فرستادن قارچ‌ها به فضا برای کشف داروهای جدید

این فقط برای سرگرمی نیست. محققان این قارچ‌ها را به محیط فرازمینی می‌فرستند تا شاید بتوان از آنان برای تولید دارو برای زمین یا حتی برای ماموریت‌های بلند مدت فضایی استفاده کنند. کلی وانگ، پروفسور داروشناسی، می‌گوید که این کار یکی از اولین نگاه‌ها به فصل مشترک دانش داروشناسی و اکتشاف فضایی است. شاید خیلی از ماها نخواهیم که قارچ‌ها را در هیچ جایی از زندگی خود ببینیم. اما تعداد زیادی از این قارچ‌ها برای انسان بسیار مفید بوده‌اند. مشهورترین آنها، پنی‌سیلین است، آنتی بیوتیکی که از قراردادن اعضای خانواده پنیسیلیوم جنوس در معرض باکتری‌ها بدست می‌آید. از دیگر داروها می‌توان به لواستاتید که کلسترل را پایین می‌آورد، اشاره کرد. محققان در حال تحقیق بر روی استفاده از قارچ‌ها برای مبارزه با سرطان، پوکی استخوان و بیماری آلزایمر نیز هستند. وانگ در آزمایشگاه خود با استفاده از رمزگشایی ژنتیکی، اسپرجیلوس نیدولانز را بررسی کرده است و نشان داده که 40 مسیر مختلف برای داروسازی دارد که بیشتر آنها هیچ‌گاه فعال نشده‌اند. همچنین وانگ و دانشجویانش، قارچ‌ها را در 60 محیط پر از استرس بررسی کرده‌اند تا شاید بتوانند داروهای جدیدی اکتشاف کنند. در 10 آوریل، 4 گونه اسپرجیلوس نیدولانز توسط راکت‌های فالکون 9 در ایستگاه فضایی کیپ کاناورال به فضا فرستاده خواهند شد. برگشت آنها 10 مه خواهد بود. در واقع آزمایش واقعی بین 3 تا هفت روز طول خواهد کشید. یکی از مزیت‌های کار با این قارچ این است که رشد آن را با دما می‌توان کنترل کرد. در بیشتر اوقات، این قارچ‌ها در در دمای 39 درجه فارنهایت نگهداری می‌شوند. ولی هنگامی که آزمایش آغاز می‌شود، دمای آنها به 98.6 فارنهایت می‌رسد که دمای ایده‌آل برای رشد اینگونه از قارچ‌ها است. برای مقایسه، 4 گونه‌ای که به فضا فرستاده شده‌اند، در زمین نیز رشد داده می‌شوند. یکی از فرضیات این آزمایش این است که قارچ‌ها هنگامی که در فضا هستند، ملکول‌هایی تولید می‌کنند تا از آنها در برابر تشعشات فضایی محافظت کند. زمانی که این گونه‌های آزمایشی به زمین برگردند، محققان متابولیسمی که تولید کرده‌اند و همچنین سوییچ‌های ژنتیکی که قارچ‌ها برای تولید این متابولیسم اسفاده کرده‌اند را بررسی می‌کنند. زمانی که این فرایند به طور کامل مطالعه شد، محققان قادر خواهند بود با مهندسی ژنتیک این فرایند را تکرار کنند.