تعیین تجهیزات فردی مناسب هر شغل در معاینات بدو استخدام طب کار
سلامتی یکی از مهم‌ترین سرمایه‌های هر فرد است که تاثیر بسیار زیادی در سلامت روحی و روانی و کیفیت زندگی فردی و شغلی وی دارد. متاسفانه عوامل تهدیدکننده سلامتی در تمام محیط‌ها می‌تواند برای فرد خطر آفرین باشد. در نتیجه پیشگیری از ایجاد هرگونه آسیبهای ناشی از کار در افراد و رعایت اصول ایمنی یکی از اولویت‌های اصلی در محیط کار است. یکی از بهترین راه‌های جلوگیری از بیماریهای شغلی ، استفاده از انواع تجهیزات حفاظت فردی در محیط کار است.
با استفاده از وسایل حفاظت فردی مناسب در هر شغل حتی با وجود مخاطرات شغلی میتوان تا حدود زیادی از بروز حادثه و آسیب شغلی جلوگیری کرد. در معاینات بدو استخدام طب کار با توجه به مخاطرات شغلی تعیین شده توسط کارشناس بهداشت حرفه ای ، نوع تجهیزات حفاظت فردی مناسب هر شغل به فرد توصیه می‌شود. در زیر کاربرد برخی از این نوع تجهیزات را با هم بررسی می‌کنیم.
کلاه ایمنی
حفاظت از سر و جمجمه خصوصا در مشاغل ساختمانی، معادن، مهندسین عمران و معمار و… که احتمال سقوط اشیا روی سر فرد زیاد است بسیار اهمیت دارد. حفاظت از سر در بیشتر موارد با کمک کلاه ایمنی انجام می‌شود. کلاه ایمنی باید سبک، عایق و متناسب با کار فرد باشد. مهم‌ترین ویژگی کلاه ایمنی توانایی مقاومت در برابر ضربه است. انواع کلاه ایمنی در کلاس‌های A/B/C ساخته می‌شود.
- کلاس A برای مشاغلی همچون معادن
- کلاس B برای حفاظت سر و جمجمه از جریان برق
- کلاس C جهت مشاغل سبک‌تر
عینک ایمنی
انواع عینک‌های ایمنی بر اساس جنس، عملکرد، شکل ظاهری تقسیم‌بندی می‌شوند.
- عملکرد: محافظت در برابر صدمات مکانیکی، محافظت در برابر اشعه، محافظت در برابر اجسام خارجی، محافظت در برابر تابش و گرما
- جنس: جنس محافظ‌های چشم می‌تواند از پلی کربنات، استات و یا PETG باشد.
- شکل ظاهری: تقسیم محافظ صورت و چشم با توجه به شکل آنها شامل عینک‌های ایمنی، چشم پوش‌های ایمنی (با گردش مستقیم هوا، با گردش غیر مستقیم هوا، بدون گردش هوا) و شیلدهای صورت (شیلد حفاظتی قابل نصب رو سر و صورت ،شیلد حفاظتی قابل نگه‌داشتن با دست)
دستکش
- دستکش لاتکس: این دستکشها از لاتکس طبیعی ساخته شده‌است و خاصیت ارتجاعی دارد. در مقابل اسیدها، بازها، نمکها و کتونها مقاومت نسبی دارد این دستکشها جهت استفاده افراد شاغل در محیط‌هایی که در تماس با مواد غذایی ، مونتاژ وسایل الکتریکی، تهیه وسایل پزشکی و … مناسب است.
- دستکش نئوپرن: جنس این دستکش از لاستیک مصنوعی پیشرفته است که در برابر موارد نفتی مقاومت بهتری نسبت به انواع لاتکس دارد. مقاومت در مقابل اسیدهای سوز آور، الکلها، جوهرها، خنک‌کننده‌ها، کتونها، چربی‌ها،دترجنت‌ها و… از ویژگی‌های این دستکش است. در مشاغل صنایع شیمیایی، پتروشیمی، رنگ آمیزی، شستشوی صنعتی، پروسه‌های چربی زدایی و… استفاده از این دستکش ارجحیت دارد.
- دستکش نیتریل: یک نوع لاستیک مصنوعی است. تحت عناوین NBR و اکریلونیتریل یا بوتادین نیز شناخته می‌شود.
