خبرگزاری ایسنا: «ریتی پان» کارگردان معروف «کامبوجی» با تمجید از سینمای ایران گفت: همواره تحت تاثیر جنبه رئال این سینما بودهام. این کارگردان و مستندساز اهل کشور «کامبوج» که امسال یکی از میهمانان ویژه جشنواره جهانی فجر است؛ ۵ اردیبهشت ماه در نشست خبری درباره جنبههای ساخت آثار خود صحبت کرد. وی با اشاره به این که ایران یک کشور سینمایی است، گفت: افتخار بزرگی است که به اینجا آمدم. اکثر تماشاگرانی که در اینجا میبینم جوان هستند و این صفهای طولانی رویای هر فیلمسازی است و این نشان میدهد سینما در کشور شما چه جایگاهی دارد. در کل سینمای ایران رو دوست دارم. این سینماگر که ببشتر برای ساخت فیلمهایی درباره جنایات خمرهای سرخ در زادگاهش کامبوج به شهرت بینالمللی رسیده توضیح داد: دلیل این که امروز در میان شما هستم این نیست که از کسانی که در جنگ حضور داشتند شجاعتر هستم. کسانی که من در طول این نسلکشی از دست دادم به من الهام، انگیزه و انرژی ساخت فیلم در این زمینه را دادند. وی ادامه داد: در جریان نسلکشی خمرهای سرخ در کامبوج، میلیونها نفر کشته شدند و در این جنایات بزرگ بشری فقط افراد نیستند که کشته میشوند و هویت،
فرهنگ و شناسنامه آنها نیز از بین میرود و این موضوع در من ارادهای قوی ایجاد کرد تا بتوانم در این زمینه فیلم و مستند بسازم. ریتی پان متولد ۱۸ آوریل ۱۹۶۴ در پنوم پن در کامبوج است. پدر او مدتی معاون وزارت آموزش، سناتور، معلم مدرسه و بازرس مدارس ابتدایی بود. خانواده پان در سال ۱۹۷۵ توسط رژیم خمرهای سرخ از پایتخت کامبوج بیرون رانده و سختیهای زیادی را متحمل شد. «ایستگاه ۲» (۱۹۸۹) نخستین فیلم مستند پان با موضوع پناهجویان کامبوجی در یک اردوگاه در دهه ۱۹۸۰، برنده جایزه بزرگ مستند از جشنواره آمینی شد. فیلم بلند او «برنجکاران» (۱۹۹۴) در تاریخ سینمای کامبوج نخستین فیلم است که برای رقابت در بخش بهترین فیلم خارجی زبان اسکار به آکادمی علوم و هنر سینمایی معرفی شد. «برنجکاران» که به سبک مستند روایت شده است به تلاشهای یک خانواده روستایی برای زندگی پس از برچیده شدن سلطه خمرهای سرخ در کامبوج میپردازد. فیلم در بخش رقابتی جشنواره کن ۱۹۹۴ نیز پذیرفته شد. مستند دیگر او «سرزمین ارواح سرگردان» (۲۰۰۰) بازهم ماجرای تلاشهای یک خانواده را دستمایه قرار داده و ورود مردم کامبوج به دنیای مدرن را نمایش میدهد. مستند «اس-۲۱:
ماشین کشتار خمرهای سرخ» (۲۰۰۳) درباره زندان «تیول اسلنگ» است که در آن زندانیان قدیمی از جمله هنرمندی به نام وان ناث و زندانبانهای سابق آنها رودرروی هم قرار میگیرند تا تاریخ خشونتبار کامبوج نقد شود. شاید مهمترین و مشهورترین مستند ریتی پان، «تصویر گمشده» باشد. این مستند در سال ۲۰۱۳ به نمایندگی از کامبوج به آکادمی علوم و هنرهای سینمایی معرفی و نامزد اسکار بهترین فیلم خارجیزبان شد. «تصویر گمشده» که یک روایت شخصی از دوران هولناک دیکتاتوری پل پوت در کامبوج دهه ۱۹۷۰ است، در جشنواره کن آن سال برنده جایزه اصلی بخش نوعی نگاه شد. پان «تصویر گمشده» را بر مبنای کتاب خاطرات خود با عنوان «حذف» ساخت. او در این فیلم تجربیات خانواده خود را در دوران حکومت خمرهای سرخ در کامبوج که به مرگ پدر و مادر و خواهرش منجر شد، به تصویر کشیده است. «تصویر گمشده» با استفاده از تصاویر آرشیوی همینطور عروسکهای گلی ساخته شد. ریتی پان همچنین یکی از تهیهکنندگان فیلم «اول پدرم را کشتند» به کارگردانی آنجلینا جولی است که سال گذشته نماینده کامبوج در بخش فیلم خارجیزبان نودمین دوره جوایز اسکار بود و نامزد جایزه گلدن گلوب و بفتا شد.
دیدگاه تان را بنویسید