اشتباه مجلس درباره سجادی تکرار می شود؟

بر این اساس مهلت سه ماهه رئیس جمهور برای معرفی وزیر برای این وزارتخانه 20 فروردین امسال به پایان رسید. با این حال معرفی وزیر ورزش از سوی رئیس جمهور آنقدر کشدار شد که کار به اعتراض و کشمکش های قانونی کشید و سرانجام سیدحمید سجادی به عنوان وزیر ورزش به مجلس معرفی شد و در 31 خرداد ، رأی اعتماد نگرفت. بدین ترتیب ، محمد عباسی از سوی احمدی نژاد به عنوان سرپرست وزارت ورزش و جوانان منصوب و نهایتاً در 5 مرداد ، به عنوان وزیر پیشنهادی به مجلس معرفی شد. با توجه به این که وزارت ورزش از بهمن 89 باید تشکیل می شده - که تا خرداد نشد - می توان گفت که حدود 6 ماه است که مجموعه ورزش و جوانان کشور ، دچار سردرگمی جدی است، چه آن که بعد از سپری شدن مهلت قانونی تشکیل وزارت ورزش ، هر گونه دخل و تصرف مقامات سازمان های تربیت بدنی و جوانان سابق ، غیرقانونی اعلام شد و حتی حساب های این دو سازمان مسدود گردید و در مرحله بعد نیز وزیر پیشنهادی رأی نیاورد و نهایتاً هم کار به سرپرستی کشید. ورزش ایران در حالی بدون وزیر مانده که سال آینده میلادی ، ورزشکاران ایرانی باید در مهم ترین رویداد ورزشی جهان یعنی المپیک -که در لندن برگزار می شود- شرکت کنند ولی همه چیز در کلاف سردرگمی و سیاست بازی به هم پیچیده و در حالی که رقیبان ، خود را آماده درو کردن مدال های رنگارنگ المپیک می کنند ، هنوز در ایران ، تکلیف شخص اول ورزش مملکت مشخص نیست. به نظر می رسد اگر نمایندگان مجلس شورای اسلامی خیرخواه جوانان و ورزش کشور هستند ، می بایست نگاه های سیاسی و جناحی را در این خصوص کنار بگذارند و در روز رأی اعتماد ، اشتباهی که درباره سجادی کردند را درباره عباسی تکرار نکنند. سجادی ، به اذعان همه ناظران بی طرف ، گزینه خوبی برای وزارت ورزش بود اما مجلسی ها در تقابل با احمدی نژاد ، او را قربانی کردند. عباسی ، البته به اندازه سجادی سابقه ورزشی ندارد ولی در عوض نقصی که سجادی داشت را ندارد. سجادی سابقه مدیریتی چندانی نداشت اما عباسی هم نماینده مجلس شورای اسلامی بود ، هم وزارت را تجربه کرده و هم در سمت هایی مانند مدیرکلی فرهنگ و ارشاد ، معاونت استانداری و ریاست و استادی دانشگاه حضور داشته است. ضمن این که نائب رئیس فدراسیون جهانی کبدی هم هست. عباسی ، برخلاف برخی اعضای کابینه احمدی نژاد ، وزیری بی حاشیه و عملگرا بوده است و این ، اتفاقاً نیاز مبرم ورزش کشور در شرایط کنونی است چه آن که حاشیه گرایی و جنجال سازی ، آفت ورزش ایران در سال های اخیر به شمار می رود. ورزش کشورمان ، خسته از هیاهو ، نیازمند عملگرایی است. البته معتقد نیستیم که نمی شد فردی بهتر از عباسی را به عنوان وزیر ورزش و جوانان معرفی کرد اما واقعیت این است که عدم رأی اعتماد به عباسی ، به معنای تشدید بی ثباتی مدیریتی در ورزش کشور خواهد بود زیرا در صورت رأی نیاوردن ، او دیگر سرپرست هم نخواهد بود و بعد از آن ، معلوم نیست چه کسی سرپرست شود ، چه موقع وزیر ورزش معرفی گردد ، چه کسی وزیر پیشنهادی بعدی باشد ، واکنش مجلس چه باشد و ... و این ، یعنی خوشحالی رقبای ایران در رویدادهای ورزشی پیش رو و مشخصاً المپیک 2012 لندن و تا شدن کمر ورزش کشورمان. آقایان و خانم های نماینده! باور کنید تا همین امروزش هم از رقیبان خیلی عقب مانده ایم!