آقای نماینده، ناسلامتی وکیل ملتی!

قانون: فصل، فصل تابستان است و خانه به‌دوشان پرسه‌زنان در خیابان به دنبال بنگاه املاکی می‌گردند تا بلکه بتوانند با چندرغاز پولی که در دست دارند خانه‌ای را رهن کنند هرچند که این رهن ممکن است به صورت کامل نباشد و مجبور شوند مبلغی را نیز به عنوان اجاره بها پرداخت کنند.

این روزها بنگاه‌های املاک در تهران شلوغ است؛ نه اشتباه نکنید مردم پولدار نشده‌اند تا در مناطق بالا، خانه‌هایی با متراژ بالاتر بخرند بلکه حسب عادت سالیانه‌شان به دنبال اجاره خانه می‌‌گردند تا بار خانه به‌دوشی‌شان بر زمین گذاشته شود تا سال دیگر.

اگر به نرخ اجاره بهای مسکن که اواسط اردیبهشت ماه سال جاری توسط روزنامه «هفت صبح» و ظاهرا با تحقیقات میدانی در تهران و در قالب جدول منتشر شد نگاهی بیندازید خوب متوجه می‌شوید که اظهارنظرها درباره افزایش 30 درصد اجاره بها گزاف نیست و شاید کمتر خانواده‌ای موفق به اجاره مسکن در مناطق مرکزی و بالای شهر تهران شوند. با این حال اگر کسی از حد متوسط به بالای جامعه باشد شاید بتواند از عهده این اجاره‌ها برآید.

امروز خبری در خبرگزاری مهر منتشر شد که طی آن نماینده شبستر در مجلس شورای اسلامی اعلام کرده است «برخی وکلای ملت اعلام کردند که با توجه به افزایش اجاره بها امکان تهیه (رهن) مسکن با 100 میلیون تومان را ندارند بنابراین مجلس در حال پیگیری این موضوع است».

با خواندن این خبر سری به بخش اجاره مسکن در «راهنمای همشهری» زدیم تا ببینیم مزنه چند است و آیا یک نماینده مجلس که می‌خواهد در رفاه نسبی زندگی کند به چه مقدار پول برای رهن کامل خانه نیاز دارد. منطقه کریمخان-ویلا از مناطق خوب و متوسط به بالای تهران است. برای رهن کامل یک خانه 120 متری که کم‌واحد باشد و دو خواب نیز داشته باشد مبلغی در حدود 50 میلیون تومان برای رهن کامل نیاز است. یا مثلا در شهرک غرب برای اجاره خانه‌ای 120 متری با سه خواب، با پارکینگ و انباری به 85 میلیون تومان برای رهن کامل این خانه نیاز است. نمونه‌هایی از این دست فراوان است، لذا اظهرمن‌الشمس است که با 100 میلیون تومان می‌توان در یکی از مناطق خوب تهران خانه‌ای را با رفاه نسبی اجاره کرد.

البته ناگفته پیداست که در مناطق اعیان‌نشین تهران به مراتب باید پول بیشتری داشته باشید تا بتوانید خانه‌ای را با فول امکانات رهن کنید، اما آیا در شأن نماینده مردم در مجلس شورای اسلامی است که خود را دور از واقعیت‌های زندگی غالب موکلانش ببیند و خود را تافته‌ای جدابافته از مردم بداند، نماینده‌ای که به تعبیر بنیانگذار جمهوری اسلامی باید ساده‌زیست بوده و در فکر مستضعفان و محرومان جامعه باشد.

«... خود را به ساده زیستن عادت دهید و از تعلق قلب به مال و منال و جاه و مقام بپرهیزید. مردان بزرگ که خدمت‌های بزرگ برای ملت‌های خود کرده‌اند، اکثراً ساده‌زیست و بی‌علاقه به زخارف دنیا بوده‌اند». (صحیفه امام، جلد 18، ص471).

«توجه داشته باشند رئیس جمهور و وکلاى مجلس از طبقه‏‌اى باشند که محرومیت و مظلومیت مستضعفان و محرومان جامعه را لمس نموده و در فکر رفاه آنان باشند، نه از سرمایه‌داران و زمین‌خواران و صدرنشینان مرفه و غرق در لذات و شهوات که تلخى محرومیت و رنج گرسنگان و پابرهنگان را نمی‌توانند بفهمند»(صحیفه امام/ج21/ ص422)

اینها تنها چند نمونه‌ از تعابیری است که امام خمینی(ره) درباره ویژگی‌های یک نماینده مجلس بکار برده‌اند اما آیا درخواست مبلغ 100 میلیون تومان و بالاتر برای رهن مسکن برای چنین نماینده‌ای شایسته اوست و آیا این نمایندگان با چنین درخواست‌هایی که حس تبعیض را در جامعه روا می‌دارد می‌توانند وکالت مردم در بهارستان را برعهده گیرند.

ناگفته نماند که اگر وضعیت اقتصادی مردم و کشور بسامان بود و دیگر مستضعفی در جامعه یافت نمی‌شود کسی منکر دستیابی نماینده مجلس به بهترین امکانات نبود اما آیا در چنین شرایط اقتصادی می‌توان بیش از 100 میلیون تومان برای رهن یک خانه درخواست کرد؟! قدری به خود آیید و منصفانه به این سوال پاسخ دهید که چطور یک نماینده می‌تواند کاخ‌نشین باشد و ادعای همنشینی با کوخ‌نشینان را سر دهد؟