۳ فرضیه اصلاح‌طلبان برای معرفی کاندیدای جایگزین روحانی
اصلاح‌طلبان به درستی می دانند حسن روحانی به خودی خود پایگاه و بدنه اجتماعی مناسبی برای کسب رای در جامعه ندارد؛ به نظر می رسد در این دوره نمی خواهند چک سفید امضای حمایت بی چون و چرا به وی بدهند و به دنبال رایزنی و چانه زنی بر سر مطالباتشان هستند.
سرویس سیاسی فردا: این روزها و با نزدیک شدن به انتخابات ریاست جمهوری، اصلاح طلبان هر روز از گزینه های جدیدی به عنوان PLAN B یا جایگزین روحانی رونمایی می کنند.
در تازه ترین این اظهارنظرها محمد عطریانفر از اعضای شورای مرکزی کارگزارن در مصاحبه با هفته نامه مثلث و در پاسخ این سؤال که از میان جهانگیری، پزشکیان و قاضی زاده وزیر بهداشت چه کسی می‌تواند نقش نامزد پلن ۲ را بهتر ایفا کند، گفت: «ببینید! همه این عزیزان آدم‌هایی هستند که می‌توانند صاحب صلاحیت باشند؛ اما با ارزیابی واقع‌بینانه، مناسب‌تر از آقایان جهانگیری و نجفی پیدا نخواهیم کرد. این دو بزرگوار هم هر دو این صلاحیت و کفایت را دارند اما آقای جهانگیری به اعتبار اینکه در موقعیت معاون اول و در مسائل به روز هستند و فی‌الواقع مأموریت‌های بسیار مهمی را از طریق دولت دنبال می‌کنند، حتی نسبت به آقای نجفی در اولویت قرار می‌گیرند.»
عطریانفر پیش تر از این نیز به اعتماد گفته بود: مناسب‌ترین فردی که از او برای کاندیدای پوششی سخن رانده شده، آقای جهانگیری است.
صفایی فراهانی، عضو شورای مرکزی حزب منحله مشارکت نیز به آرمان گفت: چون هر رویدادی از جمله رد صلاحیت روحانی ممکن است، مطمئنا شخصیت‌هایی مثل آقایان جهانگیری یا نجفی دارای پتانسیل بالایی هستند.
سابقه معرفی جانشین برای روحانی به گفته های چند ماه گذشته صادق زیباکلام باز می گردد که پیشنهاد داده بود رئیس جمهور به انتخابات سال ۹۶ ورود نکند.
همچنین رسول منتجب نیا، عضو شورای مرکزی حزب اعتماد ملی نیز در گفتگو با شرق اعلام کرد: اگر روحاني به عنوان نامزد انتخاباتي اصلاح‌طلبان در انتخابات ٩٦ مطرح مي‌شود به معناي اين نيست كه اصلاح‌طلبان نيروي ديگري ندارند؛ ولي با توجه به همه شرايط حاكم در كشور از زمان انتخابات ۹۲ اتفاق نظر روي روحاني به وجود آمد.
اما چرا اصلاح طلبان به دنبال معرفی کاندیدای جایگزین برای روحانی هستند؟
این موضوع به چند دلیل ممکن است:
۱. اصلاح طلبان احتمال می دهند که روحانی به دلایلی این دوره کاندیدا نشود چه اینکه وی در آخرین گفتگوی زنده تلویزیونی خود در برابر این پرسش که آیا در انتخابات ریاست جمهوری کاندیدا می شوید، سکوت کرد!
۲. از سوی دیگر با توجه به اینکه اغلب وعده‌های روحانی در زمان تبلیغات ریاست جمهوری ۹۲ و پس از آن در دوره ریاست محقق نشده و مردم همچنان با مشکلاتی نظیر بیکاری و فشار اقتصادی مواجه‌اند روحانی به شدت دچار کاهش محبوبیت و به تبع آن ریزش رای شده است که اصلاح‌طلبان نیز بر این امر واقف اند؛ بنابراین به دنبال گزینه دیگری هستند تا پایگاه رای شان را از دست ندهند.
۳. دومین احتمال ممکن برای معرفی گزینه دیگری از سوی اصلاح طلبان این است که قرار باشد هم روحانی و هم آن فرد مدنظر تا زمان مناظره های انتخاباتی در صحنه حضور داشته باشند و موضوعات برای پرداختن بین آن دو تقسیم شده باشد و روزهای پایانی آن فرد جایگزین به نفع روحانی کنار بکشد درست همان اتفاقی که در انتخابات ۹۲ افتاد و عارف به نفع حسن روحانی کنار رفت.
۴. از آنجایی که اصلاح طلبان در دوره ۴ ساله اول دولت تدبیر و امید تقریبا به هیچ یک از خواسته های مدنظرشان نرسیدند و حتی به بسیاری از سیاست های روحانی نیز انتقاد می کردند و از سوی دیگر این را به درستی می دانند که حسن روحانی به خودی خود پایگاه و بدنه اجتماعی مناسبی برای کسب رای در جامعه ندارد؛ به نظر می رسد در این دوره نمی خواهند چک سفید امضای حمایت بی چون و چرا را به وی بدهند و به دنبال رایزنی و چانه زنی بر سر مطالباتشان هستند.
باید منتظر ماند و دید در روزهای آتی اصلاح طلبان چگونه با حسن روحانی بر سر انتخابات ریاست جمهوری تعامل خواهند کرد.
دیدگاه تان را بنویسید