این هراس و درماندگی به این علت است که اصرار صهیونیستها بر خروج آمریکا از برجام، به افزایش اقتدار ایران ختم شده و اکنون صهیونیستها مورد شماتت محافل داخلی خود و غرب قرار دارند که چرا موجب شدهاند توافقی با آن کارکرد بینظیر در مهار برنامه هستهای ایران و موثر در سایر فشارهای امنیتی و اقتصادی به هم بخورد و ایران اقتدار خود را باز یابد.
از سوی دیگر اسرائیل با اصرار نسجیده بر بلوفهای «تهدید نظامی»، هم گزینه نظامی را از اعتبار ساقط کرده و هم موجب ضربات بیسابقه نظامی و امنیتی به مراکز صهیونیستی در فلسطیناشغالی و نیروهای آمریکا در منطقه شده است.
جالب و مضحک اینکه چند روز قبل لاپید وزیر خارجه اسرائیل در مذاکره با ماکرون رئیسجمهور فرانسه، در حالی که ادعا میکرد «تهدید نظامی تنها راه متوقف کردن برنامههای هستهای ایران است»، یک راز مگو را فاش کرد. او از واژه «تهدید نظامی باورپذیر» استفاده کرد؛ که نشان میدهدهارت و هورتهای سگ زنجیری آمریکا در منطقه و حتی خود آمریکا، به اعتبار شکستهای سهمگین شان در عراق و افغانستان و سوریه و لبنان و یمن، خریداری در ایران ندارد.
رفتار تحمیقی وزیر خارجه اسرائیل با مقام فرانسوی در حالی است که نفتالی بنِت نخستوزیر اسرائیل هفته گذشته در اعترافی توام با سرشکستگی و تحقیرشدگی گفت «ایرانیها در حالی که با امنیت در تهران نشسته بودند، اسرائیل را با موشک محاصره کردند. آنها ما را از راه دور آزار میدهند و آسیب میزنند.»
لیبرمن، وزیردفاع پیشین رژیم صهیونیستی هم اخیرا با غیر قابل مقایسه توصیف کردن اسرائیل با قدرت ایران گفته است: «ایران 74 بار از ما بزرگتر و جمعیت آن 9 برابر ما است.در اسرائیل همه چیز در مرکز متراکم است اما در ایران فاصله دو کلانشهر تهران و مشهد 900 کیلومتر است. وضعیت ما با ایران کاملا متفاوت است».
در این میان روزنامه هاآرتص چند روز دربارهاشتباه راهبردی آمریکا در خروج از برجام نوشت: «اسرائیلیها سرانجام حقایق را در مورد ترامپ شنیدند. برخی مقامهای اسرائیل، تصمیم ترامپ برای خروج از برجام را به خاطر اینکه موجب افزایش غنیسازی اورانیوم از سوی ایران شده، اشتباه اصلی دهه گذشته درباره ایران خواندند، از جمله رئیسسابق موساد، و وزیر دفاع و فرمانده ارتش اسرائیل. زمانی که رئیسجمهور سابق آمریکا تصمیم به خروج از توافق هستهای با ایران گرفت، بنیامین نتانیاهو -نخستوزیر وقت اسرائیل این تصمیم را به یک جشن سیاسی تبدیل کرد. اما حالا مقامات اسرائیلی میگویند ایناشتباه بزرگ دهه گذشته درباره ایران بوده است.»
توماس فریدمن تحلیلگر ارشد آمریکایی نیز دیروز در روزنامه نیویورک تایمزنوشت: «خروج ترامپ از برجام، که پمپئو و نتانیاهو به شدت از آن حمایت کردند، یکی از احمقانهترین، ضعیفترین و بینتیجهترین تصمیمات امنیت ملی ایالات متحده در دوران پس از جنگ سرد بوده است. این تنها مدعای من نیست و بسیاری بر این دیدگاه هستند. «موشه یعلون» که در زمان امضای برجام وزیر دفاع اسرائیل بود و به شدت با آن مخالفت کرده بود، هفته گذشته گفت: «به هماناندازه که برجام بد بود، تصمیم برای خروج از آن- با تشویق نتانیاهو- بدتر بود. یعلون تصمیم ترامپ را مهمترین اشتباه در عرصه سیاست خارجی و امنیتی دهه گذشته درباره ایران دانست. دو روز بعد، ژنرال «گادی آیزنکوت» فرمانده ارشد نظامی اسرائیل در زمانی که ترامپ از توافق خارج شد، اظهارات مشابهی را ارائه کرد. او گفت: «تصمیم ترامپ، ایران را از همه محدودیتها رها کرد و برنامه هستهای آن را به یک موقعیت بسیار پیشرفتهتر سوق داد».
البته آمریکا و اسرائیل به هنگام تدارک برای خروج ترامپ از برجام، تصور میکردند دست ایران بسته است و بنابراین رو به قبله خواهد شد؛ هم مجبور است تعهدات برجامی را یکطرفه به اجرا بگذارد و هم تحریمها را دو برابر بیشتر حس میکند و بنابراین به زانو در میآید(!)
آنها متاسفانه در این طراحی خباثتآلود، روی انفعال برخی دولتمردان وقت ایران حساب ویژه باز کرده بودند. آمریکا و اسرائیل چنانکه فدریکا موگرینی فاش کرد مطئمن شدند که دولت روحانی حتی در صورت خروج آمریکا از برجام، تعهدات هستهای را کاهش نمیدهد. ضمنا میشنیدند که برخی مدیران وقت در دولت چگونه ضمن بزرگنمایی تحریمها، اظهار ناتوانی میکنند. بنابراین دچار این توهم شدند که به قول معروف، هم از توبره بخورند و هم از آخور! هم تعهدات آمریکا را به صفر برسانند و هم دولت ایران را گروگان برجام نگه دارند!
اما روی کار آمدن نمایندگان انقلابی در مجلس یازدهم از خرداد 1399 و سپس انتخاب زئیس جمهور باورمند به توانمندیهای مردم و نظام در خرداد 1400 تمام رشتههای آمریکا و اسرائیل را پنبه کرد و درماندگی فعلی راگریبانگیر آنها ساخت. اکنون شرایط به گونهای است که روزنامه والاستریت ژورنال مینویسد: توافق
جو بایدن با ایران ضعیفتر از توافق اوباما خواهد بود. ایران در این مذاکرات به دنبال این است که کمترین تعهدات ممکن را داده و البته در عوض بیشترین امتیازات را بگیرد. این رویکرد به توافقی ختم خواهد شد که بسیار بسیار کمتر از توافق اوباما قادر به تامین اهداف و منافع آمریکا خواهد بود؛ یک توافق ضعیفتر از اوباما./کیهان
دیدگاه تان را بنویسید