جمهوري: تكرار مواضع صهيونيستي در قاهره

بسم الله الرحمن الرحيم وزير توليدات جنگي مصر طي مصاحبه‌اي ضمن جوسازي مسموم عليه ايران مطالبي را بيان داشت كه از يك وزير رژيم كمپ ديويدي قاهره چندان هم بعيد نيست. وي ادعا كرد: بلندپروازي‌هاي ايران در دستيابي به تسليحات نظامي باعث شده كه بيشتر كشورهاي دنيا بويژه كشورهاي عربي را با خودش دشمن كند! و باعث انزواي سياسي بيشتر براي ايران گردد. اين وزير مصري در ادامه ادعاهاي خود افزود: "تسليحات نظامي ايران خطري براي اسرائيل محسوب نمي‌شود بلكه اين كشورهاي عربي هستند كه بايد از دخالت نامحسوس ايران در امور داخلي خود و تسليحات اين كشور احساس خطر كنند! اگر ايران به تسليحات هسته‌اي دست يابد خطر بزرگي براي منطقه خاورميانه محسوب مي‌شود. اگر واقعاً ايران موشكي داردكه برد آن 3 هزار كيلومتر است بايد همه كشورهاي اروپائي با يكديگر متحد شوند تا اين كشور از اقدامات خودش دست بكشد". اگر كسي نداند اين اظهارات مسموم و كينه توزانه از كيست و صرفاً براساس شواهد و قرائن بخواهد گمانه زني كند، قطعاً با در نظر گرفتن مواضع خصمانه صهيونيستها نسبت به ايران، تصور مي‌كند اين موضع متعلق به يكي از مقامات صهيونيستي باشد. چرا كه پيش از اين، فقط صهيونيستها بوده‌اند كه با سمپاشي عليه مواضع مستقل ايران درصدد تحريك اعراب و كشورهاي اروپائي برآمده و آنها را به موضع گيري عليه ايران فرا خوانده‌اند. با اينهمه، از مقامات رژيم كمپ ديويدي قاهره هم كه سرزمين بزرگ مصر را در اختيار صهيونيستها قرار داده‌اند، بيش از اين و غير از اين انتظاري نمي‌رود. لكن حتي اين اراجيف هم نمي‌تواند چيزي را به نفع صهيونيستها تغيير دهد. چرا كه ملتها در دنياي عرب به خوبي مي‌دانند كه ايران اسلامي نه تنها خطري براي آنها محسوب نمي‌شود بلكه پشتوانه، افتخار و اعتبار دنياي عرب و دنياي اسلام و پرچمدار احياي حقوق فلسطيني در مقطع كنوني است. به عبارت روشن‌تر قدرت گرفتن روزافزون چنين كشوري نه تنها خطري تلقي نمي‌شود بلكه دلگرمي و اعتماد بنفس كشورها و ملتهاي عرب را بيشتر مي‌سازد. بدين ترتيب رژيم مفلوك قاهره مأموريت دارد با تلاش در چارچوب طرحهاي صهيونيستي به "ايران هراسي" دامن بزند و چنين وانمود سازد كه نه تنها اعراب از ايران مي‌ترسند بلكه گويا با ايران دشمن هستند و ايران را خطري عليه خود مي‌دانند! اين براي رژيم كمپ ديويدي قاهره ننگ بزرگي است كه "بلندگوي صهيونيستها" شده و به تكرار اراجيفي سرگرم است كه پيش از اين فقط از زبان صهيونيست‌ها شنيده مي‌شد. موضوع مهمتر به تكرار ادعاي دخالت ايران در امور داخلي اعراب باز مي‌گردد. ادعاي دخالت ايران، دقيقاً در شرايطي مطرح مي‌شود كه عراق و فلسطين در اشغال آمريكا و صهيونيست‌ها هستند و ابعاد دخالت و جاسوسي و جنايات اسرائيل در لبنان همچون روز، روشن است ولي سران رژيم قاهره چشمان خود را بر اين حقايق بسته و حتي بر آن مهر تائيد مي‌زنند و با ادعاي دخالت ايران در امور اعراب سعي دارند نظرها را به سمت و سوي ديگر منحرف سازند و بر جنايات مشترك آمريكا و صهيونيستها سرپوش بگذارند. در اين ميان، ماهيت كمپ ديويدي رژيم قاهره را نبايستي ناديده گرفت چرا كه ماموريت دارد در مورد "خطر اسرائيل" سكوت كند و با ادعاهاي واهي از "خطر ايران" سخن به ميان آورد و نه تنها اعراب را بلكه اروپا را عليه ايران تحريك نمايد! اگر اين وزير مصري و رژيم قاهره براي انجام اين ماموريت و خوش خدمتي، چيزي از صهيونيستها نگرفته باشد، در واقع سرش كلاه رفته ولي شايد حتي صهيونيستها هم روي اين خوش خدمتي‌ها حساب نكنند چون رژيم قاهره فاقد اعتبار لازم براي جا انداختن اين اراجيف و ادعاهاي تكراري و بي ارزش است. ايكاش اين وزير مصري بجاي پرداختن به اين مسائل و تلاش براي بدنام‌تر ساختن رژيم قاهره براي ترميم چهره منفور اين رژيم كمپ ديويدي تلاش مي‌كرد و اربابانش را از همكاري با صهيونيستها در راه استمرار محاصره سه ساله عليه غزه برحذر مي‌داشت. ايكاش رژيم قاهره را از احداث ديوار فولادي در طول محور صلاح الدين به طول 11 كيلومتر و به عمق 30 متر منصرف مي‌كرد. ايكاش رژيم قاهره را از احداث ديوار حائل بتوني در مرز مشترك با غزه باز مي‌داشت و ايكاش از سران رژيم وابسته مصر مي‌خواست كه به خفقان و جنايت و ارعاب در حق ملت مصر پايان دهند و قدري هم به مسائل انساني بينديشند. ملت بزرگ مصر حق دارد آزاد باشد و به عزت و اقتدار و شرافت دوران مبارزه با اشغالگران صهيونيست باز گردد. اين براي مصر افتخاري محسوب نمي‌شود كه وزير كابينه‌اش بلندگوي صهيونيستهاو بازگو كننده خواسته‌هاي اسرائيل باشد. مصر عزيز و قهرمان، زماني احساس عزت و سربلندي مي‌كند كه در كلام و رفتار و مواضع دولتمردانش نشانه‌هاي عزت و اقتدار موج بزند و دوستان ملت مصر را خشنود و دشمنان كينه توز ملت بزرگ مصر را مايوس كند. افسوس كه در كلام و موضع اين وزير مصري كمترين نشانه‌اي كه باعث شادماني و سربلندي ملت سلحشور مصر باشد، يافت نمي‌شود و هيچكس، حتي خود اين وزير مصري نمي‌تواند از چنين مواضعي احساس شرمساري نكند.