دغدغه‌های ورزش ایران برای حضور در المپیک

خبرگزاری مهر: سال ۹۵ به عنوان مهمترین سال ورزش جهان از جهت برگزاری بازی های المپیک ریودوژانیرو بالاخره از راه رسید در حالیکه ورزش ایران همچون دیگر کشورها همچنان در بحبوحه کسب آخرین سهمیه های تیمی و انفرادی این بازی ها به سر می برد و در عین حال تلاش می کند کم و کاستی های موجود برای آماده سازی ایده آل کاروان ورزش کشور را از سر راه بردارد تا این کاروان را با بهترین شرایط ممکن راهی برزیل کند؛ شرایطی مشابه کاروان اعزامی به المپیک لندن که بهترین نتایج تاریخ ورزش ایران در ادوار المپیک را به دست آورد هرچند به نظر می رسد با ایده آل های کاروان چهار سال پیش المپیک ایران فاصله داریم.

فعلا ۳۶ سهمیه داریم

تا به امروز که زمانی حدود چهار ماه به آغاز بازی های ۲۰۱۶ المپیک ریودوژانیرو باقی مانده ۳۶ سهمیه برای ورزش ایران در ۹ فدراسیون و ۱۰ رشته (با جدا کردن کشتی فرنگی و آزاد) به دست آمده است. میادین کسب سهمیه المپیک ۲۰۱۶ از سال ۲۰۱۴ آغاز شد و احسان روزبهانی اولین ورزشکاری بود که موفق شد از حضور در مرحله یک چهارم نهایی لیگ نیمه حرفه ای ۲۰۱۴ بوکس جهان با وجود مصدومیت صاحب سهمیه بازی های المپیک آتی شود. مجتبی عابدینی و علی پاکدامن هم آخرین ورزشکارانی بودند که همین دو هفته پیش و از شرکت در مسابقات شمشیربازی جایزه بزرگ جهانی کره جنوبی به این سهمیه دست یافتند. دیگر سهمیه های ایران هم از دوومیدانی (۶ سهمیه)، دوچرخه سواری و تکواندو (۳ سهمیه)، تیراندازی (۵ سهمیه)، کشتی آزاد (۶ سهمیه)، کشتی فرنگی (۴ سهمیه)، تیر و کمان (یک سهمیه) و وزنه برداری (۵ سهمیه) به دست آمده است.

امید به ۱۰ رشته برای کسب سهمیه های جدید

مسابقات گزینشی المپیک ریو در رشته های مختلف ادامه دارد و ورزش ایران امیدوار است با حضور دراین رقابت ها سقف سهمیه های المپیکی خود را هر چه بیشتر بالا ببرد. بوکس اگرچه در مسابقات اخیر قاره ای چین توسط هیچ یک از هشت ورزشکار اعزامی خود به سهمیه نرسید اما این شانس را دارد در مسابقات جهانی آذربایجان این ناکامی را جبران کند. کشتی فرنگی که در اولین روز سال چهارمین سهمیه المپیک خود را توسط امید نوروزی گرفت همچنان فرصت دارد از حضور در رویداد دیگر فهرست سهمیه های خود را کامل کند.

تکواندو هم این بخت را دارد از شرکت در یک دوره مسابقات گزینشی که اواخر فروردین ماه در فیلیپین برگزار می شود به یک سهمیه در بخش بانوان دست یابد. خردادماه هم یک دوره مسابقات تیر و کمان گزینشی در آنتالیا برگزار می شود، باتوجه به بازگشت میلاد وزیری انتظار می رود در بخش تیمی و انفرادی مردان و زنان از این رقابت ها به سهمیه برسیم. دوومیدانی هم طبق تقویم فدراسیون جهانی همچنان برای کسب سهمیه مسابقه دارد و بر اساس آن ایرانی ها شانس کسب سهمیه.

