توافق سیاسی، راه فرار از بن بست مذاکرات/ تمدید یعنی عقبگرد به یکسال پیش
در حال حاضر، طرفین مذاکره‌کننده هر کدام به‌دلایل مختلف، موضوع هسته‌ای را به بخشی از گزارش عملکرد خودشان تبدیل کرده‌اند و فارغ از اینکه چه نتیجه‌ای شکل بگیرد آنها می‌دانند که در بازگشت به کشورشان، سیاست هایی که در مذاکرات در پیش گرفته شده بر ارزیابی در حوزه های سیاسی اثرگذار است و همین موضوع مدیریت تحولات آینده را دشوار می کند.
سرویس سیاسی «فردا» - در شرایطی که ساعاتی تا پایان سوم آذر زمان باقیست موضوع حصول توافق سیاسی و یا بیانیه سیاسی بیش از هر زمان دیگری مورد توجه تحلیلگران و کارشناسان مسائل هسته ای ایران قرار گرفته است. آخرین اخبار رسیده از وین حاکی از این است که نتیجه یک سال تلاش برای رسیدن به توافق جامع و به خصوص مذاکرات سطح بالای روزهای اخیر، احتمالا یک توافق کلی را در پی خواهد داشت. به این ترتیب به نظر می‌رسد مذاکره‌کنندگان که رسیدن به توافق جامع را غیرممکن می‌دانند به حالتی بین رسیدن به چهارچوب توافق نهایی و یا تمدید مذاکرات رضایت داده‌اند. در این باره با حشمت الله فلاحت پیشه، نماینده سابق مجلس شورای اسلامی در گفتگو با «فردا» ، با اشاره به اینکه توافق سیاسی تامین کننده یک سری اهداف سیاسی مشخص است اظهار کرد: رسیدن مذاکرات به این مرحله نشان از این دارد که مذاکرات در موارد حقوقی و فنی به نتیجه نرسیده است اما این عدم نتیجه، نشان از به بن بست رسیدن این نشست ها ندارد. وی در ادامه افزود: وقتی مذاکرات به این مرحله می رسد دو راهکار پیش روی طرفین مذاکره کننده قرار دارد. آنها یا باید اعلام کنند که مذاکرات به بن بست رسیده که به
نظر می رسد هر دو طرف از مواجه شدن با این موضوع هراس دارند و یا اینکه تمدید مذاکرات را اعلام کنند. این کارشناس سیاسی تاکید کرد: اما تمدید مذاکرات نیز به منزله شروع مذاکرات از صفر است که دو طرف چندان با تمدید مذاکرات نیز موافق نیستند. در این میان تنها راه، رسیدن به یک توافق سیاسی است که برای طرفین باقی می ماند. آنها تمایل دارند بخشی از توافقات حاصله در قالب یک توافق نامه سیاسی مطرح شود و برای ادامه مذاکرات نیز یک مهلت دوماهه در نظر بگیرند. وی اضافه کرد: تمدید مذاکرات و یا عدم توافق و یا توافق سیاسی سه دستورالعملی است که طرفین مذاکرات می توانند با خود به کشوشان ببرند. در خصوص، اعلام عدم توافق برای مذاکره کنندگان از مواردی است که بعید به نظر می رسد. برای آنها تمدید مذاکرات، پذیرش محترمانه شکست است. گزینه آخر رسیدن به یک توافق سیاسی و تعیین زمان برای ادامه مذاکره از احتمالات نزدیک به یقین است. نماینده سابق محلس شورای اسلامی تصریح کرد: در حال حاضر، طرفین مذاکره‌کننده هر کدام به‌دلایل مختلف، موضوع هسته‌ای را به بخشی از گزارش عملکرد خودشان تبدیل کرده‌اند فارغ از اینکه چه نتیجه‌ای حاصل شود. آنها می‌دانند که در
بازگشت به کشورشان، سیاست هایی که در مذاکرات محور قرار گرفته است بر ارزیابی در حوزه های سیاسی اثرگذار خواهد بود و همین موضوع مدیریت تحولات آینده را دشوار می کند. این کارشناس سیاسی یادآور شد: ولی آن چیزی که اکنون به عنوان توافق کلی سیاسی مطرح شده این است که مذاکرات پیشرفت زیادی داشته و بسیاری از مسائل حل شده است، ولی از سوی دیگر اختلافات جدی در موضوعاتی مهم و البته معدود مانده که به خصوص نیازمند تصمیم‌گیری سیاسی است. به همین سبب طرفین احتمالا مدتی کوتاه و احتمالا دو ماهه را تعیین خواهند کرد که طی آن متن کامل توافق جامع هسته‌ای را نهایی سازند. حشمت الله فلاحت پیشه اظهار کرد: به اعتقاد من نقش عوامل مخربی خارج از جریان مذاکرات همچون لابی عربی و صهیونیستی در فرآیند مذاکرات هسته‌ای در نرسیدن طرفین به یک توافق قطعی بسیار حائز اهمیت است .در حال حاضر با وجودی که مقامات سعودی و صهیونیستی در رسیدن به هدف مشترک خود یعنی برچیده شدن بخش‌های قابل توجهی از برنامه هسته‌ای ایران ناکام مانده‌اند، اما به شدت نگران توافق هسته‌ای و لغو تحریمها است؛ زیرا طی این سالها عربستان توانست از شرایط تحریم در ایران برای خود فرصتی به
وجود آورد و اینک نگران از دست رفتن این فرصت است. فلاحت پیشه با بیان اینکه مسلما کار متوقف نخواهد شد ادامه داد: مذاکرات قطعا ادامه خواهد داشت حتی اگر به توافق جامع نرسیم، ادامه کار قطعا اجتناب‌ناپذیر است. جمهوری اسلامی تاکنون دستاوردهای مهمی داشته و توانسته در عرصه بین‌المللی از منافع خود دفاع کند. در این مذاکرات ایران چیزی را از دست نخواهد داد بلکه به دنیا نشان دادیم ملتی اهل مذاکره و استدلال هستیم. همچنین رسیدن به یک توافق نهایی برای ما دست یافتن به دانش هسته ای و اعتراف آنها به حقوق هسته ای ما است.
دیدگاه تان را بنویسید