بحث بر سر مجاز یا غیرمجاز بودن ماهواره یعنی شکست

چرخه نخست فرایند امنیت اخلاقی که همان تولید است در جامعه مورد غفلت واقع شده است. در حالی که جامعه برای دستیابی به آخرین اطلاعات همپای جهان تلاش می کنند ما هنوز بر سر مجاز یا غیرمجاز بودن ماهواره بحث می کنیم که این یک شکست است. در مورد راهکارهای پیشنهادی برای مقابله با پدیده بدحجابی در جامعه ، عفاف و حجاب بخشی از امنیت اخلاقی است. فرایند امنیت اخلاقی در جامعه در سه مرحله تولید، نگهداری و توسعه و تکامل تعریف می شود که متاسفانه در جامعه ما چرخه نخست فرایند امنیت اخلاقی که همان تولید است مورد غفلت واقع شده و متولیانی که باید با رفتار، کردار و اعمال خود به موضوع امنیت اخلاقی توجه کنند غافلند. خانواده ها در مورد امنیت اخلاقی حرف برای گفتن زیاد دارند و این نشان از آن دارد که عوامل تاثیرگذار بر امنیت اخلاقی متعدد است که می توان به اقتصاد، فرهنگ و... اشاره کرد. جایگاه امنیت خلاقی در نظام آموزشی ما مشخص نیست در حالی که تمام مسئولان حرف می زنند ولی آیا یک جوان پس از فارغ التحصیل شدن از نظام آموزشی با معیارها و تعریفهای سند چشم انداز از نظر علمی و اخلاقی مطابقت دارد؟ حوزه فرهنگ و رسانه اعم از مطبوعات، موسیقی، تئاتر، سینما، تلویزیون و... آیا توانسته نقش خود را در امنیت اخلاقی جامعه ایفا کند. در حالی که بیگانگان بحث تهاجم نرم را جدی گرفته اند ولی ما هنوز آن را جدی نگرفته ایم در حالی که هدف اصلی جنگ نرم نا امن کردن محیط اخلاقی جامعه است. تکنولوژی و سرعت اطلاعات در جهان از نسل به روز و ساعت و ثانیه تبدیل شده است. آیا ما توانسته ایم مدیریت مناسبی بر جهانی شدن داشته باشیم در حالی که هنوز بر سر مجاز یا غیر مجاز بودن ماهواره درگیریم و جهان به سرعت پیش می رود و جوان هم نیاز دارد همپای جهان پیش برود. وقتی تهاجم نرم، مشکلات سیاسی و اجتماعی جامعه با عدم مدیریت مناسب در حوزه آموزش و فرهنگ را کنار هم قرار دهیم نشان دهنده پیچیدگی موضوعی به نام امنتیت اخلاقی است که باید همه برای آن بسیج شوند. پلیس مسئولیت نگهداری از امنیت اخلاقی را دارد نه اینکه امنیت اخلاقی را تولید کند در حالی که همه توقع دارند پلیس باید با بدحجابی برخورد کند. متاسفانه در جامعه ما فرهنگ سیاسی شده و موضوعات اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی همه در هم تنیده شده است. از سوی دیگر فرهنگ در جامعه ما از بالا به پایین شده یعنی برای مردم تعیین و تکلیف می کنیم در حوزه فرهنگ چه کنند و چه نکنند و این موجب واکنش جامعه می شود. مدیران و خدمتگذاران کشور الگوهای مردم هستند حال وقتی این مدیران با منازعات سیاسی نوعی بی اعتمادی را در جامعه ترویج می کنند مردمی که نمی توانند فریاد بزنند به این بداخلاقیهای سیاسی و فرهنگی واکنش نشان می دهند. بهار و تابستان به علت گرمی هوا مردم می خواهند در پوششهای خود راحت تر باشند و برخی هم که رعایت شئونات و قوانین را در پوشش ندارد با برخورد پلیس مواجه می شوند که این امری عادی است. در کشور انگلستان قانونی تعریف شده تا شهروندان تنها مجاز به دیدن برخی شبکه های ماهواره ای باشند و اگر این تعریف در ایران انجام شود منطقی است. حال یک پرسش و آن این است که آیا تحریم ماهواره در ایران موفقیت آمیز بوده است؟ آیا مردم استفاده نمی کنند؟ حال که با نهی کردن نتوانستیم مساله ماهواره را حل کنیم باید جایگزینی برای آن تعریف کنیم. وقتی ما می توانیم با پخش برخی سریالهای جذاب ماهواره را خاموش کنیم چرا این جذابیت را در رسانه بیشتر نکنیم و این نیاز به یک پشتوانه دارد. حال آنکه استخرها تبدیل به رستوران و تئاترها و سینماها تجاری و کتاب فروشی ها هم هم آرام آرام ساندویچ فروشی می شوند. مسئولان باید بدانند که فرهنگ سازی در جامعه هزینه بر است ولی آسیبهای غفلت از فرهنگ هزینه زیادی را برای جامعه و دولتها به همراه دارد.