باشگاه خبرنگاران: بر آنیم تا در این مجال، قطعاتی کوتاه و بلند از کتاب وحی را با نگاهی گزیده به انعکاس آن در ادبیات پارسی، پیشکش طالبان حق و جوینگان حقیقت کنیم. آیه 126 سوره توبه اءَوَلاَیَرَوْنَ اءَنَّهُمْ یُفْتَنُونَ فِی کُلِّ عَامٍ مَّرَّةً اءَوْ مَرَّتَیْنِ ثُمَّ لاَیَتُوبُونَ وَ لاَ هُمْ یَذَّکَّرُونَ آیا نمی بینند که آنان در هر سال، یک یا دو بار آزمایش می شوند، امّا نه توبه می کنند و نه پند می گیرند. * از سنّت های الهی، در هر زمان وبرای همه، آزمایش انسان هاست. (فی کلّعام) * فلسفهی حوادث وآزمون های الهی، توبه وتنبّه است. (لایتوبون، لایذّکّرون) * متنبّه نشدن از آزمایشات الهی، نشانهی نفاق و بیماری قلبی است ومورد سرزنش و توبیخ است. (لا یتوبون و لا هم یذکّرون) * سنگدلی و سوء عاقبت، نتیجهی نفاق است. (لایتوبون، لا یذکّرون)
دیدگاه تان را بنویسید