اثر نماز جماعت مسجد در محو گناهان و ورود به بهشت

خبرگزاری تسنیم: مسجد مکانی برای توجه بیشتر به خداوند متعال و بریدن از تعلقات دنیایی و محیطی معنوی جهت دستیابی به آرامش روح و جان است. این مکان به قدری نزد خداوند متعال جایگاه دارد که پیامبر (ص) و اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) احکام و آداب شرعی و رفتاری مشخصی را برای آن وضع کرده‌اند و از دیگر سو در فضایل این مکان مقدس بیاناتی ایراد فرمودند؛ لذا ضروری است هر فرد مسلمانی که خداوند توفیق حضور در مسجد را به او عطا کرده است، با این آداب و فضایل آشنا شود.

در صورت کلی روایات مربوط به فضیلت و آثار و برکات مسجد در سه دستۀ فضیلت مکان مسجد، فضیلت اقامه نماز در مسجد و فضیلت نماز جماعت تقسیم‌بندی می‌شود که درباره هر یک از این‌ها احادیث متعددی از پیامبر صلی الله علیه و آله و اهل‌بیت عصمت و طهارت علیهم‎السلام صادر شده است.

محو گناه در راه مسجد و نماز جماعت به عنوان نمونه امام کاظم (ع) از پدر بزرگوارش نقل فرمود: کسی که در منزلش وضوی کامل‏ بگیرد و مویش را شانه و خود را معطّر کند، سپس از خانه‌‏اش بدون عجله و با آرامش و وقار بیرون آید و به طرف محل نماز برود در حالی که میل به جماعت ‏مسلمین دارد، قدمی از زمین برنمی‏‌دارد و نمی‏‌گذارد مگر اینکه یک حسنه برایش ‏نوشته و یک گناه از او محو و یک درجه به خدا نزدیک شود تا زمانی که ‏داخل مسجد شود. تا اینکه فرمود: سپس نماز را با امام جماعت شروع کند از طرف‏ خدا مغفرت و بهشت بر او واجب می‏‌شود قبل از اینکه امام سلام نماز را بدهد. (جامع احادیث الشیعه، ج. ‏۶، ص. ۳۸۷) اَبَا الْحَسَنِ مُوسَی ابْنَ جَعْفَرٍ عَلَیْهِمَا السَّلامُ یُحَدِّثُ عَنْ اَبیهِ - عَلَیْهِ السَّلامُ - اَنَّهُ قالَ: مَنْ اَسْبَغَ وُضوئَهُ فی بَیْتِهِ وَ تَمَشَّطَ وَ تَطَیَّبَ ثُمَّ مَشی مَنْ بَیْتِهِ غَیْرَ مُسْتَعْجِلٍ وَ عَلَیْهِ السَّکینَهُ وَالْوقارُ اِلَی مُصَّلاهُ رَغْبَهً فی جَماعَهِ الْمُسْلِمینَ لَمْ یَرْفَعْ قَدَماً وَ لَمْ یَضَعْ اُخْری اِلَّا کُتِبَ لَهُ‏حَسَنَهٌ، وَ مَحَتْ عَنْهُ سَیِّئَهٌ وَ رُفِعَتْ لَهُ دَرَجَهٌ فَاِذا ما دَخَلَ الْمَسْجِدَ اِلی اَنْ قالَ عَلَیْهِ السَّلامُ -ثُمَّ اِفْتَتَحَ الصَّلوهَ مَعَ الْاِمامِ جَماعَهً اِلَّا وَجَبَتْ لَهُ مِنَ اللَّهِ الْمَغْفِرَهُ وَ الْجَنَّهُ مِنْ قَبْلِ اَنْ یُسَلِّمَ‏الْاِمامُ

قصری در بهشت و یا پیامبر گرامی اسلام (ص) در یک روایت فرمودند: هر کس کلامش قرآن و خانه‌‏اش مسجد باشد، خداوند منزلی در بهشت برای او بنا می‏کند. (وسائل الشیعه ج. ۳ ص. ۴۸۱) مَنْ کانَ الْقُرْانُ حَدیثَهُ وَ الْمَسْجِدُ بَیْتَهُ بَنَیَ اللَّهُ لَهُ بَیْتاً فِی الْجَنَّهِ.