چرا به ماه رمضان ضیافت الله می گویند؟

جوان آنلاین: ماه رمضان نهمین ماه از ماههای قمری و بهترین ماه سال است، بهترین فرصت برای به دست آوردن کمال و معنویت؛ ماهی که می توان در آن به تقرب رسید و حقایق را آنگونه که هست نظاره کرد. در این ماه شریف؛ روحانیت خاصی بر جسم و روح انسان حاکم است و آدم خاکی به واسطه تاثیر این حالات احساسی آسمانی دارد. ویژگى برجسته‏‌ای که در فضاى ماه با فضیلت رمضان جلوه ‏گر است، وجود زمینه‏ ها و ظرفیت‏هایى است که براى میهمانى خداى سبحان فراهم آمده‏اند، آنگونه که پیامبر خدا در توصیف این ویژگى فرمود: "هُوَ شَهرٌ دُعیتُم فیهِ إلى ضِیافَةِ اللهِ، وَ جُعِلتُم فیهِ مِن أهلِ کَرامَةِ اللهِ؛ ماهى است که در آن به میهمانى خدا دعوت گشته ‏اید و از اهل کرامت خدا قرار داده شده ‏اید. در حقیقت، این ویژگى، سرچشمه همه ویژگی ‏ها و برکات این ماه مبارک است. به عبارت دیگر، مى‏توان گفت که میهمانى الهى در این مقطع زمانى، و غذاهاى معنوى ویژه‏اى که خداوند براى پذیرایى از میهمانانش در چنین ضیافتى فراهم ساخته است، ریشه تحوّلات ژرف معنوى‏اى است که در این ماه با فضیلت، بر زندگى انسان سایه مى‏افکنند، و سفره‏اى است گسترده براى همگان که هر کس، مى‏تواند از برکات بى‏شمار آن برخوردار شود. تعبیر "ضیافه الله" اما تعبیری است که رسول خدا - صلی الله علیه و آله و سلم - در خطبه معروف شعبانیه خود در مورد ماه رمضان به کار برده اند. برای درک منظور حضرت از این تعبیر، ابتدا باید ببینیم اگر بر ما میهمانی وارد شود، به ویژه مهمانی که از او دعوت‏ به عمل آورده باشیم، با او چگونه رفتار می‏کنیم؟ آیا سعی نمی‏کنیم تا جایی که ‏ممکن است او را گرامی بداریم و در بهترین اتاق منزل و مکان اتاق‏، جایش دهیم؟ آیا نمی‏کوشیم برای پذیرایی او، از بهترین لوازم و امکانات و مناسب ‏ترین مواد غذایی که در اختیار داریم، استفاده کنیم؟ ماه رمضان هم موقعیتی است که خداوند، بیش از همیشه و به بهترین شکل ممکن از بندگان خود پذیرایی می کند و امکانات و منافع بسیار بیش تر از سایر اوقات را در مقابل آنان قرار می دهد. در این ماه، کم ترین اعمال انسان ها به بهترین شکل مورد توجه و پاداش قرارمی گیرد و خداوند در برابر کوچک ترین عبادات، بالاترین نعمت ها را عطا می فرماید. با کم ترین توبه، بزرگ ترین گناهان بخشیده می شود و زمینه عبادت و بندگی و رسیدن به کمال حقیقی و سعادت ابدی، بیش از هر زمان دیگری فراهم است و این، یعنی بهترین موقعیتی که ممکن است برای یک فرد در یک مهمانی باشکوه معنوی فراهم گردد. اگر روزه ‏دار، صادقانه ‏و آن طور که بایسته است، روزه بگیرد، به راستی در ضیافت ‏خانه الهی قدم نهاده، به توفیق‏خداوند به بالاترین کمالات و بهره مندی ها و منزلت ‏ها دست یافته است. خداوند با فراخوانی مؤمنان به مهمانسرای خویش، در واقع آنان را از زندگی مادّی که سفره مشترک انسان و حیوان، مؤمن و کافر، و نیکوکار و بدکار است، جدا کرده و در جوار خویش جای داده است. در این جشن پرشکوه، از هیچ نعمت قابل بهره مندی دریغ نشده است و این، یعنی حقیقت میهمانی ویژه الهی.