قرص مرگ در پستوی عطاری‌های متخلف

جام جم: قرصی که با نام علمی «آلومینیوم فسفید» شناخته می‌شود، برای مقابله با آفت‌زدگی در برنج استفاده می‌شود، اما موارد بسیار متعددی در ایران و سایر کشورها ثبت شده است که افراد با مصرف قرص برنج، با مرگی دردناک از دنیا رفته‌اند. معمولا امکان دارد فردی در معرض مصرف «قرص برنج» قرار بگیرد. مورد نادر آن، استفاده اشتباهی قرص برنج است که البته بندرت پیش می‌آید. استفاده از قرص برنج در برخی مواد مخدر توهم‌زاست که فرد را ناخواسته با عوارض مرگبار قرص برنج مواجه می‌کند. مرگ بر اثر مصرف این قرص با توجه به دوز مصرف، چینی بودن قرص یا مقاومت بدن فرد مصرف‌کننده، ممکن است بین سه ساعت تا چند روز طول بکشد. با توجه به این‌که تاکنون هیچ پادزهری برای قرص برنج کشف نشده است، مصرف این قرص در بیشتر موارد به مرگی سخت منجر می‌شود. هر ساله در کشور ما برخی شهروندان، قربانی مصرف قرص برنج می‌شوند. براساس آمارهای پزشکی قانونی، طی بازه پنجساله 1387 تا 1391 در ایران، حدود 1909 نفر به دلیل مسمومیت با قرص برنج کشته شده‌اند. این روند مرگ و مسمومیت، سال به سال نیز افزایش یافته است؛ طوری که آمار تلفات با قرص برنج در سال 95 نسبت به سال قبل از آن، افزایش 6/16 درصدی داشته است. تلفات قرص برنج در سال قبل، حدود 381 مرد و 217 زن اعلام شده است که با توجه به افزایش هر ساله تلفات، پیش‌بینی می‌شود تا پایان امسال نیز آمار تلفات قرص برنج به نسبت سال قبل، افزایش پیدا کند. شکی نیست که وجود عطاری‌های متخلفی که قرص برنج را خیلی راحت در اختیار مصرف‌کننده قرار می‌دهند، در افزایش آمار تلفات تاثیر جدی داشته است که اگر جلوی این چرخه غلط گرفته نشود، در سال‌های آینده نیز آمار مرگ و میرها بر اثر مصرف قرص برنج بالا خواهد رفت. تجربه اول: قرص را فقط به آدم‌های موجه می‌فروشیم! لبخندزنان به استقبالمان می‌آید و در را باز می‌کند. همه جور داروی گیاهی و غیرگیاهی که فکرش را بکنید در عطاری‌اش پیدا می‌شود. اینجا در حوالی چهارراه یافت‌آباد تهران، عطاری‌اش را با خوشنامی می‌شناسند. به قول خودش، بیشتر از 20 سال است در عطاری کار می‌کند و نسل در نسل هم عطار بوده‌اند. وقتی از او می‌خواهم چند قرص برنج را به ما بفروشد، با کمی مکث و تردید می‌پرسد: «برای آفت‌کش می‌خواهید دیگر؟» به او اطمینان می‌دهیم که برای مقابله با آفت‌ها به قرص برنج نیاز داریم. بلافاصله بعد از تائید شفاهی ما، چند قرص برنج را جلویمان می‌گذارد و می‌گوید: «فقط مراقب باشید که بوخور نشوید، چون بویش هم می‌تواند مسموم کند.» قوطی استوانه‌ای حاوی «قرص برنج» را به مبلغ 50 هزار تومان به ما می‌فروشد. می‌پرسم که آیا به همه مشتریانتان این قرص را می‌فروشید؟ انگار که از سوالم کمی جا خورده باشد، می‌گوید: «اصلا این‌طوری نیست. ما برای خودمان یک پا روان‌شناس شده‌ایم. فقط به آدم‌های موجه با سن و سال بالا، این قرص را می‌فروشیم.» تجربه دوم: یک روز با قربانیان مرگ دردناک در بیمارستان لقمان تهران، مستقیم می‌رویم به بخش مسمومیت و مراقبت‌های ویژه؛ جایی که می‌گویند خیلی از افراد قربانی قرص برنج را به این بیمارستان می‌آورند. یکی از قربانیان این قرص مرگبار، خانمی میانسال است. بدنش متورم شده است و بوی بسیار بدی شبیه بوی ماهی گندیده از او متصاعد می‌شود. یکی دیگر از قربانیان از درد به خود می‌پیچد و بلندبلند گریه می‌کند. مدام می‌گوید «غلط کردم»، «کمکم کنید»، «نمی‌خواهم بمیرم». پرستار رو به من می‌کند و می‌گوید: حتی یک مورد خودکشی با قرص برنج هم ندیده‌ام که فرد بعد از خودکشی از کرده خودش پشیمان نشده باشد. درد شدید در اندام‌های داخلی، تهوع، گیجی، تنگی نفس، از کار افتادن اندام‌های حیاتی و در نهایت، ایست قلبی و تنفسی؛ عاقبت همه این مصرف‌کنندگان است که به هوای مرگی سریع به دام مرگی طولانی و دردناک گرفتار شده‌اند.