ماجرای ملاقات طایفه‌ای از اجنه با امام‌حسین (ع)

خبرگزاری تسنیم: در کتاب اللهوف سید بن‌ طاووس و تسلیه‌المجالس از امام صادق (ع) روایت شده است : گروه‎هایى از مؤمنین جنّ آمدند و عرض کردند: ای ولیَ ما، ما شیعیان و یاران شماییم؛ یَا مَوْلَانَا نَحْنُ شِیعَتُکَ وَ أَنْصَارُک» هر چه خواهید دستور دهید، اگر دستور بدهى که همه دشمنان تو کشته شود و تو از جاى خود حرکت نکنى ما دستور را اجرا مى‏‎کنیم. حضرت فرمود: خداوند به شما پاداش نیک بدهد و فرمود: مگر نخوانده‎‏اید قرآنى را که به جدم رسول خدا فرود آمده است که می فرماید: اگر در میان خانه‎‏هاى خود باشید آنکه مرگ بر ایشان مقدّر شده است به سوى بستر مرگ خویش می‎روند؛ قُلْ لَوْ کُنْتُمْ فِی بُیُوتِکُمْ لَبَرَزَ الَّذِینَ کُتِبَ عَلَیْهِمُ الْقَتْلُ إِلى‏ مَضاجِعِهِمْ(آل‎عمران154)». بر اساس این فراز از روایت، طایفه‎ای از اجنه شیعه و موالیان اهل عترت(ع) وجود دارند که در آن زمان به نصرت امام شتافتند اما امام اذن ندادند و با آیه‎ای از قرآن مانند منازل گذشته، از شهادت‎خود خبر دادند در ادامه امام حسین علیه‎السلام فرمودند: «اگر من در هر و وطن خود بمانم پس این مردم نگونسار به چه وسیله آزمایش شوند؛ فَبِمَا یُمْتَحَنُ هَذَا الْخَلْقُ الْمَتْعُوسُ» و چه‏ کسى در قبر من جایگزین خواهد شد؟ جایى که خداوند، آن روز که بساط زمین را گسترش داد (روز دحوالارض) آن جاى را براى من برگزید و «پناهگاه شیعیان و دوستان ما قرار داد تا عملها و نمازهاشان آنجا پذیرفته و دعایشان مستجاب شود و شیعیان ما آنجا سکونت کنند تا در دنیا و آخرت در امان باشند؛ جَعَلَهَا مَعْقِلًا لِشِیعَتِنَا وَ مُحِبِّینَا تُقْبَلُ أَعْمَالُهُمْ وَ صَلَوَاتُهُمْ وَ یُجَابُ دُعَاؤُهُمْ وَ تَسْکُنُ شِیعَتُنَا فَتَکُونُ لَهُمْ أَمَاناً فِی الدُّنْیَا وَ فِی الْآخِرَةِ». بر اساس این فراز از روایت، امام علیه‎السلام بخشی از علت خواست خداوند نسبت به قیام‏‎شان را در چند مورد بیان می‎فرمایند: 1ـ آزمون و امتحان مردم 2ـ به برکت قبر مطهرشان اعمال و نماز شیعیان مورد پذیرش واقع و دعایشان مستجاب می‏‎شود 3 ـ محل دفن حضرت مکان سکونت و امان شیعیان در دنیا و آخرت خواهد شد. اما امام حسین علیه‎السلام برای اینکه به جنیان میزان توان الهی خود نسبت به آنها را در مواجهه با دشمن بیان کنند، با استناد به آیه‎ای از قرآن اینطور فرمودند: به خدا قسم ما به این کار از شما تواناتریم و لکن مرحله‎‏اى است آزمایشى«تا راه براى هر کس که هلاک شود و یا زندگى جاوید یابد روشن و نمایان شود؛ ‏ لِیَهْلِکَ مَنْ هَلَکَ عَنْ بَیِّنَةٍ وَ یَحْیى‏ مَنْ حَیَّ عَنْ بَیِّنَة(انفال42)». متن روایت: وَ أَتَتْهُ أَفْوَاجٌ مِنْ مُؤْمِنِی الْجِنِّ فَقَالُوا لَهُ یَا مَوْلَانَا نَحْنُ شِیعَتُکَ وَ أَنْصَارُکَ فَمُرْنَا بِمَا تَشَاءُ فَلَوْ أَمَرْتَنَا بِقَتْلِ کُلِّ عَدُوٍّ لَکَ وَ أَنْتَ بِمَکَانِکَ لَکَفَیْنَاکَ ذَلِکَ فَجَزَاهُمْ خَیْراً وَ قَالَ لَهُمْ أَ مَا قَرَأْتُمْ کِتَابَ اللَّهِ الْمُنْزَلَ عَلَى جَدِّی رَسُولِ اللَّهِ ص فِی قَوْلِهِ‏ قُلْ لَوْ کُنْتُمْ فِی بُیُوتِکُمْ لَبَرَزَ الَّذِینَ کُتِبَ عَلَیْهِمُ الْقَتْلُ إِلى‏ مَضاجِعِهِمْ‏ فَإِذَا أَقَمْتُ فِی مَکَانِی فَبِمَا یُمْتَحَنُ هَذَا الْخَلْقُ الْمَتْعُوسُ وَ بِمَا ذَا یُخْتَبَرُونَ وَ مَنْ ذَا یَکُونُ سَاکِنَ حُفْرَتِی وَ قَدِ اخْتَارَهَا اللَّهُ تَعَالَى یَوْمَ دَحَى‏ الْأَرْضَ وَ جَعَلَهَا مَعْقِلًا لِشِیعَتِنَا وَ مُحِبِّینَا تُقْبَلُ أَعْمَالُهُمْ وَ صَلَوَاتُهُمْ وَ یُجَابُ دُعَاؤُهُمْ وَ تَسْکُنُ شِیعَتُنَا فَتَکُونُ لَهُمْ أَمَاناً فِی الدُّنْیَا وَ فِی الْآخِرَةِ وَ لَکِنْ تحْضُرُونَ یَوْمَ السَّبْتِ وَ هُوَ یَوْمُ عَاشُورَاءَ وَ فِی غَیْرِ هَذِهِ الرِّوَایَةِ یَوْمُ الْجُمُعَةِ الذِی فِی آخِرِهِ أُقْتَلُ وَ لَا یَبْقَى بَعْدِی مَطْلُوبٌ مِنْ أَهْلِی وَ نَسَبِی وَ إِخْوَانِی وَ أَهْلِ بَیْتِی وَ یُسَارُ رَأْسِی إِلَى یَزِیدَ بْنِ مُعَاوِیَةَ لَعَنَهُمَا اللَّهُ فَقَالَتِ الْجِنُّ نَحْنُ وَ اللَّهِ یَا حَبِیبَ اللَّهِ وَ ابْنَ حَبِیبِهِ لَوْ لَا أَنَّ أَمْرَکَ طَاعَةٌ وَ أَنَّهُ لَا یَجُوزُ لَنَا مُخَالَفَتُکَ لَخَالَفْنَاکَ وَ قَتَلْنَا جَمِیعَ أَعْدَائِکَ قَبْلَ أَنْ یَصِلُوا إِلَیْکَ فَقَالَ لَهُمْ ع وَ نَحْنُ وَ اللَّهِ أَقْدَرُ عَلَیْهِمْ مِنْکُمْ وَ لَکِنْ‏ لِیَهْلِکَ مَنْ هَلَکَ عَنْ بَیِّنَةٍ وَ یَحْیى‏ مَنْ حَیَّ عَنْ بَیِّنَة. گروه‎هایى از مؤمنین جنّ آمدند و عرض کردند: آقا، ما شیعیان و یاران شماییم هر چه خواهید دستور دهید، اگر دستور بدهى که همه دشمنان تو کشته شود و تو از جاى خود حرکت نکنى ما دستور را اجرا مى‏‎کنیم، حضرت فرمود: خداوند به شما پاداش نیک بدهد، و فرمود: مگر نخوانده‎‏اید قرآنى را که به جدیم رسول خدا فرود آمده است؟ که می فرماید: اگر در میان خانه‎‏هاى خود باشید آنکه مرگ بر ایشان مقدّر شده است به سوى بستر مرگ خویش می‎روند (و گذشته از این) اگر من در هر و وطن خود بمانم پس این مردم نگونسار به چه وسیله آزمایش شوند و چه‏ کسى در قبر من جایگزین خواهد شد؟ جایى که خداوند، آن روز که بساط زمین را گسرتد آن جاى را براى من برگزید و پناه‏گاه شیعیان و دوستان ما قرار داد تا عملها و نمازهاشان آنجا پذیرفته و دعایشان مستجاب شود و شیعیان ما آنجا سکونت کنند تا در دنیا و آخرت در امان باشند، اما شما روز شنبه که روز عاشورا است حاضر شوید (و در روایت دیگر روز جمعه است) روزى که من در پایان آن روز کشته خواهم شد و پس از کشته شدن من، دشمنان من به دنبال ریختن خون کسى از عائله و فامیل و برادران و خاندان من نخواهند بود و سر بریده من به نزد یزید بن معاویه فرستاده خواهد شد، جنّیان گفتند: اى حبیب خدا و فرزند حبیب خدا, به خدا قسم اگر نه این بود که دستورات تو لازم الاجراست و ما را به مخالفت آن راهى نیست، در این مورد مخالفت می کردیم و همه دشمنان تو را پیش از آنکه دسترسى به تو پیدا کنند مى‏‎کشتیم، فرمود:به خدا قسم ما باین کار از شما تواناتریم و لکن مرحله‎‏اى است آزمایشى تا راه براى هر کس که هلاک شود و یا زندگى جاوید یابد روشن و نمایان شود.