ما اصلاح‌طلبان کاری جز «رقیب‌هراسی» بلد نیستیم
عضو شورای سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان معتقد است این طیف جز رقیب‌هراسی و تکرار مکررات؛ کار دیگری بلد نیست و از عهده ارائه راهبرد و برنامه برنمی‌آید.
مشرق: روزنامه «کیهان» در ویژه‌های خود نوشت: خبرگزاری ایلنا از عبدالکریم حسین‌زاده که در مجلس دهم عضو فراکسیون امید بود، پرسید: «اصلاح‌طلبان این روز‌ها در شرایط مطلوبی به‌سر نمی‌برند، از یک‌سو چهره‌های شاخص این جریان در سال‌های گذشته بخش عظیمی از اعتبار اجتماعی خود را در انتخابات‌های مختلف هزینه کردند، انتخابات‌هایی که البته دستاورد مطلوبی به همراه نداشت و منجر به از دست رفتن سرمایه‌های اجتماعی این افراد شد. احزاب اصلاح‌طلب هم در امر یارگیری و کادرسازی و ساماندهی بدنه اجتماعی چندان موفق عمل نکردند. ظاهرا این دو عامل در کنار یکدیگر جریان اصلاح‌طلب را تا حدودی به بن‌بست کشانده ریشه‌ها و عوامل شرایط کنونی را در چه موضوعاتی می‌دانید؟».
وی در پاسخ گفت: از بین رفتن اعتبار و سرمایه اجتماعی برای یک جریان، امر ناگهانی نیست و به مرور زمان است.
معمولا اصلاح‌طلبان در مواجهه با این پرسش این‌گونه پاسخ می‌دهند که «قدرت نهاد‌های مقابل یا نهاد‌های انتصابی بسیار بالاست.» این بخشی از مسئله است که اتفاقا درست هم است، اما همه پاسخ را دربر نمی‌گیرد؛ معتقدم اصلاح‌طلبان برای عدم قبول مسئولیت همواره نیمی از حقیقت را گفته‌اند و بخش مهم دیگر که ناشی از مسئولیت یا عملکرد خودشان است را نادیده گرفتهاند. این کار اگر فریب مردم نباشد، پوشاندن واقعیت یا نادیده گرفتن بخشی از واقعیت است.
وی با اشاره به تکراری بودن این شگرد اصلاح‌طلبان گفت: نقد مهم‌تر این است که اصلاح‌طلبان در استفاده از این تکنیک هم دقت نمی‌کنند؛ یعنی تئوریسین‌های این جریان هنوز در حال و هوای سال ۷۶ هستند و متوجه تغییر پاردایم‌ها و تحولات جامعه نشده‌اند. دهه هفتاد جریان خط امام که بعد‌ها به نام اصلاح‌طلب مشهور شدند با ایده «رقیب‌هراسی» توانستند در حالی پیروز انتخابات شوند که این پیروزی اتفاقا برای خودشان بیش از هرکس دیگر غیرمنتظره بود.
این ایده یکبار استفاده شد و پاسخ هم داد. سال ۸۰ هم همین ایده پی گرفته شد و آقای حجاریان آن زمان ایده «فتح سنگر به سنگر» را مطرح کرد که باید سنگر‌های در اختیار رقیب را یکی یکی فتح کنیم تا بتوانیم رفرم را انجام دهیم. یعنی سال ۸۰ دوباره همین ایده استفاده شد. شاید تا اینجا منطقی بود. عجیب آنکه همین ایده در انتخابات سال ۸۴ هم تکرار شد، در سال ۸۸ هم همین ایده مطرح شد، سال ۹۲ همین و سال ۹۶ هم همین کار را کردند. در انتخابات مجلس هفتم تا نهم اصلاح‌طلبان حضور نداشتند و لیستی از آن‌ها منتشر نشد، اما در مجلس دهم هم همان ایده سال ۷۶ تکرار شد.
جالب اینجاست که برای انتخابات ۱۴۰۰ باز هم همین حرف را می‌زنند. این رفتار یعنی اصلا شما متوجه تغییر پاردایم‌ها نیستید و یک خط را گرفته‌اید و، چون یکبار با آن موفق شده‌اید، می‌خواهید همین‌طور یکنواخت آن را تکرار کنید. یعنی تا یک ایده را به ابتذال نکشند، ول‌کن ماجرا نیستند. اینجا یک نفر باید به تئوریسین‌های این جریان نهیب بزند که بس کنید.
حسین‌زاده در ادامه با متهم کردن اصلاح‌طلبان به وارونه نشان دادن حقایق گفت: بخشی از اصلاح‌طلبان به‌صورت جعلی، تبارسازی می‌کنند. حسین‌زاده با بیان این‌که اصلاح‌طلبان دچار تناقضات راهبردی و برنامه‌ای هستند، افزود: اصلاح‌طلبان تا صد سال دیگر هم اگر به این سوالات پاسخ ندهند و برای آن جوابی نداشته باشند، مجبورند مسیر تکراری خود را در یک دور باطل مدام ادامه دهند و هربار یک بز بلاگردان پیدا کنند و تقصیرات را به گردن آن بیندازند. این بز بلاگردان بیش از بیست سال است که همان ایده «رقیب‌هراسی» است.
در انتخابات ریاست‌جمهوری تصویری از کمپین آقای رئیسی در مصلی دست به دست می‌شد و این‌گونه می‌گفتند این عکس‌ها را ببینید، اگر رئیسی بیاید، بین زن‌ها و مرد‌ها دیوار کشیده می‌شود. آیا این همان موضوعی نبود که سال ۷۶ درباره آقای ناطق نوری می‌گفتند؟
دیدگاه تان را بنویسید