حال ما خوب نیست اما هنوز زنده‌ایم

مهندس باسل نصرالله، روزنامه نگار سوری از حلب/ ترجمه از سایت فردا: ما  پیش از زلزله اهل حلب بودیم و پس از آن هم اهل حلب می مانیم.

نامش را خشم طبیعت بگذارید یا هر چیز دیگری اما ما صدای خشم زمین را شنیدیم، انگار که در جهنم اسیر بودیم، دیوارها می لرزید و خانه ها ویران می شد.

صدای فرو ریختن ساختمان ها ، وحشت از قاتلی که ما را به آستانه مرگ رسانده بود. من شاهد این ویرانی بودم ، ترس را در چشمان مردم می دیدم. مردمی اسیر در خیابان های ویران شده حلب ، خانواده های داغدار، چشم های گریان  و کودکانی که آنچه دیده بودند را باور نمی کردند.

تماس ها آغاز شده بود و همه می خواستند بدانند در اینجا چه اتفاقی افتاده و سوال همه فقط یک جمله بود، حالتان خوب است؟

می گوییم خدا را شکر اما حال ما خوبی نیست ، روزی از موشک ها و خمپاره ها می ترسیدیم و امروز می خوابیم در هراس از اینکه زلزله جانمان را نگیرد. روزی صدای ویرانی ساختمان ها زیر بمباران موشک ها را می شنیدیم و حالا صدای ویرانی به دست آن چیزی که خشم طبیعت نام دارد.

روزگاری شاهد کشتار بیگناهان به دست تک تیرانداز پنهان شده در میان ساختمان ها بودیم و حالا می بینیم که خانواده ها قتل عام شدند. از سرهای بریده شده در روزهای جنگ شنیده بودیم و حالا سرهایی که زیر آوار له شده و بدن هایی که چیزی از آنها باقی نیست.

نه ، خال ما خوبی نیست و چگونه حالمان خوش باشد زمانی که تحت شدیدترین محاصره اقتصادی قرار داریم ، سرزمین سوریه تکه تکه شده ، رویاهایمان بر باد رفته و از ترس زمین لرزه ای دیگر خواب به چشمانمان نمی آید.

چگونه حالمان خوش باشد زمانی که تصویر کشته ها و خانواده های داغدار در اینترنت پر شده؟ نه ، حال ما خوب نیست.

می پرسند به چه چیز نیاز دارید؟ تنها نیاز سوریه همدردی و دعا و قلب های نگران نیست. ما به دارو، غذا  و پول نیاز داریم برای ساختن دوباره کشوری که جنگ با همراهی زلزله ویرانش کردند.

حال ما خوب نیست اما هنوز زنده ایم و نمی خواهیم بمیریم.