زباله‌سوزی خوفناک در منطقه حفاظت‌شده میشداغ
فیلم ناگوار انباشت و سوختن زباله در منطقه حفاظت‌شده میشدغ و ام‌الدبس خوزستان حکایت از ویرانی تأسف‌بار زیستگاهی دارد که تا چندی پیش جولانگاه دسته‌های بزرگ آهو بود، اما حالا به دوزخی بدل شده که نابودی زیستمندانش را نظاره می‌کند.
کد خبر :
809319
خبرگزاری تسنیم: فیلم ناگوار انباشت و سوختن زباله در منطقه حفاظت‌شده میشدغ و ام‌الدبس خوزستان حکایت از ویرانی تأسف‌بار زیستگاهی دارد که تا چندی پیش جولانگاه دسته‌های بزرگ آهو بود، اما حالا به دوزخی بدل شده که نابودی زیستمندانش را نظاره می‌کند.
ساعاتی پیش، فیلمی ناگوار از انباشت و سوختن زباله در منطقه حفاظت‌شده میشداغ و ام‌الدبس استان خوزستان در اختیار این خبرگزاری قرار گرفت که حکایت از ویرانی تأسف‌بار این عرصه ارزشمند محیط زیست دارد؛ زیستگاهی که تا چندی پیش جولانگاه دسته‌های بزرگ آهو بود و حالا به دوزخی بدل شده که نابودی زیستمندانش را نظاره می‌کند. گفتنی است، مالچ‌پاشی نفتی، معدن‌کاوی و تخریب بافت صخره‌ای منطقه که زیستگاه قوچ و میش است، ناامنی حاصل از حضور شکارچیان، تردد دامداران و گله‌های دام و البته کشت و زرع و توسعه آن در بخش عظیمی از منطقه که یکی از پیامد‌های آن ایجاد کانال آبرسانی پای پل در وسط زیستگاه آهو است باعث شده تا جمعیت حیات وحش منطقه حفاظت‌شده میشداغ و ام‌الدبس و به‌ویژه آهو به‌شدت رو به کاهش بگذارد. بخشی از آهوان منطقه به‌دنبال گریز از ناامنی‌های مذکور، به منطقه الطیب عراق پناه می‌برند، جایی که شکارچیان عراقی با اسلحه در کمین نشسته‌اند تا میهمانی خونینی را برایشان ترتیب دهند. به گزارش پایگاه خبری دیده‌بان محیط زیست و حیات وحش ایران، منطقه حفاظت‌شده میشداغ با وسعت ۵۴،۳۶۳ مابین شهر‌های بستان و عبدالخان در غرب استان خوزستان قرار گرفته است و در سال ۱۳۹۰ از منطقه شکار ممنوع به منطقه حفاظت‌شده ارتقا یافته است. این منطقه به نام منطقه حفاظت‌شده میشداغ و ام‌دبس نیز شناخته می‌شود. منطقه حفاظت‌شده میشداغ و ام‌الدبس منطقه‌ای است با سیمای کوهستان، تپه ماهوری و دشتی که نقاط مرتفع آن کمتر از ۵۰۰ متر ارتفاع دارد، علاوه بر آن تپه‌های شنی نیز در منطقه به‌وفور یافت می‌شود که حرکت شن‌های روان برخی از قسمت‌های منطقه را تهدید می‌کند. زیستگاه میشداغ در حال حاضر تنها منطقه‌ای است که می‌توان تعداد محدودی از آهوان استان خوزستان را در آن دید. با این اوصاف و با نگاهی به تابلوی نصب‌شده در این منطقه به‌نظر می‌رسد مسئولان محیط زیست حتی هنوز نسبت به تعویض عنوان این منطقه از «منطقه شکار ممنوع» به «منطقه حفاظت‌شده» هم اقدام نکرده‌اند چه برسد به آنکه در عمل تدبیری برای حفاظت از این منطقه فراموش‌شده بیندیشند.