اما علاوه بر این پنج رشته که در حال حاضر هم ورزشکار المپیکی دارند، پنج رشته دیگر هستند که هنوز سهمیه ای توسط ورزشکاران آنها به دست نیامده اما امید زیادی به محقق شدن این مهم توسط ورزشکاران شان وجود دارد. قایقرانی، شنا، جودو، والیبال و تنیس روی میز این رشته ها هستند. حتی در این بین شنا اگر هم نتواند از مسابقات گزینشی صاحب سهمیه شود، بر اساس تصمیمی که شواری المپیک آسیا در راستای ترویج هرچه بیشتر برخی رشته ها گرفته، می تواند با سهمیه اعطایی (وایلد کارت) راهی برزیل شود.

اما به جز این ۱۰ رشته هستند رشته های دیگری که رقابت های گزینشی المپیک طی روزها و ماه های آینده را در پیش دارند و اتفاقا نمایندگان ایران هم در آنها حضور خواهند داشت بدون اینکه امیدی به نتیجه گیری آنها وجود داشته باشد مانند هندبال و بسکتبال که بهترین فرصت برای کسب سهمیه از قاره آسیا را از دست دادند.

در اندیشه رکوردشکنی

معمولا دوره پیشین هر رویداد اولین ملاک برای بررسی وضعیت تیم یا کاروان اعزامی به دوره جدید آن است و به همین دلیل خیلی ها نتایج المپیک لندن را به عنوان یکی از معیارهای بررسی وضعیت کاروان ایران در المپیک برزیل درنظر دارند اما مسئولان از نظر کسب تعداد سهمیه نیم نگاهی به المپیک دو دوره پیش دوخته اند.

ورزش ایران برای المپیک ۲۰۰۸ پکن ۵۵ سهمیه گرفت. این بیشترین تعداد سهمیه ایران در ادوار مختلف بازی های المپیک بود. حالا اما این امید می رود که رکورد این تعداد سهمیه شکسته شود. اصغر رحیمی، سرپرست کاروان ایران درگفتگو با خبرنگار مهر در این مورد گفت: کسب سهمیه المپیک توسط والیبال تعیین کننده خواهد بود. اگر در این رشته به نتیجه برسیم علاوه بر اینکه بعد از مدت ها صاحب سهمیه تیمی خواهیم شد، ۱۲ سهمیه به سهمیه های فعلی اضافه می شود و اینگونه فقط هشت سهمیه تا رسیدن به تعداد سهمیه های المپیک پکن لازم داریم. در کل این پیش بینی را داریم که نه تنها می توانیم به تعداد سهمیه المپیک لندن (۵۴ سهمیه) برسیم بلکه می توانیم رکوردشکنی هم داشته باشیم.

تمام رقم های میلیاردی در راه المپیک

به گزارش مهر، فاصله زمانی تا المپیک ریو کم شده اما انتقادها به خصوص نسبت به اوضاع مالی نه؛ از خیلی وقت پیش مسئولان در خیلی از فدراسیون ها و حتی مربیان تیم های ملی در رشته های مختلف مدام از اوضاع نامساعد مالی و دیگر کمبودها که روی آماده سازی ورزشکاران شان تاثیر منفی گذاشته، انتقاد می کنند.

اگرچه مسائل مالی نسبت به توانایی های فردی و فنی در اولویت مسائل تعیین کننده در موفقت ورزش نیست اما معیار مهمی است که عدم توجه به آن روی فضای ورزش کشورتاثیر می گذارد طوریکه مصطفی هاشمی طبا، رئیس پیشین کمیته ملی المپیک است چندی پیش طی گفتگویی اعلام کرد: فضای حال ورزش کشور المپیکی نیست. مربیان تیم‌های ملی در رشته‌های مختلف، مدام از کمبودها شکایت می‌کنند، این در حالیست که فرصت زیادی تا المپیک باقی نمانده است.

البته این در حالی است که مسئولان ورزش مدعی هستند بودجه فدراسیون ها به خصوص فدراسیون های المپیکی طی سال گذشته تمام وکمال پرداخت شد اما اینکه بودجه کفاف نیازهای آن داده یا نه پرسشی است که خود این مسئولان هم پاسخ رضایت بخشی به آن نداشته و ندارند.

