ضرورت حفاظت از سرمایه‌های ملی در فضای مجازی

شیوع غیر مستند سخن گفتن در حوزه علوم انسانی کانون‌های آموزشی و پژوهشی اگربه عنوان آفتی جدی ارزیابی و بر دفع آن تدبیر می‌شد، شاید امروز شاهد شکل‌گیری بازار مکاره به سخره گرفتن سرمایه های فکری نبودیم . بروز پدیده مخرب و زیان‌بار مزاح با اندیشمندان و لوث کردن شخصیت‌فکری آنان در فضای مجازی با سرمنشا برون مرزی نمی‌تواند یک اقدام بی هدف و ظاهرا برای پرکردن اوقات فراغت باشد. بلکه به نظر می‌رسد قصدی برای کاهش سطح توقعات در حوزه مسائل فکری این مرز و بوم وجود دارد. سطحی شدن مباحث مدت‌هاست که از سوی نیروهای متمایل به اندیشه‌های وارداتی در دانشگاه‌ها ترویج شده تا به سهولت بیشتری بتوانند روند استقلال فکری را به حاشیه بکشند. بدخواهان سربلندی بر این امر به خوبی واقفند جامعه‌ای که یافته‌های فکری صاحبان اندیشه اش را به نقد عالمانه کشد و ضمن حفظ حرمت اهل علم، کوشندگان این عرصه را به دقت و تلاش بیشتر وا دارد، از ثروت بی‌کران تولید معرفت برخوردار خواهد بود. ترویج روشی که طی آن شخصیت‌های برجسته‌ای همچون مرحوم دکتر شریعتی دستمایه تفریحات نازل کوچه و خیابانی شود،‌جز آلوده کردن فضای تولید فکر چه حاصلی می‌تواند در بر داشته باشد. بی توجهی به اهداف سرمایه گذاران در این وادی موجب شد که گام‌های بعد فراتر برداشته شود. متاسفانه غلبه منتقدان حذفی دکتر شریعتی بر برخی مراکز موجب بی‌توجهی به حرکت سخیف به سخره گرفتن این سرمایه‌فکری شد. قطعا شریعتی همچون هر اندیشمندی مبرا از خطا نیست اما مواجهه با بروز این ایرادات در عرصه‌ تولید فکر صرفا نقد عالمانه است. چنین رویکردی می‌تواند ما را از قوت‌ها برخوردار و از لغزشها به دور دارد. نبود یک سیاست واحد در این زمینه و عملکرد به موقع موجب شده است به هم‌ریختگی را در این حوزه حساس شاهدیم در حالی‌که انتظار حفاظت از این سرمایه‌های ملی وظیفه‌ای همگانی به ویژه صاحبان قدرت است. آن‌چه تجری بدخواهان را سبب شده همین کاهلی است. فضای مجازی امروز شاهد پمپاژ مطالب سطحی نسبت به شخصیت برجسته‌ای همچون امام باشیم.