سرویس بینالملل فردا؛ مهدی خلسه: بعد از مراسم تحلیف دونالد ترامپ رئیس جمهور جدید ایالات متحده آمریکا، تظاهراتهای مختلفی در اعتراض به انتخاب ترامپ به عنوان رئیس حمهور آمریکا برگزار شد. درباره ماهیت متکثر و تعداد شرکتکنندگان در این اعتراضات سخنان زیادی میتوان گفت.
ولی به فاصله تقریباً یک روز از ادامه اعتراضات خیابانی، شکل و شمایل اعتراضات و تصویری که رسانههای آمریکایی درباره آن به نمایش میگذاشتند تا حدی تغییر کرد. تظاهرات سراسری در آمریکا و سایر کشورهای دنیا علیه دونالد ترامپ، به پوشش راهپیمایی زنان در واشنگتن تبدیل ماهیت داد.
ظاهر این راهپیمایی و طبق ادعای رهبران فمینیست آن، افکار عمومی را با یک راهپیمایی فراحزبی که برای از بین نرفتن ارزشهای آمریکایی از جمله فمینیست و مبارزه با تبعیض نژادی و جنسیتی ایجاد شده بود، مواجه میکرد. شرکت کنندگان در این راهپیمایی خطر روحیه مردسالار ترامپ و نوع نگاه او به زنان را مورد اعتراض قرار دادند.
اما میشد از ابتدا درباره این تظاهرات و نحوه حمایتهای مالی رهبران اصلی و پشت پرده این حرکت تردید کرد. نکته اصلی در این راهپیمایی به نمایش کشیدن طبقهای از زنان روشنفکر و عمدتاً مهاجر آمریکایی بود. آنها ملغمهای از ارزشهای آمریکایی که گاهاً با خوی و فطرت طبیعی انسانی سازگاری ندارند (همچون سازگاری با مساله همجنسگرایی) و برخی از آداب دینی یا رسوم جامعهای که از آن به آمریکا مهاجرت کرده بودند را به عنوان هویتی که برای آنان ارزشافرین است، به نمایش گذاشتند.
مهمترین آنها که در رسانهها انعکاس بیشتری داشت، طرحی از تصویر دختر مسلمانی بود که روسری او با رنگ و نماد پرچم آمریکا منقش شده بود. صاحب اصلی این عکس خانم منیرا احمد است. یک زن بنگلادشی آمریکایی و البته مسلمان!
کسی که هم به زن بودن خود افتخار میکند و برای آرمانهای فمینیستی خود علیه ترامپ فریاد میکشد و هم به مسلمان بودنش. و البته بیش از این دو به آمریکایی بودن. مصاحبه منیرا احمد نشان داد که او و امثال او، برخلاف ظاهر سخنان پر از سر و صدایشان، نماد بیتفاوتی اجتماعی و سر خم کردن در برابر دنیای سرمایهداری هستند. اسلامی که او از آن دم میزند نه با رواج همجنس گرایی کار دارد، نه با اسراف و مصرف گرایی دیوانهوار جوامع سرمایه داری و نه با قتل و نسل کشی دولت کشوری که تابعیت آن را پذیرفته است.
او در فرهنگ آمریکا مانند بسیاری دیگر هضم شده است و حالا به تنها چیزی که اعتراض دارد، سیاستهای ضد مهاجرت ترامپ است. به علاوه تکرار شعارهای فمینیستی، درباره رابطه بین بدن و ذهن توانگر زنانه. فرمول سادهای هم برای این طرز تفکر وجود دارد. طراحی حجابی از جنس پرچم آمریکا برای یک زن ظاهراً مسلمان.
رسانههای لیبرالی همچون گاردین و vox از این راهپیمایی حمایت گستردهای کردند. حامیان مالی و طراحان لباس و پرچم و حتی شعار در این راهپیمایی به هیچ وجه فراحزبی نبودند. حمایت تمام عیار جنبش moveon از این راهپیمایی، و ابراز خرسندی هیلاری کلینتون، بانویی که با حمایتهای مالی فسادانگیز در انتخابات 2016 سرپا ماند، جای تردیدی باقی نمیگذارد که این راهپیمایی یک نمایش صرفاً سیاسی با بازی فمینیستی ارزشهای آمریکایی بود.
جنبش moveon که مورد حمایت ویژه سرمایهدارانی چون جورج سورس، پدر بسیاری از انقلابهای رنگی در دنیا، و پیتر بی لوییس، صاحب امتیاز یک شرکت بزرگ بیمه در آمریکا، قرار دارد، طراح اصلی این راهپیمایی بود.
شبکه foxnews که همواره حامی محافظه کاران آمریکایی بوده است، در سال 2008 و در پی حمایت شدید سایت moveon.org از کاندیدای حزب دموکرات، اعلام کرد که جنبش moveon صاحب حزب دمکرات آمریکا و جورج سورس حامی مالی اصلی moveon است.
از سال 2013 و با فوت پیتر بی لوئیس، اختیارات جنبش moveon بیشتر بر عهده تنها حامی مالی ثروتمندش، جورج سورس قرار گرفت. سورس که از انتخاب ترامپ در انتخابات 2016 عصبانی است، هفته گذشته در نشست مجمع جهانی اقتصاد، در داووس سوئیس، ترامپ را یک غاصب نامید که خواهان جنگ تجاری است. سورس حتی در مصاحبه با تلویزیون بلومبرگ اعلام کرد: «من متقاعد شدهام که ترامپ شکست خواهد خورد، نه به آن دلیل که مردمی مانند من دوست دارند وی شکست بخورد، بلکه به دلیل ایدههای متناقض خود شکست خواهد خورد که ذاتا راهنمای وی هستند.»
با وجود اظهارات سورس علیه ترامپ، به راه انداختن این راهپیمایی توسط جنبش moveon و حمایت سورس از آن بیشک حکایت از یک دعوای سیاسی و مانور قدرت برای ترساندن ترامپ دارد.
پلاکاردهای زنان معترض در مقابل برج ترامپ
هرچه هست این راهپیمایی نه ضد نظام سرمایهداری بود و نه در راستای برقراری عدالت اجتماعی و اقتصادی. این را از حضور 100 سلبریتی ثروتمند در این راهپیمایی میتوان فهمید. آنها ترامپ را فردی خطرناک و تفرقهساز نامیدند.
این راهپیمایی فقط یک تظاهرات آنتی ترامپ بود که تمام گروههای زنانه لیبرال، از فمینستها تا همجنسگراها، در آن شرکت داشتند و تمام شعارشان مبارزه با تبعیض نژادی و مخالفت با سوءاستفاده جنسیتی از زنان بود. که این هم صرفاً پوششی بود برای جنگ قدرت بین دو سرمایهدار بزرگ آمریکایی. آیا وقت تجدید نظر در ارزشهای آمریکایی زنانی که در این راهپیمایی فریب بازی قدرت سرمایهداران پشت صحنه را خوردند، فرا نرسیده است؟
دیدگاه تان را بنویسید