ده‌نمکی: مطالبه عدالت به گفتمان عمومی تبدیل شده است

خبرگزاری فارس: مسعود ده‌نمکی کارگردان سینما و تلویزیون در چهلمین نشست جنبش عدالتخواه دانشجویی گفت: ما جریانی داریم که از اول انقلاب مطالبه عدالت را دارد و مبنای عدالتخواهی را در سخنان امام می بیند. اینکه این عدالتخواهی از ابتدای انقلاب تا به اینجا چه مسیری را طی کرده بحث مهمی است.

وی ادامه داد: پیش از همه باید توضیح داد که از ابتدای انقلاب یک نوع ریاکاری و مخفی کاری در بین مسئولین ممکلت ایجاد شد، نوعی تظاهر به ساده زیستی شکل گرفت و رفته رفته سبک و عرف زندگی در بین خواص را تغییر داد.

ده‌نمکی تاکید کرد: در همین دوران که جنگ اشرافیت و مانور تجمل به اوج خود رسیده بود، جریان عدالتخواهی با تریبون های مختلف فریاد عدالتخواهی سر می‌داد، اما طبقه ای جدید در جامعه شکل گرفت، طبقه ای که مطالبات جدیدی هم دارد، از دست رفتن آرمان و اخلاق را جز مطالبات خود به حساب نمی آورد، در این بستر، یک جنگ واقعی بین ارزش ها و ضد ارزش ها در می گیرد.

این کارگردان سینما گفت:برای عدالتخواهی از منظر اسلامی باید یک مسیر مطالعات تاریخ اسلام داشته باشید، اگر اینطور نباشد افراد دچار مشکل تحلیلی خواهند شد، اگر مشکل تحلیلی به وجود آید افراد به یاس و انزوا کشیده می شوند و یا تبدیل به ضد اندیشه های خود می شوند.

وی ادامه داد: تغییر سبک زندگی اقتضائات و شرایط جدیدی را ایجاد می‌کند که اگر آن ها را نشناسیم دچار مشکل می شویم.

ده‌نمکی با طرح این سوال که آیا ما در دهه چهارم انقلاب در جریان مطالبه عدالت شکست خورده ایم؟ گفت: نیمه پر لیوان مبارزه با عدالتخواهی را باید دید! جریان عدالتخواهی برخلاف روند فزاینده ای که جریان اشرافیت و تغییر آرمان ها به امیال طی می‌کرد، راه خود را درست پیمود.

این فعال رسانه اظهار داشت: امروز مطالبه عدالت تبدیل به یک گفتمان عمومی شده است اما باید آسیب شناسی هم کرد، هشدار باید داد به این جریان، اگر در مباحث ایدئولوژیک کار نشود این جریان دچار التقاط می شود.

این کارگردان سینما تاکید کرد: انقلابیون اگر نتوانند مبانی ایدئولوژی خود را تقویت و اقتضائات زمانه خود را بشناسند یا به التقاط می رسند یا منفعل می شوند.

ده‌نمکی با بیان اینکه امروز سه جریان در خصوص عدالت در حال شکل گیری است، تاکید کرد: یک جریان عدالت را ابزاری برای کسب قدرت سیاسی می داند، جریان دیگر عدالت را ابزاری برای به زیر کشیدن طیفی از قدرت سیاسی می‌داند و جریان دیگر عدالت را به عنوان یک اصالت شعاری و آرمانی در نظر دارد.