هدف پشت پرده پروژه «ترسیب کربن» برای زنان ایرانی!؟
آیا توانمندسازی جنسیتی در قالب پروژه ترسیب کربن که از سوی سازمانهای بین المللی و در قالب برنامه‌های توسعه پایدار دنبال می‌شود با اهداف نظام اسلامی ایران همخوانی دارد؟
خبرگزاری فارس: عصمت به عنوان یک زن از روستای نازدشت از توابه شهرستان بیرجند، توضیح داده که پروژه ترسیب کربن به او احساس قوت داده است. شغل عصمت، اداره مهدکودک است. وی اظهار می‌کند که پروژه ترسیب کربن او را ترغیب کرده که تحصیلات خود را تا دیپلم تمام کند. در حالی که تا قبل از آن، درس خواندن را اقدامی بی فایده و بی ثمر تلقی می‌کرده است. او به دختران می‌گوید: که در مدرسه بمانند و درس بخوانند، همچنین با پدر، برادران و دیگر مردان در خانواده خود احساس برابری کنند. بنابه اعتقاد او اگر آموزش را از زمان کودکی و نوجوانی شروع کنیم، حتماًبه نتیجه خواهیم رسید. پروژه ترسیب کربن با عنوان (Carbon Sequestration Projection (GSP پروژه مشترکی میان دولت جمهوری اسلامی ایران و برنامه عمران ملل متحد است. این پروژه با هدف ترسیب کرین اتمسفر در مناطق خشک و نیمه خشک ایران و بهبود وضعیت اقتصادی و اجتماعی مردم محلی آغاز شده و رویکرد آن بهره گیری از مردم برای حفاظت از منابع توسعه داشت. زمان آغاز این پروژه، مارس سال 2010 و زمان تخمینی برای اتمام آن، دسامبر 2016 اعلام شده بود. که از اهداف اصلی آْن در سطوح مختلف عبارتند از: １. در سطح
جهانی: تمهید الگویی برای نشان دادن این که ترسیب کربن در زمین‌های خشک به شیوه‌ای اقتصادی قابل تحقیق است ２. در سطح ملی: بازیابی منابع طبیعی تخریب شده ３. درسطح محلی: بهبود وضعیت اجتماعی ـ اقتصادی جوامع اهداف 1، 5،7،8،10،13، 15 از الگوی توسعه پایدار مرتبط با این پروژه بوده و از جمله دستاوردهای این پروژه در منطقه اصلی (بیرجند) توانمندسازی جنسیتی ذکر شده است؛ زنان درکلیه مراحل و اقدامات پروژه مشارکت داده شده‌اند. حدود یک سوم افراد هدف پروژه را زنان تشکیل می‌دهند. در گزارش منتشر شده در سایت عمران ملل متحد، تصریح کرده که عصمتبه عنوان یک زن از صدها زنی است که عضو پروژه انتخاب شده و بهاظهار نظر پرداخته‌اند. همچنین برای ایجاد یک تصویر کلی دریان گزارش آمده است که در روستا، زنان هم پای مردان کار می‌کنند و احترام و اعتبار برابر دارند. همچنین توانمندسازی جنسیتی و محو فقر برای توسعه اجتماعی و اقتصادی لازم است که در نتیجه آن زنان از جوامع حذف و نادیده گرفته نخواهند شد. علاوه بر این، یکی از اهداف پروژه ارتفای اجتماعی ـ اقتصادی از طریق اشتغال زایی و افزایش درآمد زنان و مردان عنوان شده که ظاهراً در زندگی زنان محل، تأثیر
داشته و نیز یکی از دلایل موفقیت این پروژه، هدف توانمندسازی زنان اعلام شده و جایگاه آن در قلب پروژه دانسته شده است. تفاهم نامه اجرای فاز سوم پروژه بین‌المللی ترسیب کربن در چهار استان ایران با حضور گری لوئیس، نمایندگان دفتر عمران سازمان ملل متحد (UNDP) و رئیس سازمان جنگل‌ها و مراتع و آبخیزداری کشور روز ٢٧خرداد ٩٦ در محل این سازمان به امضا رسید. فاز سوم این پروژه بین‌المللی در حالی آغاز به کار می‌کند که بسیاری از کارشناسان و مدیران سازمان جنگل‌ها، انتقادات اساسی به عملکرد فعلی پروژه دارند، چراکه متولیان اجرای این پروژه گزارش شفافی از خروجی‌های اصلی دو فاز قبلی پروژه که احیای مراتع و بیابان زدایی است، ارائه نکردند. جالب اینجاست که گری لوییس از اجرای این پروژه در منطقه قلعه گنج کرمان به‌عنوان یک پروژه اقتصاد مقاومتی نام برده و دغدغه این عنصر سازمان مللی در حوزه مقاوم سازی اقتصاد ایران در برابر تهاجم وتکانه‌های خارجی محل سؤال است. نماینده مقیم سازمان ملل در حالی شهرستان قلعه گنج را به‌عنوان مکان اجرای فاز سوم پروژه بین المللی ترسیب کربن مطرح می‌کند که چند سالی است این شهرستان از سوی بنیاد مستضعفان انقلاب
اسلامی مورد حمایت و توجه ویژه قرار گرفته و این نهاد در حال اجرای پروژه بزرگی در قلعه گنج است و نگرانی وجود دارد دستاوردهای احتمالی این نهاد حکومتی به پای سازمانهای بین المللی با اهداف خاص گذاشته شود. یکی از مهمترین اهداف پروژه‌های UNDP در کشورهای در حال توسعه، گسترش دموکراسی غربی و حضور فعال زنان در عرصه‌های اجتماعی است که باید دید تعاریف این نهاد بین المللی با تعاریف انقلاب اسلامی چقدر همخوانی دارد تا بودجه و تلاش های بنیاد مستضعفان به پای این سازمانهای بین المللی نوشته شود. آیا توانمند سازی زنان روستایی ایران با اهداف پروژه‌های بین المللی می‌تواند ما را به اهداف اقتصاد مقاومتی نزدیک کند؟ و آیا توانمندسازی جنسیتی در قالب پروژه ترسیب کربن از سوی سازمانهای بین المللی با اهداف نظام اسلامی ایران همخوانی دارد؟
دیدگاه تان را بنویسید