- دستکش وینیل: جنس این دستکشها از PVC است. در برابر همه PHها بجز اسیدسولفوریک مقاومت دارد.
- دستکش‌های چرمی: این دستکشها در مقابل جرقه های الکتریکی ،گرمای متوسط و سطوح ناهموار از دست‌ها محافظت می‌کند. مشاغلی همچون جوشکاری بیشترین استفاده از این دستکش را دارد.
- دستکش‌های آلومینومی: این دستکشها در مشاغلی همچون جوشکاران، کارگران کوره، شیشه گران و ریخته گران استفاده می‌شود.
- دستکش‌های آرامیدی: آرامید یک ماده سنتتیک است که در مقابل گرما و سرما مقاومت خوبی دارد. مشاغلی که با این مخاطرات در تماس هستند بهتر است از این نوع دستکش استفاده کنند.
لباس کار مناسب
در برخی مشاغل با توجه به نوع کار فرد، امکان بریدگی و تماس بدن با مواد شیمیایی، تشعشعات، برخورد با ابزار، تماس با مواد عفونی، سقوط و …وجود دارد. برای حفاظت فرد از این موارد میتوان از وسایل زیر استفاده کرد.
لباس کار: برای حفاظت فرد از اینگونه خطرات شغلی میتوان از جلیقه ایمنی،لباس های بلند و سراسری ،ژاکت های ایمنی و … استفاده کرد. این لباس‌ها بسته به کاربرد آن از کاغذ، پنبه، پشم، چرم، لاستیک، فلز و … ساخته می‌شوند.
نکات ایمنی مرتبط با لباس کار
- لباس کار بایستی با توجه به مخاطرات موجود در هر شغل انتخاب شده تا از بروز خطرات تا حد ممکن جلوگیری نماید.
- لباس کار بایدمتناسب با ابعاد بدنی کارگر باشد و هیچ قسمت از آن آزاد نباشد. کمر آن همیشه بسته و جیب‌های آن کوچک بوده و حتی‌الامکان تعداد جیب‌ها کم باشد.
- کارگرانی که با انواع ماشین‌آلات کار می‌کنند باید لباس کاری داشته باشند که هیچ قسمت از آن باز و یا پاره نباشد.
- بستن کراوات، آویزان نمودن زنجیر، ساعت، کلید و نظایر آنها روی لباس کار اکیداً ممنوع است.
- در محل کاری که احتمال خطر انفجار و یا حریق باشد، همراه داشتن مواد قابل اشتعال در لباس کارگران مربوطه اکیداً ممنوع است.
کمربند ایمنی: یکی از مهم‌ترین وسایل حفاظت از تمامی بدن خصوصا در مواردی که کار فرد در ارتفاع قرار دارد استفاده از کمربند ایمنی است. کمربند ایمنی، جان فرد را در زمان سقوط حفظ می‌کند.
کفش ایمنی
شایع‌ترین آسیبهای شغلی ایجاد شده در این عضو شامل له‌شدگی، برخورد با قطعات تیز و برنده، سوختگی و… است. کفش و چکمه‌های مخصوص کار ویژگی‌های مخصوصی دارند که با توجه به شغل فرد و عوامل تهدیدکننده در آن جهت پیشگیری از حادثه تعیین می‌شود. در بیشتر موارد این ویژگی‌ها شامل پنجه فولادی کفش جهت جلوگیری از آسیب پنجه، رویه کفش چرم (عایق برق) و یا PVC (عایق مواد شیمیایی) است. کف کفش قابل انعطاف و از موادی مانند پلی‌اورتان ساخته می‌شود.
بنابراین نوع تجهیزات حفاظت فردی مناسب برای محافظت از سلامت فرد با توجه به نوع شغل و مخاطرات فیزیکی و شیمیای موجود در محیط کار بسیار متفاوت است. تشخیص این مخاطرات و تعیین نوع وسایل حفاظت فردی تنها با انجام آزمایشات و معاینات طب کار انجام‌پذیر است. با انجام به موقع این معاینات از بروز بیماریهای شغلی، حوادث جبران‌ناپذیر و غرامت‌های سنگین پیگشیری کنید. جهت هماهنگی جهت انجام معاینات بدو استخدام و معاینات ادواری و سایر خدمات طب کار به سایت طب کار پرانا مراجعه کنید.
دیدگاه تان را بنویسید