و بهترین انتخاب را برای این سرزمین داشته باشند. بعد ورزش که البته ملقمه‌ای است از سیاست و اقتصاد و مدیریت و هوش ژنتیک از این قاعده مستثنی نیست. بسیاری از روسای جمهور ایران چه در دوره کاندیداتوری و چه بعد از آن چه در مورد بانوان و چه در مورد آقایان و سرانه ورزش و حتی تیم‌های مردمی استقلال و پرسپولیس صحبت کرده اند و بالاتر از آن دیدارهایی مثل دیدار ایران و آمریکا و میزبانی از تیم‌های ملی والیبال و کشتی ایران سیاسی شده اند و ابعاد بسیار بالایی پیدا کرده اند از مصاحبه‌های جوردن باروز علیه ترامپ بگیرید تا پیروزی ایران مقابل آمریکا در جام جهانی فوتبال که پیروزی انقلابی‌ها بود علیه مستکبران و آن هم بازتاب بسیاری داشت. به همین دلایل برنامه‌های کاندیداهای ریاست جمهوری بسیار مهم هستند و در این زمینه هم باید برنامه‌ها را دید و توقع‌ها را بیان کرد. توقعات که بسیارند، ایران در زمینه ورزش بسیار باید بالا برود و هنوز جای کار دارد. بخشی از توقع ها، اما اینهاست: شکوفایی اقتصادی در ورزش یکی از معضل‌ها در ورزش کمبود اسپانسر به دلیل دیده نشدن است. کانال‌های تلویزیونی بیشتری برای ورزش لازم است و شور و شرر و تبلیغات افزون تر. کمک مستقیم مالی به فدراسیون‌ها فایده‌ای ندارد، اما با پیگیری قانون کپی رایت هم باشگاه‌ها و هم فدراسیون‌ها می‌توانند اقلام، برنامه‌های تصوریر، رستوران ها، آزانس‌های مسافرتی و فروشگاه‌های زنجیره‌ای داشته باشند و چرخ اقتصاد خودشان و کشورمان را بچرخانند. سیاست انبساطی در ورزش بیش از همیشه نیاز است. حق پخش تلویزیونی در این رابطه مطلب زیاد نوشته شده، اما نه نوشته‌ها و نه حرف‌ها و مصاحبه‌های ورزشکاران راه گشا نیست، این کار مرد قانون می‌خواهد، رئیس جمهور و نماینده مجلس و وکیل می‌خواهد و آگاه به قانون اساسی و قوانین مدنی. رئیس جمهور قطعا برای شکوفایی ورزش و خارج کردن آن از ورشکستگی و عدم آویزانی اقتصادی به دولت اهتمام و مطالعه درست نیاز دارد و عملگرایی. بالا بردن سرانه ورزشگاه‌ها از منظر سرانه متراژ محیط‌های ورزشی ایران به ویژه در شهرهای بزرگ زیر خط فقر قرار دارد؛ و این در ورزشگاه‌های مختص بانوان کمتر هم هست. اهتمام بیشتری لازم است برای رسیدن به استاندارد و از بین بردن فقر حرکتی در ایران. وضع قوانین حرفه‌ای در بعد ورزش قهرمانی نیاز به تغییرات قانون داریم، قوانین هم یکی دو تا نیستند، از خصوصی سازی با پشتوانه بگیرید تا برسید به وام‌های بلند مدت و کم سود که به باشگاه‌ها باید پرداخت شود و تصحیح قوانین بلیط فروشی، تصحیح انتخابات‌های ورزشی، سهامی عام و خاص کردن باشگاه ها، تصحیح انتصاب اعضای هیات مدیره‌ها و مجامع گرفته تا رشد دادن آموزش و استعداد یابی سراسری. جامعه‌ای که ورزش و ورزشکار در آن زیاد باشد آن جامعه در همه موارد دیگر رشد سریع تری دارد، چون عقل سالم در بدن سالم خواهد بود.
دیدگاه تان را بنویسید