قندخون بالا به کدام اندام‌ها آسیب می زند؟

 هادی شهراد بجستانی، در گفتگو با رادیو سلامت با بیان اینکه دیابت به دو دسته نوع یک و دو تقسیم می‌شود، افزود: دیابت نوع یک از نوزادی تا ۳۵ سالگی شیوع دارد، اما بیشتر در دوران بلوغ مشاهده می‌شود و ۱۰ درصد از موارد را شامل می‌شود.

وی با بیان اینکه انسولین دروازه ورود قند به داخل سلول است، تاکید کرد: در دیابت نوع یک به علت مسائل ایمنی، سلول‌های بتای لوزالمعده که مولد انسولین هستند از بین می‌روند که این موضوع با انسولین کنترل می‌شود؛ اما در دیابت نوع دو، سلول‌های لوزالمعده تولید کننده انسولین، کم هستند و یا انسولینِ ترشح شده برای بدن کافی نیست.

بجستانی با بیان اینکه اگر میزان انسولین با قندخون فرد همخوانی نداشته باشد با مصرف دارو مشکل حل می‌شود، ادامه داد: قندخون در هنگام ناشتا - بیش از هشت ساعت ناشتایی - باید زیر ۱۰۰ میلی گرم در دسی لیتر باشد. اگر میزان آن بین ۱۰۰ تا ۱۳۵ میلی گرم در دسی لیتر باشد فرد را پیش دیابت و اگر قند بالای ۱۳۶ باشد فرد را مبتلا به دیابت تلقی می‌کنیم.

وی با تاکید بر اینکه افراد پرخطر بعد از ۴۰ سالگی باید هر سال قندخون خود را کنترل کنند، گفت: افراد عادی جامعه، هر سه سال یک بار باید آزمایش قندخون را انجام دهند. چاقی، اضافه وزن، سابقه فامیلی و دیابت در بارداری از عوامل خطر آن محسوب می‌شود.

بجستانی با بیان اینکه برخی افراد به به دیابت و عوارض دیابت کنترل نشده بی توجه هستند، تاکید کرد: بی توجهی به درمان دیابت باعثِ رسوب قند در عروق می‌شود. کلیه، چشم، پا، قلب و عروق تحت تأثیر قندخون بالا آسیب می‌بینند. قندخونِ بالا، باید پایین بیاید تا در جدار عروق رسوب نکند.

این فوق تخصص غدد و متابولیسم، با تاکید بر اینکه بیماران دیابتی باید از میزان قندخون نرمال آگاهی داشته باشند، اظهار داشت: افراد مبتلا به دیابت باید تحت نظر پزشک جدول‌هایی تهیه کنند که این جدول، جدولِ قند نام دارد و به طور هفتگی یا ماهانه قندخون خودشان را چک و در آن قید کنند تا هنگام مراجعه به پزشک، جدول را همراه داشته باشند.

مهر