سخنان عجیب رضا امیرخانی: بگویم به چه کسانی رای داده ام خنده تان می‌گیرد/ به ری شهری رای دادم با این ایده که اگر رئیس جمهور شود ۷۰ درصد کشور اطلاعاتی می‌شوند و سی درصد بقیه سوژه آنها! /توی رأی دادن خیلی فکر نمی‌کنم

پایگاه خبری تحلیلی فردا:

رضا امیرخانی در اظهارات تازه خود، به بیان سخنانی عجیب پرداخته است که در نگاه اول خواننده ممکن است گمان کند او در حال اجرای یک استندآپ کمدی و یا شوخی در یک گروه جوک تلگرامی است. او که در بسیاری اوقات از موضعی حق به جانب در مورد مسائل مختلف سخن می‌گوید، حالا در مورد انتخابات‌های مختلف و رای‌ش در این انتخابات‌ها و نیز موضع گیری‌های سیاسی اش توضیحاتی ارائه کرده که نشان می‌دهد چگونه یک نویسنده می‌تواند قلمی خوب در ادبیات داشته باشد، اما در موضع گیری‌های سیاسی فهمی کم‌تر از یک نوجوانی که برای کتاب‌های او صف می‌ایستد!

او در این گفتگو خود را از معدود دستاورد‌های فرهنگی انقلاب خوانده و گفته است مجمع ناشران به همین خاطر نمی‌خواهد او را از دست بدهد. اگر چه وی به صورت مفصل به ماجرای اختلافش با مجمع ناشران هم پرداخته، اما سخن این نوشتار معطوف به سخنان او درباره سیاست ایران است.

او درباره رای‌ش در انتخابات ۹۲ می‌گوید: «من به آقای غرضی رأی دادم. برای این که در آن مقطع احساس کردم حرف غرضی درباره تورم حرف درستی است.»

وی در ادامه به این نکته اشاره کرده است که در رای دادن خیلی فکر نمی‌کند و اگر گزینه‌های رای‌ش در سال‌های مختلف را بگوید بقیه به او می‌خندند: «آدم سیاسی نیستم توی رأی دادن خیلی فکر نمی‌کنم. اگر رأی‌های سال‌های مختلفم را به شما بگویم به من میخندید. سال ۱۳۷۲ را یادم نیست و با این که همیشه طرفدار آقای هاشمی بودم، اما امکان دارد از لج به او رأی نداده باشم. سال ۱۳۷۶ به ری شهری رأی دادم با این ایده که اگر رئیس جمهور شود هفتاد درصد کشور اطلاعاتی می‌شوند و سی درصد بقیه هم سوژۀ آنها! سال هشتاد به شمخانی رأی دادم وسال ۱۳۸۴ هم به آقای هاشمی.

نشریه اندیشه پویا در ادامه گفتگوی خود با امیرخانی به تناقضی در صحبت‌های وی اشاره می‌کند. این نشریه می‌نویسد: حالا که به خودش نقد می‌کرد من هم یک قدم دیگر جلو گذاشتم و گفتم رأی ندادن به آقای روحانی در سال ۱۳۹۲ پیامدش می‌توانست رأی آوردن سعید جلیلی باشد. گفت: «برای من هم مهم بود که جلیلی رئیس جمهور نشود. حدس می‌زدم انتخابات به مرحله دوم بکشد مثل ۱۳۸۴. اما من آقای روحانی را یک چهره امنیتی میدانستم. توی عمرم به شخصیت نظامی رأی ندادم و تا آخرهم رأی نخواهم داد.» خجسته رحیمی پرید وسط صحبت امیرخانی و به او یادآوری کرد که همین چند دقیقه قبل از رأی دادنش به علی شمخانی گفته بود که یک شخصیت نظامی است و از رأی دادنش به ری شهری که یک شخصیت امنیتی است. شلیک خنده رضا امیرخانی دیدنی بود. اگر جایی وسط کافه نشسته بودیم لابد همه کافه برمی گشتند سمت ما و تعجب می‌کردند از شدت خنده ماسه نفر. خنده هایش که کمتر شد، دو دستش را سمت رضا گرفت و گفت: «بیا بیا! ببین که من اصلا آدم سیاسی نیستم. دیدی چقدر قشنگ بود. حالا فهمیدی که من آدم سیاسی نیستم.»

نداشتن شم سیاسی البته مساله بسیار مهمی برای افراد جامعه و حتی نخبگان حوزه های دیگر نیست اما یک سوال از آقای امیرخانی باقی می ماند که در این مصاحبه پرسیده نشد: چنین فردی چگونه می تواند در مورد درست و غلط سیاست در کشور سخن بگوید؟!