به گفته وزیر ورزش، ۸۵ میلیارد تومان برای فدراسیون های ورزشی در سال ۹۴ تخصیص اعتبار شد و بر اساس اظهارات مناف هاشمی، معاون توسعه منابع مالی و انسانی وزارت ورزش بودجه فدراسیون ها طی مراحلی تا پایان سال و به طور کامل در اختیارشان قرار گرفت و حتی به برخی فدراسیون ها هم بیش از آنچه تصویب شده بود، کمک مالی شد.

از طرف کمیته ملی المپیک هم بودجه ای در اختیار فدراسیون ها قرارگرفت، این کمیته ۷۵ درصد از بودجه ۲۴ میلیاردتومانی سال ۹۴ خود را همان سال گذشته و البته با تاخیر زیاد و پس از رایزنی و مکاتبات فراوان با مسئولان دولتی دریافت کرد و ۲۵ درصد باقی مانده این بودجه که معادل ۶ میلیارد تومان بود را نیز در اولین روز کاری رسمی امسال دریافت کرد و میان فدراسیون ها توزیع کرد.

شاهرخ شهنازی، دبیرکل کمیته ملی المپیک در این مورد به خبرنگار مهر گفت: با لحاظ کردن این مرحله از اختصاص بودجه به فدراسیون‌ها، بودجه تخصیصی فدراسیون‌های المپیکی در سال ۹۴ بر اساس تفاهم‌نامه امضا شده و از محل دولتی به صددرصد رسید. سایر فدراسیون‌ها هم بین ۷۵ تا ۸۵ درصد بودجه مربوط به خود در این سال را دریافت کردند.

نوساناتی که پیش بینی را سخت کرده!

با همه کم و کاستی ها، باید و نبایدها، انتفادها و البته تلاش ها و پیگیری ها، مهمترین و حساس ترین روزها و ماه ها برای مهیا شدن شرایط حضور در المپیک ریو از طریق کسب سهمیه سپری شد و حالا سه ماه ۲۶ روز به آغاز این دوره بازی ها در ریودوژانیرو باقی مانده است و سوال هایی که همچنان بی پاسخ است.

«کاروان ایران در سی و یکمین دوره بازی های المپیک چه عملکردی خواهد داشت و چه تعداد مدال کسب خواهد کرد؟»، این پرسشی است که هیچ یک از مسئولان ورزش در کمیته ملی المپیک و وزارت هنوز به آن پاسخ نداده اند چون یا به قول خودشان برای این پیش بینی زود است یا شاید واقعیت این است که هنوز به جمع بندی نرسیده اند!

طبیعی است از این پس که به روزهای المپیک نزدیک تر می شویم از اهمیت موضوع کسب سهمیه کاسته شده و مدال آوری و به خصوص رنگ آن در اولویت توجهات قرار بگیرد چون این موضوع است که تعیین کننده جایگاه کاروان ایران خواهد بود و البته پاسخ این پرسش که «کاروان ایران در سی و یکمین دوره بازی های المپیک چه عملکردی خواهد داشت ؟»

برخلاف المپیک پکن که ورزش ایران به لحاظ کسب سهمیه، بیشترین و بهترین آمار را در طول همه دوره های المپیک داشت اما کاروان اعزامی کشورمان با قرار گرفتن در جایگاه پنجاه و یکمی بدترین نتیجه را به دست آورد، در بازی های المپیک پیشین بهترین حضور ایران در تاریخ برگزاری این بازی ها از نظر مدال آوری و جایگاه به دست آمده رقم خورد. در المپیک لندن کاروان ایران که ۵۴ سهمیه داشت، با مجموع ۱۲ مدال شامل ۴ مدال طلا، ۵ مدال نقره و ۳ مدال برنز در جایگاه هفدهم قرار گرفت.

