سخنی با منتخبان مجلس یازدهم؛ «امید» را فراموش نکنید!

خبرگزاری تسنیم: مجلس یازدهم کمتر از یک ماه آینده در شرایطی کار خود را آغاز می‌کند که وضعیت افتتاح آن با سایر ادوار پارلمان از نظر سیاسی، اقتصادی و بین‌الملی تفاوت دارد و همین موجب شده تا نگاه‌ها به مجلس آینده و منتخبان مردم متفاوت باشد.

از جمله تفاوت‌هایی که بیش از گذشته محسوس است، وضعیت اقتصادی کشور است که متاثر از نارکارآمدی برخی مسئولان، تحریم‌های ظالمانه و کاهش قیمت نفت و فروش آن در یک وضعیت نابسامانی به‌سر می‌برد و افق اقتصادی سال 99 چندان روشن نیست.

نرخ تورم در انتهای سال 98، 34 درصد بود که پیش‌بینی می‌شود این رقم در سال 99 بیشتر شود. همچنین ضریب جینی که شاخص نابرابری درآمدی است عدد 40 صدم را رد کرده که در 16 سال گذشته بی‌سابقه بوده و نشان می‌دهد که نابرابری اقتصادی تشدید شده است. نرخ بیکاری در زمستان سال گذشته به 10.6 درصد رسید که البته شرایط ناشی از کرونا این نرخ را افزایش داده است.

از سوی دیگر شیوع کرونا در جهان و ایران شرایط اقتصادی را به‌مراتب تشدید کرده و کسب‌و کارهای مختلفی به‌دلیل طرح فاصله‌گذاری اجتماعی و حفظ سلامت مردم ضرر دیده‌اند که تبعات اقتصادی آن در ماه‌های آینده بروز خواهد کرد و اگر فکری به‌حال آن نشود، کشور با موجی از تعدیل نیرو در بخش‌های تولیدی روبه‌رو خواهد بود.

مجلس یازدهم در زمانی روی کار خواهد آمد که یک سال از عمر دولت روحانی باقی مانده است و این دولت در مقایسه با دولت‌های قبل -با مراجعه به آمارهای رسمی و عملکرد وزارتخانه‌ها- در زمینه‌های اقتصادی و سیاست خارجه ضعیف‌ترین و ناکارآمدترین دولت بوده و مجلس آینده که از نظر خط مشی سیاسی نیز با دولت همسو نیست باید بتواند برای بهبود شرایط، وزرایی که احیاناً در سال آخر عمر دولت چندان علاقه ای به فعالیت و تلاش ندارند را به تحرک وادار کند.

مجلس یازدهم همچنین وارث مشکلات یکی از ضعیف‌ترین ادوار مجلس بود که جایگاه این نهاد را با عدم اهتمام به حل مشکلات اصلی کشور و کم‌کاری‌های آنها مانند ماجرای بودجه سال 99 و همچنین رفتارهایی همچون سلفی گرفتن با موگرینی یا نزاع‌های کوچه بازاری در صحن مجلس تنزل دادند.

کاهش مشارکت در این دوره به گفته اکثر کارشناسان، نشان‌دهنده نارضایتی مردم از عملکرد نمایندگان و دولت بود. در حقیقت مردم فارغ از جناح‌بندی‌ها پای صندوق آمدند و یک "نه" بزرگ به ناکارآمدی مجلس دهم گفتند و برخی مردم نیز در حوزه‌‌های مختلف انتخابیه به کسانی که آنها را مسبب این وضعیت می‌دانستند، رای ندادند چراکه به قول معروف "بوی بهبود از اوضاع مجلس و دولت نمی‌شنیدند!"

رای به تغییر اکثریت کرسی‌های پارلمان هم نشان‌دهنده نارضایتی مردم از منتخبان سال 94 بود و از این منظر مجلس یازدهم، مجلسی خاص بنظر می‌آمد که وظیفه سنگینی بر دوش می‌کشد و باید برای بازگشت اعتماد عمومی و همچنین کاهش مشکلات اقتصادی در این شرایط برنامه‌ریزی کند.

اگرچه توقع می‌رفت که منتخبان مجلس یازدهم از هر دوجناح کشور، پیش از انتخابات دوم اسفندماه ایده‌های خود جهت حکمرانی را به سمع و نظر مردم برسانند و برای چالشها و مسائل اساسی کشور بر اساس برنامه‌ رقابت و در صورت راهیابی به مجلس آنها را پیگیری کنند اما نه تنها قبل از انتخابات چنین دغدغه‌ای وجود نداشت بلکه پس از گذشت سه ماه از پایان انتخابات و به‌رغم اینکه اکثریت کرسی‌ها از طیف اصولگرا هستند، ظاهراً برنامه و ایده مشخصی دنبال نمی‌شود.

ضمن آنکه نزاع های قبیله‌ای بر سر ریاست مجلس آینده نیز بر نگرانی‌ها می‌افزاید. نزاع‌هایی که نه تنها بحث‌های معمول درون گروهی نیست بلکه دامنه آن به بیرون از درهای بسته کشیده شده و در فضای مجازی شاهد بحث و جدل بین منتخبان هستیم.

متاسفانه به دلیل عملکرد برخی نمایندگان چنین تصویری از مجلس به بیرون منتقل شده که ظاهراً بخش قابل توجهی از منتخبان بیش از آنکه به فکر تکالیف نمایندگی باشد، درصدد کسب ریاست، اعم از ریاست بر کل مجلس یا بر کمیسیون‌ها یا حضور در هیئت رئیسه و ... هستند. حال آنکه در ورود به مجلس اصل اساسی نمایندگی مردم و عمل به این وظیفه بسیار مهم است و مناسب دیگر فرع بر آن است.

تسنیم پیشتر نیز در گزارشی 5چالش مجلس پیش‌رو از جمله آشنا نبودن اکثریت منتخبان با سازوکار مجلس، احتمال بالاگرفتن اختلافات داخلی میان بدنه اصولگرای مجلس، ارائه راهکارهای عملی و ایده‌های راهگشا برای مشکلات کشور از سوی دو جناح و بسنده کردن به شعارهای کلی، احتمال بروز حاشیه و مناقشه بی‌جهت با دولت و خطراتی که ممکن است گریبان‌گیر جوانان راهیافته به مجلس یازدهم باشد را اشاره کرده بود و نوشته بودیم که اگر این چالش‌ها مدیریت نشود و پیش از آغازبه‌کار مجلس برای آن برنامه‌ریزی صورت نگیرد، امیدها را کم‌رنگ می‌کند و شاید نتیجه‌ای بهتر از مجلس دهم نخواهد داشت.

نپرداختن به این مشکلات و پیدا نکردن راه‌چاره برای حل آن، کم‌ترین ضررش این است که امید مردم به مجلس جدید را کم رنگ می‌کند و هزینه این ناامیدی صرفاً از جیب نمایندگان نمی‌رود بلکه نسبت به نظام دل‌زدگی ایجاد می‌کند. منتخبانی که با نام ائتلاف نیروهای انقلاب روی کار آمدند باید هنر این را داشته باشند تا قشری که به‌دلیل عملکرد ضعیف مجلس دهم پای صندوق رای نیامد را مجدداً به مجلس امیدوار کند.