ایام به کام

اگر نفت و شعر تنها یک تلاقی داشته باشد، نام آن محمد علی موحد است، ادیب، شاعر و پژوهشگری که همین فردا صدساله می‌شود. هم نفت و شعر البته که در گذشته و کنون ایرانی‌ها نقش‌آفرین بوده است، شعر صدسال است که پناهی برای جامعه ایرانی بوده؛ آنقدر که حتی اغراق نیست سیاحان ما را به شاعرانگی‌مان بشناسند تا سازه‌های تاریخی و سرزمینی چهارفصل و نفت هم که از همان زمان اکتشاف تا همین امروز نقش انکارناپذیری در شیوه زندگی‌مان داشته است. محمدعلی موحد هم در همه صد سال گذشته به همان میزان مقالات شمس را احیا کرده در قصه پرغصه نفت نیز قلم زده است. بیراه نیست که بگوییم نوشتن از او این هراس را به همراه دارد که از بزرگی‌اش کم کند! چه اینکه آنقدر در این عمر گرانمایه کار کرده و اثر به جا گذاشته که سیاهه آن هم در یک یادداشت کوتاه امکان‌پذیر نیست. پناه بردن به اطلاعات ویکی‌پدیایی هم به نوعی تنزل این پژوهشگر به سال تولد و داده‌های معمول زندگی اوست، اما شاید بد هم نباشد بدانیم محمدعلی موحدی که همین فردا صدساله می‌شود متولد تبریز است و از حدود 80 سال پیشی که برای تحصیلات عالی به تهران آمد تا همین امروز آثار بسیاری را تالیف کرده که هر کدام می‌تواند مرجعی مهم برای آیندگان باشد.