اقتصاد مقاومتی؛ بیم‌ها و امیدها
اقتصاد ایران، علاوه بر درمان بیماری‌های مزمن و ساختاری، به مقاوم‌سازی بنیادین نیازمنداست تا در برابر توفان‌های سهمگین داخلی و خارجی استوار بماند و سرخم نکند. اقتصاد ایران را از داخل، سوء تدبیرهای سنواتی مدیریتی و فساد اقتصادی تهدید می‌کند و از بیرون گرفتار چشم های نامحرمی است که به آن طمع دارند و به‌سبب کینه‌توزی بالندگی آن را برنمی‌تابند و با محاق تحریم، حاشیه‌نشینی آن را اراده می‌کنند! و اکنون، ایران مصمم است تا با اقتصادی که از درون زایش و رویش می‌یابد و به بیرون گرایش و نگرش دارد، بالندگی را تجربه کند وچرخه « حماسه» را به کمال رساند؛ اراده‌ای که اگر در عرصه‌ی اجرا، تحقق نیابد آرمانهایی بلند، تنها درحد «آرزو» باقی‌می‌مانند.
سیاستهای آرمانی اما دست‌یافتنی اقتصادمقاومتی علاوه بر اراده‌ی اجرای آن توسط قوای سه‌گانه، به وحدت و عزم ملی و دورکردن فضای کشور از چالش‌های بی‌ثمر سیاسی ورقابت‌های جناحی منوط‌است؛ رقابتهای بی‌مبنای آنهاکه نگران«اصول» هستنداما گاه از« اصل» هم عدول می‌کنند و آنها که دم از « اصلاحات» می زنند اماگاهی «اصلاحات» راهم به مذبح می برند! برای تحقق اقتصاد مقاومتی، باید ابتدا در برابر دعواهای بی‌حاصل سیاسی مقاومت‌کرد و سپس نقد را با انصاف و تحمل پیوند زد و از تخریب و بی انصافی و کم‌تحملی دور ماند! در این میان، این نکته را نیز باید مدنظر داشت که گفتمان اقتصاد مقاومتی نباید به معنای اقتصاد ریاضتی تعبیرشود و نباید رویکرد جهادی، انعطاف پذیر، فرصت‌ساز، مولد، درون‌زا، پیشرو و برون گرای آن، تنها در واژه‌ی «ریاضت» خلاصه گردد و هر اقدامی به نام اقتصاد مقاومتی تخطئه شود! چراکه اصول 24 گانه سیاستهای کلان اقتصاد مقاومتی یک مجموعه‌ی به هم پیوسته است و نمی توان بخشی را پذیرفت و قسمتی را نفی‌کرد. این روزها، پیام ها، بیانیه ها، سخنرانی ها و اعلام حمایت‌ها از سیاستهای اقتصادمقاومتی، فضای رسانه‌ای کشور را پر کرده است؛ قوای سه‌گانه برای تحقق آن اعلام آمادگی و پیرامون آن دستورالعمل و بخشنامه صادر می‌کنند. واژه‌ی «اقتصاد مقاومتی» پرتکرارترین واژه‌ی اخبار صدا وسیما ،مطبوعات و خبرگزاری ها ست. خطابه ها و سخنرانی ها بدون این واژه معنا پیدا نمی‌کند. اما نگرانی آن است که این واژه را آنقدر تکرار کنند و برای تحقق آن گامی برندارند که مردم خسته و ناامید شوند.چرا که، پس از 8 سال، هنوز از میزان تحقق سند چشم انداز بیست ساله کسی مطلع نیست، اجرای سیاستهای اصل44 و خصوصی سازی در هاله‌ای از ابهام است و هنوز دولت فربه و همه کاره‌ی اقتصاد ایران بشمار می آید. مبارزه با فساد و مفسدان اقتصادی نتیجه ملموسی در پی نداشته‌است و هر روز از فساد بزرگتری رونمایی می شود! این واقعیتها، نگرانی از مقاومت در برابر اقتصاد مقاومتی و مصادره به مطلوب شدن آن توسط جریانهای سیاسی را دامن می زند. آیا دولت تدبیر و امید، برای تحقق واقعی «اقتصاد مقاومتی» تدبیر می‌کند و امید را برای ارایه‌ی زمان‌بندی مشخص و تعیین شاخص‌های قابل ارزیابی این تحقق، افزون می‌سازد؟!
منبع: خبرآنلاین
دیدگاه تان را بنویسید