درسی که اجنبی‌ها به مدیران ورزش ایران دادند!
هنوز از ذهن اهالی فوتبال و ورزش نرفته زمانی که در طول یکسال چند مربی در تیم ملی یا حتی در ۲ باشگاه استقلال و پرسپولیس جابجا می‌شدند و بحران حاصل از ضعف مربیان، به مدیران باشگاه‌ها نیز منتقل می‌شد. اما حالا اوضاع با گذشته متفاوت شده و دیگر نه خبری از تغییر چندباره مربیان است و نه بحران‌های مدیریتی.
سرویس ورزشی فردا: بر کسی پوشیده نیست که در طول 2 - 3 سال گذشته فوتبال ایران رشد خوبی در زمینه های مختلفی از نحوه بازی و سبک ارائه فوتبال تا شیوه مدیریت و تیم داری داشته است و بدون شک بخش اعظمی از این پیشرفت های فوتبالی را می توان به نام مربیانی نوشت که از خارج وارد کردیم و امروز در راس کادر فنی تیم ملی، استقلال و پرسپولیس حضور دارند.
هنوز از ذهن اهالی فوتبال و ورزش نرفته زمانی که در طول یکسال چند مربی در تیم ملی یا حتی در 2 باشگاه استقلال و پرسپولیس جابجا می شدند و بحران حاصل از ضعف مربیان، به مدیران باشگاه ها نیز منتقل می شد. اما حالا اوضاع با گذشته متفاوت شده و دیگر نه خبری از تغییر چندباره مربیان است و نه بحران های مدیریتی.
فوتبال ایران پس از حضور کارلوس کی روش در راس کادر فنی تیم ملی شاهد تغییراتی در سبک تاکتیکی و حتی مدیریتی بود. مربی پرتغالی تیم ملی حتی الامکان توانست به مدیران ورزش ایران بیاموزد که رفت و آمد بیش از حد و جنگ و جدال بر سر موضوعات پیش پا افتاده حاصلی جز ناکامی و شکست برای تیم ملی ندارد و ماه ها و سال ها نیز طول کشید تا این مسئله به یک اصل در هرم مدیریتی فوتبال ایران تبدیل شود.
در باشگاه ها نیز اوضاع بر همین منوال بود و سرخابی های پایتخت هر روز درگیر حاشیه های جدید در حوزه های مدیریتی و کادر فنی بودند و حتی کار به جایی کشیده می شد که یک مربی اجازه دخالت در امور راس باشگاه را به خود می داد یا یک مدیرعامل برای خود چنان قدرتی را متصور می شد که حتی در ریزترین امور فنی تیم نیز دخالت می کرد. بدون شک اما حضور برانکو به عنوان سرمربی کروات پرسپولیس، فصل جدیدی را در روابط بین مدیران تیم ها و کادر فنی ایجاد کرد. مسئله ای که موجب شده در طول 2 - 3 سال گذشته فوتبال ایران به خصوص 2 تیم پرطرفدار پایتخت با کمترین حاشیه ها مواجه شوند.
برانکو؛ اجنبی قابل احترام
فوتبال ایران در سال گذشته تحت تأثیر برانکو ایوانکوویچ، سرمربی پرسپولیس، بوده است؛ او با قهرمانی زودهنگام در لیگ بر‌تر ایران، آن هم با ارائه بازی‌های زیبا، روی جدیدی از فوتبال را به علاقه‌مندان نشان داد. البته برانکو برای ساختن پرسپولیس مدنظرش، مشقت‌های زیادی را تحمل کرد.
هدایت پرطرفدار‌ترین تیم ایران کار ساده‌ای نیست؛ آن هم برای برانکو ایوانکوویچ که در نگاه اول آدمی آرام به نظر می‌رسد. با این حال این کروات ۶٣ساله از همان روزهای نخست حضورش در باشگاه پرسپولیس، نشان داد با کسی شوخی ندارد. برانکو اصل را بر جدال با بازیکن‌سالاری گذاشت و به‌راحتی از هر کسی که اصول باشگاه را زیر پا گذاشت، عبور کرد. سال ٩۶ برای او با تقابلی سخت همراه شد؛ تماشاگران زیادی می‌خواستند رامین رضاییان، دفاع راست این تیم که به ترکیه رفته و برگشته بود، در ترکیب پرسپولیس بازی کند؛ یکی، دو بازیکن پرسپولیس هم که با رامین «اوکی» بودند، چنین درخواستی داشتند ولی مرغ برانکو یک پا داشت؛ او چند مسابقه به رامین بازی داد اما پس از بی‌انضباطی رضاییان در یکی از تمرینات در فروردین از مسئولان باشگاه خواست عذرش را بخواهند.
