از کرامات شیخ مفید

پایگاه خبری فردا: محمد بن محمد بن نعمان معروف به شیخ مفید، از علمای برجسته و فقهاء و متکلمین بزرگ و از زهّاد و وارستگان کم نظیر شیعه می‌باشد که سنی و شیعه او را به علم و کمال قبول داشتند، وی بسال سیصد وسی و شش هجری قمری یازدهم ذیقعده متولد و در سال چهارصد و سیزده درسن هفتاد و شش سالگی از دنیا رفت. جنازه او را هشتاد هزار نفر تشییع کردند و در حرم کاظمین به خاک سپردند، وی از نوابغ تاریخ است که بیش از دویست کتاب تألیف نموده و اهل تسنن او را از بزرگترین علمای شیعه می‌دانستند. از حکایات مربوط به این نابغه بزرگ این است که:

روزی قاضی عبدالجبّار در بغداد در مجلس خود بود و بسیاری از علمای بزرگ شیعه و سنّی در آن مجلس حضور داشتند، در این هنگام شیخ مفید وارد مجلس شد و در پائین مجلس نشست و پس از مدتی به قاضی رو کرد و گفت: من از تو در حضور علماء سؤالی دارم؟

قاضی گفت: بپرس.

شیخ مفید فرمود: شما در مورداین حدیث چه می‌گوئید که پیامبر (ص) در غدیر فرمود: مَنْ کُنْتُ مولاه فعلّیٌ مولاه کسی که من رهبر او هستم پس علی (ع) رهبر اوست. آیا این حدیث، مسلم و صحیح است که پیامبر (ص) در روز غدیر فرموده است؟

قاضی گفت: آری، حدیث صحیح می‌باشد.

شیخ مفید فرمود: منظور از کلمه مولی چیست؟

قاضی گفت: مولی به معنی اولی و بهتر است.

شیخ مفید فرمود: پس این اختلاف و خصومت بین شیعه و سنّی چیست؟ (با اینکه پیامبر (ص) علی (ع) را بهتر از دیگران معرفی نموده است).

قاضی گفت: این حدیث، روایت است، ولی خلافت ابوبکر دِرایت (و از روی اجتهاد و درک) می‌باشد، و انسان عادل روایت را همتای درایت قرار نمی‌دهد (یعنی درایت مقدّم است) شیخ مفید فرمود: شما درباره این فرمایشات پیامبر (ص) چه می‌گوئید که به علی (ع) فرمود: حَرْبُک حَرْبی وَسلمُکَ سِلْمیِ (جنگ تو جنگ من است، و صلح تو صلح من است).

قاضی گفت: این گفتار براساس حدیث صحیح است.

شیخ مفید فرمود: نظر شما درباره اصحاب جمل (که به جنگ علی (ع) آمدند مانند طلحه و زبیر و…) چیست؟

قاضی گفت:‌ای برادر آن‌ها توبه کردند.

شیخ مفید فرمود:‌ای قاضی جنگ آن‌ها دِرایت و (حتمی) بوده است، ولی توبه کردن آن‌ها روایت شده است و تو در مورد حدیث غدیر گفتی روایت معادل درایت نیست (و درایت مقدم می‌باشد).

قاضی از پاسخ به شیخ مفید عاجز و درمانده شد، سر در گریبان فرو برد و سپس گفت: تو کیستی؟

شیخ مفید جواب داد من خدمتگذار تو محمد بن محمد بن نعمان حارثی هستم. قاضی از مسند قضاوت برخاست و دست شیخ مفید را گرفت و بر آن مسند نشانید و گفت: اَنْتَ المفیدُ حقا براستی که تو انسان مفید (و سود بخشی) هستی.

چهره‌های علمای بزرگ مجلس درهم کشیده شد، وقتی قاضی ناراحتی آن‌ها را دریافت به آن‌ها رو کرد و گفت:‌ای علماء این مرد (شیخ مفید) مرا مجاب کرد و در پاسخ او عاجز شدم، اگر کسی از شما قادر به جواب او هست، اعلام کند تا او را بر مسند بنشانم و شیخ مفید به جای خود بنشیند، هیچ کس جواب نداد و این موضوع شایع گردید و علت نام گذاری او به مفید از همین جا سر چشمه گرفت.

یک روز شیخ مفید ایستاده بود دید گربه‌ای روی تشک الاغ سید علم الهدی (که یکی از شاگردان این بزرگوار است) را نجس کرده، شیخ مفید ایستاد تا سید آمد سوار الاغ شود، فرمود: من چنین دیدم و تشک شما نجس است. سید مرتضی فرمود: برای من پاک است شیخ فرمود: خودم دیدم.

سید فرمود: بسیار خوب، امّا بقول شما تنهائی برای من نجس نمی‌شود، نامه‌ای نوشته انداختند داخل ضریح حضرت امیرالمؤمنین علی (ع) جواب در آن نامه آمد که نوشته بود.

اَلْقُول قُول وَلَدی وَالشَّیخ مُعْتَمدی. یعنی گفته پسرم از نظر قانون اسلام درست و صحیح است، اما قول شیخ هم مورد اطمینان و تأیید من است.

سید مرتضی (علم الهدی) بشیخ فرمود: بسیار خوب قول شما و قول آقا امیرالمؤمنین علی (ع) دو قول است حالا نجس می‌شود.

علی‌ای شاهکار آفرینش علی‌ای گوهر دریای بینش

علی‌ای شهسوار عشقبازان علی‌ای سرفراز سرفرازان

علی‌ای دستگیر مستمندان علی‌ای غمگین دردمندان

علی‌ای مظهر لطف خدائی تجلی گاه نور کبریائی

علی‌ای قبله گاه شاه و درویش علی‌ای مرحم زخم دل ریش

علی‌ای عرش حق رازیب و زیور علی‌ای آگه از هر جان مضطر

علی‌ای منبع جود و کرامت علی‌ای شافع روز قیامت