انشعاب بزرگ

گروه سیاست سایت فردا: صحبت‌های اخیر سید محمد خاتمی و رویکرد رادیکال او با واکنش‌های انتقادی بسیاری مواجه شد. او حالا خود را در قامت یک چهره تندرو ظاهر کرده است که برخلاف پیش‌بینی‌ها مبنی بر اینکه خاتمی جلوی تندروها را خواهد گرفت،خودش در عرصه تندروی پیشتاز است. او نظام را متهم به انسدادگرایی می‌کند، اصل انتخابات را زیر سوال می‌برد، ادعاهایی کذب را مطرح می‌کند و در مجموع طوری سخن می‌گوید که گویی یک نیروی اپوزیسیون است.

اما پرسش آن است که چنین مواضعی مطلوب همه نیروهای اصلاح‌طلب است؟ آیا همه اصلاح‌طلبان موافق خاتمی هستند و آیا بدنه اصلی اصلاحات خواهان ایستادن در مقابل نظام هستند؟ اگر نظرات احزاب و شخصیت‌های اصلاح‌طلب را بررسی کنیم در می‌یابیم که به جز اقلیتی پر سروصدا، عموم گروه‌ها و احزاب اصلاح‌طلب با تندروی مخالف‌اند و می‌خواهند از مسیرهای قانونی به ادامه سیاست‌ورزی خود بپردازند. آنها می‌گویند ما حزب تشکیل داده‌ایم تا کار سیاسی کنیم و اگر قرار باشد در انتخابات شرکت نکنیم، فلسفه وجود کار حزبی ما چیست؟ آنها باور دارند که اصلاح از طریق به دست آوردن قدرت سیاسی محقق می‌شود و هر نوع تحرکی جدای از چارچوب‌های رسمی سیاسی تنش‌زاست و منجر به ناآرامی می‌شود. این حرف‌ها را مشخصا حزب کارگزاران سازندگی مطرح می‌کند؛ نیروهای آن مانند مرعشی، کرباسچی، عطریانفر و... احزاب میانه‌روی دیگر مانند مردم‌سالاری و ندای ایرانیان هم کم‌وبیش همین نظرات دارند. افرادی مانند بهزاد نبوی هم قائل به ادامه سیاست‌ورزی قانونی هستند و تنها حزبی که هم‌نظر با خاتمی است، اتحاد ملت است و البته چهره‌هایی مانند مصطفی تاجزاده و سعید حجاریان که سال‌هاست مورد توجه اصلاح‌طلبان نیستند.

حالا خاتمی مرزبندی کرده است و خود را در زمره اتحاد ملتی‌ها گنجانده است. او می‌خواهد نه لیدر جریان اصلاحات بلکه لیدر اپوزیسیون‌های داخلی باشد تا اگر هم در انتخابات شکست بخوردند، برای نظام هزینه ایجاد کند؛ روشی که مخالفان زیادی در جبهه اصلاحات دارد و اگر قرار باشد خاتمی در همین مسیر حرکت کند هیچ بعید نیست شاهد انشقاق و در نهایت انشعابی بزرگ در جریان اصلاحات باشیم.