عربستان منطقه را به آتش کشیده است
عربستان کبریت را دستش گرفته است و دانه دانه آتش می‌زند. برای همین همه جا را به آتش کشیده است.
دیپلماسی ایرانی: یکی از بارزترین افراد روس مقیم نیویورک در پاسخ به سوال من که آیا حمایت مالی ترکی - عربستانی از داعش و جبهه النصره و گروه های مشابه آنها پایان یافته است؟ گفت: «جان کری، وزیر امور خارجه امریکا به سرگئی لاوروف، وزیر امور خارجه روسیه در یکی از دیدارهایشان گفت که حمایت مالی آنها همچنان ادامه دارد. اما بعدا از این حرف خود عقب نشست. به هر حال می دانیم چه کسی به القاعده پول می دهد یا چه کسی به آن پول داد و از آن علیه ما در افغانستان استفاده کرد.»
درباره لبنان پرسید، جواب دادم: «به سمتی می رود که یک کشور از هم پاشیده بشود. نه رئیس جمهور دارد و نه دولتی برگزیده، یک دولت لنگ فعلا سر کار است. اداره ها و نهادهای آن میان طوایف و مذاهب توزیع شده اند.»
نظر داد: «آیا واقعا حالتان تا این اندازه بد است؟ حداقل تا حالا جنگی در کشورتان در نگرفته است.» جواب دادم: «وضعیتش در مقایسه با اوضاع بسیاری از کشورهای منطقه قابل قبول است. اما عوامل انفجار و جنگ موجود است و هیچ کس نمی داند کی به تحرک می افتد.»
گفتم: «این دیگر به اراده ملت لبنان باز می گردد. گفته می شود تقسیم بندی ها و اعمال نفوذی هایی از خارج وجود دارد. اما اراده ملت همچنان به قوت خود باقی است.»
به دیدارمان با سوالی درباره اوکراین پایان دادم، پرسیدم: «آیا تحریم های اعمال شده علیه روسیه به دلیل اوکراین به خصوص بعد از همکاری اش با امریکا پایان خواهد یافت؟» جواب داد: «همکاری هایی وجود دارد اما اختلافاتی هم هستند. نمی دانیم چه وقت تحریم ها رفع می شوند. ما هم به هر حال چنین چیزی را نخواسته ایم.»
بعد از آن به سراغ مقام مهمی که در موسسه ای درگیر با مسائل پناهندگان و توسعه و کمک های انسان دوستانه فعال است، رفتم. صحبت ما از لبنان آغاز شد. گفت: «خلاء ریاست جمهوری مشکلی است که باید آن را رفع کرد، نه فقط به دلیل مسائل سیاسی بلکه به دلیل مسائل ملی و انسانی. وضعیت غیر طبیعی است. نه رئیس جمهور و نه دولت فعال و برآمده نیستند. دولت تشکیل جلسه می دهد اما تصمیم های اساسی گرفته نمی شوند. موضوع پناهندگان سوری سخت و حساس است و بر سر آن در داخل لبنان اختلاف وجود دارد. برای همین باید نهادهای لبنانی کامل شوند. در کنفرانس لندن لبنان کمک خواست. با صدای بلند کمک خواست اما در برابر چه چیز؟ آموزش رسمی، بخش مهمی از برنامه های پناهندگان را تشکیل می دهد. ما از این مساله حمایت می کنیم. اما نیاز به پزشک و فرصت های شغلی نیز هست. وقتی بخشی از پرداخت حقوق پناهندگان قطع می شود تا آنها به کشورشان برگردند، چه می شود. پناهنده ای که 5 و 15 سال سن دارد وقتی بزرگ می شود، چه می شود؟ آنها که فردا به سوریه بر نمی گردند. جزئی از باندهای تبهکار می شوند. برای همین باید زندگی حداقل محترمانه ای در اردوگاه پناهندگان قانونی برای آنها به وجود
آورد.»
نظر دادم: «لبنانی ها یا بخش مهمی از آنها از تکرار تجربه پناهندگان فلسطینی می ترسند. اردوگاه ها وطن شوند و آنها دیگر باز نگردند، چنین چیزی صحیح نیست. فلسطینی ها سرزمینی ندارند که برگردند، اسرائیل سرزمین آنها را در دو مرحله اشغال کرد و اکنون آنها در وضعیت سختی قرار گرفته اند. اما سوری ها سرزمینشان موجود است و وقتی که جنگ تمام شود به آن بر می گردند. اما هیچ کس نمی داند موعد نهایی آن چه وقت است، این ترس وجود دارد که این وضعیت برای سال های زیادی طول بکشد.»
نظر داد: «با تو در این زمینه موافقم، البته بعضی پناهندگان کار پیدا کرده اند و با کمک هایی که به دست می آورند وضعیت بهتری دارند. مشکل ریاست جمهوری چیست؟»
جواب دادم: «در کل زندگی مان به عنوان کشور، به خصوص از زمان استقلال، هیچ وقت رئیس جمورمان را خودمان انتخاب نکردیم. همیشه خارجی ها و نمایندگان انتخاب می کردند. نماینده ها همیشه فرانسوی و بریتانیایی و بعدا مصری و عربستانی و سوری و امریکایی شدند. الآن ایران هم به جمع آنها اضافه شده است، الآن طوری شده است که پر کردن خلاء ریاست جمهوری نیازمند تفاهم "دو دشمن" عربستان و ایران است.»
پرسید: «عربستان چه می کند؟ چرا کمک هایش را به لبنان قطع کرد؟» جواب دادم: «برای این که از ایران احساس خطر بزرگی می کند و این گونه می بیند که لبنان تحت تاثیر تهران قرار گرفته است. عربستان مثل کشورهای دیگری شده است که دائما در امور داخلی لبنان دخالت می کنند: کمک های ما را می خواهید کنار ما بایستید یا با ما بجنگید.»
نظر داد: «عربستان کبریت را دستش گرفته است و دانه دانه آتش می زند. برای همین همه جا را به آتش کشیده است.» نظر دادم: «منطقه، سوریه و یمن و عراق و لیبی در آتش می سوزند.» نظر داد: «مناطقی نزدیک به این حریق قرار گرفته اند که آنها هم آتش می گیرند، مثل لبنان و اردن و مصر.»
پرسیدم: «عربستان چطور؟» جواب داد: «بله خطر امتداد آتش به آن جا هم بسیار زیاد است.» بعد ادامه داد: «در همه جای این منطقه یک گنبد سبز هست که آن هم مغرب است. باید به آن کمک کرد تا بتواند رشد کند و سبزی اش به کشورهای پیرامونی اش سرایت کند.»
درباره سوریه و بحران - جنگ جاری در آن پرسیدم، گفت: «از اسد بدم می آید و امیدوارم از دست او خلاص شویم. اما آمادگی او برای ویرانی داعش خوشحالم کرد، و حزب الله از مهمترین عواملی بود که در تحقیق این دستاورد مهم مشارکت کرد. این به آن معنا نیست که ما با اسد هستیم. اما برای خلاص شدن از او باید صبر کرد. الآن مبارزه با داعش مهمتر است.»
دیدگاه تان را بنویسید