بی شک نوسانات محسوس و قابل توجهی که کاروان های اعزامی ایران به دو المپیک پیشین در کسب نتیجه داشتند، پیش بینی عملکرد کاروان اعزامی به ریودوژانیرو را سخت کرده؛ حتی در این میان هستند افرادی هم که تکرار نتایج المپیک ۲۰۱۲ را برای ورزش ایران دست نیافتنی می دانند از نظر برخی از این افراد فضای این روزهای ورزش بی شباهت به روزهای قبل از المپیک پکن نیست که در نهایت هم ناکامی بزرگ و تاریخی ورزش ایران را به همراه داشت.

علاوه بر همه اینها، مسئولان ورزش هم دیدگاه یکسانی در مورد نتیجه گیری درالمپیک پیش رو ندارند. حداقل این را می توان از صحبت های آنها دریافت!

محمود گودرزی که ریاست ستاد عالی بازی های المپیک و پارالمپیک را هم بر عهده دارد، در یکی از گفتگوهای سال گذشته خود در مورد پیش بینی عملکرد کاروان المپیک در برزیل گفت: از نظر آماری و در بهترین حالت می توانیم هشت مدال در برزیل بگیریم. البته کسب مدال به عوامل مختلفی بستگی دارد و نمی توان پیش بینی دقیقی داشت اما نباید پیش بینی ها نیز به دور از واقعیت ها باشد.

در مقابل کمیته ملی المپیک اگرچه هنوز پیش بینی دقیقی از عملکرد احتمالی کاروان المپیک نداشته اما کیومرث هاشمی، رئیس این کمیته نسبت طی گفتگویی با خبرنگار مهر گفت: برای پیش بینی زود است چون علاوه بر وضعیت کاروان ایران باید وضعیت کاروان دیگر کشورها را هم در نظر گرفت، فقط اینکه امیدواریم بتوانیم در رشته ای جدید به مدال برسیم و این امید را هم داریم که در بخش بانوان چنین مهمی اتفاق بیفتد.

همه بیم و امیدها

به گزارش مهر، در میان خیلی از رویدادهایی که در عرصه های مختلف سیاسی، فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و ... در پیش است، المپیک اگر مهمترین آن نیست قطعا یکی از مهمترین آنها به حساب می آید و بی شک به همین دلیل در ماه های پایانی سال گذشته رئیس جمهور دستور ویژه ای برای توجه به موضوع المپیک، ورزشکاران المپیکی و رسیدگی به مشکلات آنها را صادر کرد که البته در تخصیص بخش باقی مانده بودجه کمیته ملی المپیک بی تاثیر نبود.

به هر حال المپیک بزرگترین رویدادی است که کارنامه عملکرد چهار ساله ورزش کشور در آن مشخص می شود و به همین دلیل برای حضور در این آوردگاه ورزشکاران و تیم ها باید در اوج آمادگی باشند. رسیدن به این اوج حمایت مسئولان ورزش و بالاتر از آن حمایت همه جانبه مسئولان دولتی را می طلبد.

پرداخت پاداش ده میلیون تومانی به ورزشکاران المپیکی شده و مربیان آنها توسط کمیته ملی المپیک، پرداخت دو میلیون حقوق ماهانه به این ورزشکاران توسط وزارت ورزش، قول کمیته ملی المپیک به مدال آوران طلا در المپیک ریو برای استخدام شان در این کمیته در کنار پیگیری های انجام شده برای تامین اعتبار فدراسیون های المپیکی نشان از توجه نهادهای ورزشی به موضوع المپیک دارد و البته دلایل مهمی است برای نتیجه گرفتن در میادین ریو.

درست است که "تکرار مدال" در هر یک از دوره های المپیک قانون نیست و این طور نیست که بتوانیم هر مدال به دست آمده در ادوار گذشته المپیک را در المپیک آتی هم کسب کنیم اما به هر حال اگر فاکتور «حمایت» به موقع انجام می شود، می توان امیدوار شد به اینکه کسب مدال با وجودیکه سال به سال و دوره به دوره سخت تر می شود،شدنی خواهد بود.