رامین رفت، برانکو روبه‌روی تماشاگران ایستاد ولی آن قدر خوب نتیجه گرفت و خوب مدیریت کرد که همه کار ایوانکوویچ را تحسین کردند. پروفسور اما برای کنترل‌کردن شرایط به سراغ دیگر ستاره‌های پرسپولیس که تصور می‌کردند می‌توانند در این تیم «بزرگی» کنند هم رفت؛ از نیمکت‌نشینی طارمی گرفته تا به‌حاشیه‌راندن محسن مسلمان. او که خودش را «باسواد‌ترین» مربی شاغل در دنیای فوتبال امروز می‌داند، می‌خواست از آنهایی که باعث جدایی سروش رفیعی از این تیم شدند، به‌شدت زهر چشم بگیرد. یک‌پاداشتن مرغ برانکو در سال ٩۶ به همین جا ختم نشد؛ اصرار به بازی‌دادن محسن ربیع‌خواه، بازیکنی که هواداران پرسپولیس چندان دل خوشی از او ندارند هم دیگر اصرار جالب این مربی کروات برای لیگ گذشته و لیگ جاری بود. برانکو در شرایطی خودش را مقابل هواداران بی‌شمار سرخ‌های تهران قرار داد که راه به‌دست‌آوردن دل آن‌ها را هم به خوبی بلد بود؛ او با پیروزی‌های متوالی، ارائه فوتبالی چشم‌نواز و از همه مهم‌تر، قهرمانی زودهنگام در لیگ شانزدهم همه را با هم متحد کرد. کاری که انجامش در این تیم پرحاشیه بسیار سخت به نظر می‌رسید.
اصرار برانکو به قانون‌مداری، تهیه کمپ تمرینی و دوری از حاشیه‌ها، نسخه اصلی این مرد کروات برای پرسپولیس بود. او با همان فرمانده‌شدن در تشویق‌های ایسلندی، سه هفته زودتر از موعد، با تماشاگران پرسپولیس جشن قهرمانی گرفت و برای آن‌ها افتخار مهم‌تری را هم رقم زد: بردن تیمشان به نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان آسیا. اتفاقی که حالا بار دیگر در سال 97 نیز برای پرسپولیس رخ داد و هم 3 هفته زودتر قهرمان لیگ شدندو هم به مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان آسیا صعود کردند.
مرد آرام لیگ، مرد عصبی لیگ قهرمانان آسیا شد ولی دست آخر بد‌ترین نتیجه عمر ١٧ساله مربیگری‌اش در نیمه‌نهایی رقم خورد؛ پرسپولیس او در دیدار رفت ۴ بر صفر مغلوب الهلال عربستان شد و تیمش شانس زیادی برای رسیدن به فینال نداشت؛ به‌ویژه اینکه در بازی برگشت هم داور، ذره‌های امیدش را بر باد داد. برانکو در این مدت حواسش به بازیکنان ملی‌پوش تیمش هم بود؛ اگرچه سال ٩۶ زیاد با کارلوس کی‌روش وارد جنگ لفظی نشد ولی کاری کرد که بازیکنانش حاشیه امنیت خوبی در تیم ملی داشته باشند. او در راه صعود ایران به جام جهانی، بیشترین نماینده را در تیم کی‌روش داشت و دست آخر هم با اتکا به سیاست «برد-برد» کاری کرد که در لیگ هفدهم هم ملی‌پوشانش بیشترین کارایی را داشته باشند. ایجاد اختلاف فاحش با رقیب سنتی پرسپولیس یعنی استقلال، مهم‌ترین کاری بود که برانکو در لیگ هفدهم رقم زد و آن‌قدر در صدر جدول از رقبا فاصله گرفت که مدیران این باشگاه را وادار کرد قراردادش را دو سال دیگر تمدید کنند.
مهم‌ترین هدف برانکو در سال جدید
مردی که بعد از سال‌ها یکی از مهم‌ترین تیم‌های ایران را روی سکو، روی صندلی‌های مدیریت و زمین فوتبال، متحد کرده، حالا هدف تازه‌ای در سر دارد: موفقیت در لیگ قهرمانان آسیا. اگرچه کار عجیب مهدی طارمی دستش را بسته و اجازه یارگیری مناسب به او نداده ولی «الهه تعویض‌های طلایی در یونان باستان» بار‌ها نشان داده راه بردن با حداقل امکانات را به خوبی بلد است.