آینده سبدصادرات محصولات پتروشیمی

خبرگزاری مهر: با توجه به اینکه پس از مراسم تحلیف ریاست جمهوری عملا فعالیت دولت دوازدهم یا به عبارتی دیگر وزارت خانه های مختلف از جمله وزارت نفت؛ آغاز می شود، توجه و بررسی بخش های مختلف این صنعت پیشرو و عظیم می تواند در ریل گذاری آن در آینده مفید فایده باشد. در این گزارش با نگاهی گذرا به مشکلات موجود در صنعت پتروشیمی، اهداف الویت دار این صنعت مورداشاره قرار گرفته است. به گفته کارشناسان، در صنعت پتروشیمی با توجه به پایین بودن ظرفیت واقعی از ظرفیت نصب شده در سال های گذشته، به نظر می رسد در ابتدا باید از ظرفیت تولید به طور کامل استفاده کرد که این امر نیازمند، تامین خوراک مجتمع های پتروشیمی، تامین سرویس های جانبی، رفع اشکالات تعمیراتی، رفع اشکال های فرآیندی و بازاریابی برای فروش محصولات است. با توجه به وضعیت کنونی تامین خوراک و افزایش تولید گاز طبیعی و اتان در سال های آتی باید دید پنج فرآورده اصلی پتروشیمی در آینده چه سرنوشتی دارند. طبق بررسی های انجام شده از سوی کارشناسان این حوزه پیش بینی می شود ظرفیت تولید متانول در ایران از حدود ۵ میلیون تن در سال ۲۰۱۵ به حدود ۹ میلیون تن در ۲۰۲۰ و ۱۵.۳ میلیون تن در ۲۰۲۵ افزایش یابد. این در حالی است که مصرف فعلی کشور در حال حاضر کمتر از ۴۰۰ هزار تن در سال است که عمدتا در تهیه MTBE و فرمالدئید به کار می رود که با راه اندازی طرح های صنایع پتروشیمی همانند اسید استیک و سایر صنایع پایین دستی این میزان افزایش می یابد. سرنوشت متانول چه می شود؟ طبق گفته کارشناسان در بهترین حالت تا سال ۲۰۲۰ میلادی مقدار ۴.۲ میلیون تن به صادرات سالانه متانول توسط ایران افزوده می شود، هرچند که پیش بینی موسسه مشاوره IHS به عنوان یکی از موسسات مشاور بین المللی و معتبر در صنعت پتروشیمی برای این سال تغییرات ۱.۷ میلیون تنی صادرات متانول را از سوی ایران نشان می دهد. طبق بررسی های انجام شده ظرفیت تولید اوره در سال ۹۵ در کشور به ۶.۵۹ میلیون تن در سال رسیده است. در بدبینانه ترین حالت میزان تولید اوره کشور تا پایان ۲۰۲۰ به ۶.۷ میلیون تن در سال و در حالت خوشبینانه به ۹.۸ میلیون تن در سال می رسد. حالت نزدیک تر به واقعیت این است که انتظار داشته باشیم تا پایان دوره یاد شده به ۷.۷ میلیون تن ظرفیت سالانه دست یابیم بر اساس گفته کارشناسان ظرفیت تولید آمونیاک کشور نیز در سناریو اصلی برنامه ریزی شده برای این صنعت تا پایان ۲۰۲۰ به ۵.۹ میلیون تن می رسد. در حالی که صادرات اوره و آمونیاک نیز در این برنامه به ترتیب به بیش از ۴ میلیون تن و ۹۷۰ هزار تن در سال می رسد. درباره اتیلن و پلی اتیلن نیز با فرض اینکه اولا خوراک مورد نیاز واحدهای اتیلن با بهره برداری از فازهای پارس جنوبی تامین می شود و ثانیا نرخ عملیاتی واحدهای پلی اتیلن با افزایش تولید اتیلن به ۹۰ درصد می رسد؛ در برنامه واقع بینانه ( به بهر برداری رسیدن طرح های دارای پیشرفت فیزیکی بالای ۵۰ درصد تا پایان دوره مورد بررسی ) ظرفیت تولید این دو محصول به ترتیب به ۸.۷۶ و ۵.۳۶ میلیون تن در سال ۱۴۰۴ بر سد.