احساس تکلیف‌ها شعار است/ با یک فوق لیسانس نمی‌شود رییس‌جمهور شد!/ همایش‌های میلیاردی؛خیانت به ملت

سرویس سیاسی «فردا»- امیر قربانی- هر چه به انتخابات ریاست جمهوری نزدیک تر می شویم تحرکات و برنامه های جریان های مخلتف سیاسی برای پیروز شدن در این رقابت بیشتر می شود. اما در این بین هستند افراد و جریان هایی که از مرزهای اخلاقی عبور کرده و هر وسیله ای را توجیهی برای رسیدن به هدف می دانند. برخی می گویند که احساس تکلیف کرده ایم و گروهی دیگر از هزینه های بیت المال همایش های میلیاردی برگزار می کند. در این خصوص گفتگویی با حجه الاسلام محمدتقی رهبر انجام دادیم که در ادامه آن را می خوانید:

- معمولا مشاهده می شود که وقتی افراد برای حضور در انتخابات گامی برمی دارند، اولین اظهارنظری که می کنند این است که ما احساس تکلیف کرده ایم... کسی احساس تکلیف می کند که در خودش شرایط را ببیند. افراد نمی توانند بی خودی احساس تکلیف کنند. هر کسی از راه برسد و با یک لیسانس یا فوق لیسانس بخواهد برای تصاحب پست ریاست جمهوری وارد شود. در دوره قبل هم ما مشاهده کردیم که چند هزار نفر برای ثبت نام آمده بودند. - این احساس تکلیف را چه کسی باید معین کند؟ احساس تکلیف به وجدان، تشخیص، بصیرت، سیاست مداری و آگاهی شخص بستگی دارد. خود شخص باید این ها را در خودش ببیند. اکثرا افرادی که می گویند احساس تکلیف کرده ایم به جایی نمی رسند. - یعنی اگر فردی در خودش احساس تکلیف کند می تواند برای حضور در انتخابات وارد صحنه رقابت شود؟ اینکه فرد صلاحیت دارد یا خیر دست شورای نگهبان است. هر کسی می تواند برای ثبت نام بیاید، اما شورای نگهبان است که باید شایستگی فرد را تشخیص بدهد. شایستگی فرد هم به غیر از تکلیف است. خود شخص ممکن است بگوید که احساس تکلیف می کنم اما مراجع یا شورای نگهبان هیچ وقت به فرد نمی گویند که تو مکلف به حضور هستی. بنابراین احساس تکلیف را خود شخص می کند که آیا واقعا شایستگی، جامعه پذیری، درک و فهم سیاسی، توان مدیریت و وجهه اجتماعی دارد یا خیر. حضور نباید بر مبنای هوا و هوس باشد. اما متاسفانه خیلی از افرادی که برای ریاست جمهوری می آیند، بر اساس هوا و هوس آمده اند و می گویند احساس تکلیف می کنیم. بحث تایید صلاحیت فرد دیگر با خود شخص نیست. این موضوع دیگر وظیفه شورای نگهبان و علما و خطبا است که اگر یک نفر شایستگی لازم را داشت، حمایت می کنند و اگر نداشت حمایت نمی کنند. - احساس تکلیف ها به نظر دیگر خیلی زیاد شده و هر کس برای تصاحب پستی گام بر می دارد می گوید که من احساس تکلیف کرده ام. واقعا برخی از این اظهارات سنجیده نیست و خیلی از این احساس تکلیف ها نسنجیده است. فرد باید ببیند در جامعه چقدر زمینه دارد که خرج های میلیاردی که می خواهد انجام دهد بی حاصل نباشد. تکلیف نباید روی هوا و هوس باشد و لازم است که این حرف سنجیده زده شود. اینکه هر کسی بیاید و بگوید که می خواهم رئیس جمهور شوم، حرفی آبکی و تخیلی است. - به نظر شما این احساس تکلیف هایی که شما آن را تخیلی قلمداد می کنید، بازی کردن با مفاهیم دینی و آنچه که علما به کار می برند نیست؟ یا از ساده اندیشی افراد است و یا اینکه جایگاه خود را در جامعه نمی شناسند که چنین حرف هایی می زنند. شاید هم از هوای نفس باشد. البته این را هم بگویم که بیشتر این احساس تکلیف ها شعار است.

- به عنوان یک سوال از بخش دیگر گفتگو، ارزیابی شما از همایش های میلیاردی که دولت وجریانات نزدیک به دولت در شهرهای مختلف و با پول و هزینه های بیت المال برگزار می کنند، چیست؟ امروز یکی از مشکلات جامعه ما پرداختن به کارهای فرعی و غیر ضروری است. برگزاری همایش های مختلف و صرف کردن هزینه های میلیاردی در شهرهای مختلف بارها مورد تذکر واقع شده است. همین همایش هایی که به نام نوروز و امثالهم با عنوان های مختلف و با بودجه های دولتی انجام می شود، اگر ضروری نباشد خیانت به نظام و سرمایه ملی است. حالا سوال اینجاست که ماحصل این ها چه شد؟ چه حاصلی برای دین، اقتصاد، جامعه، فرهنگ و خانواده داشته است؟ در این همایش ها هم اثر هوا و هوس و اقدامات نسنجیده دیده می شود. - زمزمه هایی نیز مبنی بر انتخاباتی بودن این همایش ها نیز وجود دارد. شما نیز با این موضوع موافقید؟ بله. برگزاری این همایش ها جنبه تبلیغاتی برای انتخابات را هم دارد. به خصوص وقتی باد انتخابات وزیده می شود شاهد افزایش چنین مسائلی هستیم. متاسفانه ما ناظری هم بر این موضوعات نداریم. مشکل اینجاست که بر این همایش ها نظارتی هم وجود ندارد. کسی نیست که بازخواست کند و سوال بپرسد که حاصل این کارها چیست؟ یک نهاد نظارتی که واقعا صورتحساب بخواهد در کشور ما وجود ندارد. بنده معتقدم که برای این بودجه هایی که در دولت صرف می شود باید واحد نظارتی در دستگاه ها برایش تعریف شود. اینکه هر کسی دلش بخواهد از جیب و حق مردم بزند و همایش برگزار کند کار درستی نیست. این ها خیانت به ملت است. - سکوتی که جریان های سیاسی نزدیک به دولت از جمله اعضای گروه پایداری نسبت به این همایش های میلیاردی داشته اند را چگونه ارزیابی می کنید؟ اوایل انقلاب شعاری داشتیم به این مضمون که "سکوت هر مسلمان، خیانت است به قرآن". امروز کسانی که می خواهند رضایت مخلوق را با نارضایتی خالق به دست بیاورند، یک نوع حرکت کاسب کارانه انجام می دهند. افراد باید صراحت بیان داشته باشند. ما چه ادعایی می توانیم داشته باشیم که پیرو مکتب و عدالت علی (ع) هستیم در شرایطی که می دانیم امیرالمومنین در قبال چنین مسائلی سکوت نمی کرد. امیر المومنین چراغ بیت المال را در دیدار با طلحه و زبیر خاموش کرد. به آنها گفت که شما برای دنیا آمدید و این برای ملت است. این عدالت و مدیریت علی (ع) بود. مسئولان ما اگر این گونه عمل کردند مشخص می شود که به دنبال رضایت خدا هستند.